دفتر و دفترچه
تراول ماگ و فلاسک
جامعهشناسی هنر (شیوههای دیدن)
190,000 تومان
معرفی کتاب جامعهشناسی هنر (شیوههای دیدن)
هسته‌ی اصلی برنامه‌ی پژوهشی جامعهشناسی هنر این گزاره است که تاریخ هنر «تاریخ تحول درون‌ذاتی سبک‌های هنری نیست» بلکه داستان کشمکش گروه‌ها و گفتمان‌ها بر سر هویت‌بخشی به برخی آثار و دریغ‌داشتن این هویت/برچسب از برخی دیگر است. این کشمکش‌ها همواره در چارچوب یک «قلمرو» رخ می‌دهند و درواقع برسازنده و خمیرمایه‌ی شکل‌دهنده‌ی همان «جهان هنری» یا «میدانی»اند که چیزی به اسم هنر و کسی به نام هنرمند در آن‌جا خلق می‌شود. آفرینش هنری و پویایی اجتماعی عمیقاً در هم‌تنیده‌اند و درک روشمند این درهم‌بافتگی مستلزم طرد و نفی اسطوره‌هایی چون «ذات/اصالت اثر هنری»، «منشأ بدوی هنر» و «رازآلودگی/تقدس هنر» است. کتاب حاضر، مشتمل بر مقالاتی در دو بخش تئوریک و مطالعه‌ی تجربی، می‌کوشد اهم آرای نظریه‌پردازان این حوزه را به بحث و نقد بگذارد و سپس با ارائه‌ی چند کار تحقیقاتی در خصوص موضوعات متنوع این حوزه (موسیقی، سینما، نقاشی، معماری، اپرا) نمونه‌هایی از شیوه‌ی انجام مطالعه‌ی تجربی و نتایج آنها را در اختیار خواننده قرار دهد.
جامعهشناسی هنر (شیوههای دیدن) – انتشارات نی
فقط 1 عدد در انبار موجود است
توضیحات
کتاب جامعهشناسی هنر (شیوههای دیدن)
| نویسنده |
جان هاگسون, دیوید انگلیس
|
| مترجم | جمال محمدی |
| نوبت چاپ | 7 |
| تعداد صفحات |
384
|
| نوع جلد |
شومیز
|
| قطع |
رقعی
|
| سال نشر | —— |
| سال چاپ اول | —— |
| موضوع | جامعهشناسی, هنر |
| نوع کاغذ | —— |
| وزن | 450 گرم |
| شابک |
9789641854753
|
حمل و نقل
توضیحات تکمیلی
| وزن | 0.450 کیلوگرم |
|---|
نظرات (0)
اطلاعات فروشنده
اطلاعات فروشنده
- فروشنده: samanehfathi
- نشانی:
- هیچ ارزیابی یافت نشد!
محصولات بیشتر
چطور زندگی کنیم
قرن بیست و یکم مملو از انسان‌هایی است که مملو از خویشند. اگر به فضای مجازی سری بزنید با هزاران نفر روبرو می‌شوید که مجذوب و شیفته شخصیت خود هستند و خواستار جلب توجه. همه آنها فکر و ذکرشان تعریف از خودشان است. آنها خاطره‌نویسی و چت می‌کنند و از هر کاری که می‌کنند در صفحات اینترنتشان عکس می‌گذارند. این ایده–یعنی نوشتن درباره خود به منظور خلق آینه‌ای که مردم در آن به انسان بودن خود پی ببرند–همیشه وجود نداشت بلکه باید ابداع می‌شد . برخلاف بسیاری از ابداعات فرهنگی می‌توان این ایده را تنها به یک فرد نسبت داد: «میشل اکم دو مونتنی»، یک نجیب‌زاده و دولتمرد که از سال ١٥٣٣ تا ١٥٩٢ در منطقه‌ای در جنوب غربی فرانسه به نام « پریگور » زندگی می‌کرد.
او این ایده را صرفاً با انجام دادن آن ابداع کرد. او، برخلاف بسیاری از شرح‌حال‌نویسان زمان خود، شرح حال خود را به منظور ثبت موفقیت‌ها و دستاوردهای خود ننوشت. او کتاب خود را در سال‌هایی نوشت که جنگ‌های مذهبی و داخلی کشورش را به نابودی کشید . او که متعلق به نسلی محروم از ایده‌آلیسم امیدبخشی بود که همعصران پدرش از آن بهره‌مند بودند ، با تمرکز بر زندگی خصوصی‌اش خود را با بدبختی‌های جامعه وفق داد. او به نوشتن قطعاتی درباره دوستی، نام‌ها، بی‌رحمی‌ها، تغییر رویه و. . . مبادرت کرد و در مجموع صد و هفت مقاله نوشت و به پرسش اخلاقی «انسان چطور باید زندگی کند» پرداخت.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.