تو هم می توانی (جلد 2) – به همه سلام می کنم

طريق عرفانی معرفت برای اولین بار در تاریخ شرق شناسی، مطالعه کاملی در مورد اندیشه ابن العربی اکنون در دسترس است. ویلیام چیتیک ترجمه ای از بخش های متعددی از کار مجیستر مگنوس را در اختیار ما قرار داده و آنها را در زمینه الهیات خود قرار داده است. بدین ترتیب بسیاری از سوء تفاهم‌هایی که هم در میان مسلمانان و هم در غرب در تفسیر جهان‌بینی عرفانی ابن‌عربی رواج داشته است، برطرف می‌شود. آنماری شیمل، دانشگاه هاروارد ابن عربی هنوز در میان فرقه های صوفیه بازمانده به «شیخ اعظم» معروف است. او که در اسپانیای مسلمان به دنیا آمد، در غرب به عنوان بزرگترین متفکر عرفانی تمدن اسلامی شهرت یافته است. او فیلسوف، متکلم و شاعر بزرگی بود. ویلیام چیتیک گام بزرگی در جهت افشای وسعت و عمق بینش ابن العربی برمی دارد. این کتاب دیدگاه او را در مورد کمال معنوی ارائه می دهد و الهیات، هستی شناسی، معرفت شناسی، هرمنوتیک و روان شناسی او را توضیح می دهد. زبان روشن، بدون محدودیت در اصطلاحات روش شناختی، آن را برای کسانی که با سنت های معنوی دیگر آشنا هستند قابل دسترسی می کند، در حالی که دقت علمی آن برای متخصصان جذاب خواهد بود. این کتاب با بررسی آموزه‌های اصلی ابن‌عربی، به تدریج مهم‌ترین جنبه‌های اندیشه او را معرفی می‌کند و به تعاریف اصطلاحات اساسی او توجه می‌کند. آموزه های او با عبارات ترجمه شده ی بسیاری نشان داده شده است که خوانندگان را با راه های فرعی جذاب زندگی معنوی آشنا می کند که معمولا در شرح ایده های یک متفکر با آنها مواجه نمی شوند. ابن عربی مجاز است دنیای بینایی را که دانشش از آن سرچشمه می گیرد به تفصیل توصیف کند و تعالیم خود را به زبان خود بیان کند.

تأملات نابهنگام اثری نوشته ی «فردریش نیچه» است که نخستین بار در سال 1876 به انتشار رسید. چهار مقاله ی موجود در این کتاب که همگی موضوع و لحن متفاوتی دارند اما به شکل ساختاری به هم مرتبط هستند، از آثار اولیه ی «نیچه» به شمار می آیند و دربردارنده ی بخش هایی از ایده هایی هستند که بعدها در فلسفه ی «نیچه» به تکامل رسید. «نیچه» در هر مقاله، جنبه هایی از فرهنگ و هنر مدرن را مورد بحث و بررسی قرار می دهد. او در مقاله های اول، سوم و چهارم، یک شخص را به عنوان نماد یا تأثیری عمده بر عصر مدرن مورد توجه قرار می دهد و نقدی فلسفی را درباره ی هر کدام ارائه می کند. دو مقاله ی نخست به شکلی آشکار، مجادله آمیز و انتقادی هستند در حالی که دو مقاله ی دیگر، لحنی غیرخصمانه و حتی گاها تمجیدکننده دارند.