جادوهای آرژانتینی 2/ داستان‌های دروغگو

بخشی از کتاب سینمای لارس فون تری‌یه

اغلب از فون تری‌یه نیز همانند هیچکاک، به عنوان کارگردانی زن‌ستیز یاد می‌شود هر چند خودش ادعا می‌کند شخصیت‌های زن فیلم‌هایش «کمال‌گرا» هستند (کاپلوف، ۲۰۰۳: ۱۹۷) و از شخصیت‌های زن، به‌ویژه در سه‌گانهٔ «قلب طلایی» تصویری قوی و محکم ارایه داده است. (اسمیت، ۲۰۰۰: ۲۵) رسانه‌های جهانی پیوسته به وجود نوعی رابطهٔ «پورنوگرافیک احساسی» بین او و بیورک در زمان فیلم‌برداری رقصنده در تاریکی اشاره می‌کنند (اسکات، ۲۰۰۰؛ راکول، ۲۰۰۱) یا از نیکول کیدمن نقل‌قول می‌کنند که فون تری‌یه او را از نظر احساسی آزار داده (مارو، ۲۰۰۴؛ بیلن، ۲۰۰۶) و شباهت‌های آشکاری بین رفتار فون تری‌یه و رفتار سخت‌گیرانه و وسواس‌آمیز هیچکاک با بازیگران زن فیلم‌هایش مانند تیپی هدرن، اینگرید برگمن، جَنِت لی و اوا مری سنت به چشم می‌خورد.   فون تری‌یه اذعان کرده که «خوک» بودن هیچکاک را ستایش می‌کند (لارسن، ۱۹۸۴: ۴۵) و این موجب بحث‌های فراوانی دربارهٔ فمینیستی خواندن آثار فون تری‌یه و امکان استفاده از تفسیرها و تحلیل‌های فمینیستی دربارهٔ آن‌ها شده است. (برای بررسی بیشتر این موضوع به فصل شش مراجعه کنید.) یکی از نکات بسیار جالب توجه، روش مشترکی است که هم هیچکاک و هم فون تری‌یه در فیلم‌های‌شان به کار می‌برند، بدین شکل که شخصیت‌های‌شان را در میانهٔ موقعیت‌های دشوار انسانی (و به‌شدت جنسیتی) قرار می‌دهند تا بتوانند تأثیرپذیری‌های روانی آن‌ها را هر چه بهتر تجزیه‌وتحلیل کنند.   در هستهٔ مرکزی آثار هر دو کارگردان، درون‌مایه‌های مشترکی مانند رنج کشیدن، کمال‌گرایی و لذت‌ها و نگرانی‌های مرتبط با این تجربه‌ها قرار دارند؛ هر دو به منظور بازتاب دادن و تشدید استعاره‌های روایی، در فرم فیلم‌هاشان دست‌کاری می‌کنند و به نتایج بسیار موفقی دست می‌یابند که به‌خوبی مستند شده‌اند

كتاب اسطوره‌ها و افسانه‌های شرق مجموعه‌ای است شامل اسطوره‌های مصر، میان‌رودان (بین‌ýالنهرین)، ایران، هند، چین، ژاپن، و آسیای جنوب‌شرقی. این مجموعه‌ی خواندنی با نظمی الفبایی در سه بخش گرد آمده و برای هر یك از اسطوره‌ها توضیحی موجز و گویا و سودمند بیان شده است. این كتاب گنجینه‌ای است هم برای پژوهشگران عرصه‌ی فرهنگ و هم برای خواننده‌ی عادی كه هر روز می‌تواند آن را در دست بگیرد و با یكی از این اسطوره‌ها و خویشاوندان آن آشنا شود. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «خاورمیانه باستان معروف به « گهواره تمدن» زادگاه دین یهود، اسلام و مسیحیت بود، سه دینی که تاثیری بسیار در فرهنگ انسانی گذارده‌اند و طبق سنت از بازماندگان سام، یکی از پسران نوح، سرچشمه گرفته‌اند. دین زرتشتی احتمالاً نیرومندترین دین زمان خود بود که همچنین در خاورمیانه پدید آمد، درحالی که منطقه پهناورتر آسیای غربی شاهد پیدایی امپراتوری‌های توانمند مصری و حِتّی بود. این منطقه چه چیزی داشت که چنین دستاوردهای برجسته‌ای یافت؟ دست کم یک پاسخ را در جغرافیای این ناحیه می‌توان داد: در این جا بود که کشت غلات نخستین بار آغاز شد، و به واسطه آن، شیوه‌ای از زندگی سکونت گزیده و متمدن آغاز شد که پیش رفت تا میوه‌های فرهنگی ارزشمندی را به بار نشاند.»