جستاری در باب اصول اخلاقی

معرفی کتاب عطاری گمشده

زنی داروساز به شیوه‌ای نامعمول به کمک زنان دیگر می‌آید: سمی می‌سازد که شوهران خیانت‌کار آن‌ها را مسموم می‌کند. سارا پنر در کتاب عطاری گمشده داستان عطاری مرموزی را روایت می‌کند که رازش در طول قرن‌ها سربه‌مهر باقی مانده است. کتاب پیش رو از پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز و ساندی تایمز و از نامزدان نهایی دریافت جایزه‌ی گودریدز در سال 2021 است.

درباره‌ی کتاب عطاری گمشده:

قانون شماره‌ی یک: سم هرگز نباید برای آسیب زدن به زن دیگری استفاده شود. قانون شماره‌ی دو: نام قاتل و قربانی باید در دفتر عطاری ثبت شود. کتاب عطاری گمشده (The Lost Apothecary) داستان عطاری مرموز و هولناکی است که بر مبنای این دو قانون اداره می‌شود. سارا پنر (Sarah Penner) در رمان پیش رو داستان زنی به نام نِلا را روایت می‌کند که زمانی درمانگر محترمی بود. اما نلا اکنون دانشش را در راستای هدفی تاریک به کار گرفته است. سال 1791 است و نلا مدتی است به زنان ناامیدِ خیانت‌دیده کمک می‌کند تا از مردان زندگی خود انتقام بگیرند؛ او به آن‌ها سمی می‌فروشد که مردان را می‌کُشد. همه‌چیز طبق برنامه و قوانین نلا پیش می‌رود، تا زمانی که دختری دوازده‌ساله به نام الیزا از نلا تقاضای کمک می‌کند. بخش دیگر کتاب عطاری گمشده در لندن امروزی پیش می‌رود؛ زمانی که کارولین دهمین سالگرد ازدواج خود را به‌تنهایی سپری می‌کند و از خیانت همسرش عذاب می‌کشد. روزِ کارولینْ معمولی و دردناک پیش می‌رود، تا زمانی که در نزدیکی رودخانه‌ی تیمز، شیشه‌ی داروی یک عطاری قدیمی را پیدا می‌کند و تمام کنجکاوی‌اش در مقام یک تاریخ‌دان برانگیخته می‌شود. آیا این شیشه ارتباطی با پرونده‌ی قتل‌های عطاری در دو قرن پیش دارد؟ سارا پنر، در رمان پیش رو، داستانی پرتعلیق و جذاب را روایت می‌کند که مملو از رازها و انتقام‌هاست، و این نکته را که زنان می‌توانند، فارغ از فاصله‌ی زمانی، نجات‌دهنده‌ی یکدیگر باشند به‌زیبایی نمایان می‌سازد.

نویسنده کتاب ، خانم پیگولِفسکایا ، خاورشناس و تاریخ‌نگار روسی در خانواده‌ای اشرافی و لهستانی‌تبار در سن پترزبورگ روسیه متولد شد . او بیشتر به عنوان متخصص تاریخ خاورمیانه و بیزانس شناخته شده است . کتاب مهم ایران و بیزانس به شرح اوضاع داخلی دو کشور ایران و بیزانس ، بحران‌های داخلی هر یک و مناسبات سیاسی آن دو با یکدیگر در سده‌های حساس و سرنوشت‌ساز ششم و هفتم میلادی می‌پردازد . در این کتاب جنگ‌های ایران و بیزانس ، و عامل پیروزی یا شکست هر یک از رقیبان با دقت و با ذکر جزئیات شرح داده شده‌اند . بهره‌گیری مؤلف از منابع اغلب دست اول و نزدیک به آن دوره از نقاط قوت این کتاب محسوب می‌شود . پیگولفسکایا با استفاده از منابع متعدد به زبان‌های یونانی ، سریانی ، عربی و فارسی و مطالعه تطبیقی آنچه در منابع مذکور درباره این دوره آمده ، تصویر نسبتاً روشنی از اوضاع این دو کشور قدرتمند سده‌های ششم و هفتم میلادی ارائه کرده است .

اژدها موجودی است ، و به عبارت بهتر ، هیولایی است اسطوره‌ای و پیدایش او نیز همچون هر اسطوره دیگری ریشه در دریافت‌های ذهنی انسان از واقعیت دارد . فرضیه‌ای که در این کتاب مطرح می‌شود و نویسنده کوشیده است در تأیید آن شواهد و دلایلی بیاورد ، درباره معنای اصطلاح اوستایی « اَژی دَهاک » است . مطابق این فرضیه اصطلاح اَژی دَهاک به دو بخش تقسیم می‌شود : نخست اَژی ، دیگری دَهاک . واژه نخست به معنای جانور دراز خمنده ( یا مار ) و واژه دوم به معنای سوزاننده یا سوزان است . نویسنده بر این اعتقاد است که همگان اژدها را موجودی می‌شناسند که آتش از دهانش بیرون می‌آید اما گاهی در فرهنگ برخی اقوام این هیولا چهره یا چهره‌های دیگری نیز دارد . در نقوش مهرهای استوانه‌ای یافت شده در میان‌دورود ، گاه جانور شگفت‌انگیزی را می‌توان دید به پیکر شیر ، او سر و دستانی مانند شیر دارد و دم و بال‌ها و چنگال پاهایش ، یادآور اجزای بدن عقاب است . این جانور را درحالی تصویر کرده‌اند که سر خود را به روی زمین خم کرده و از دهانش آتش بیرون می‌دهد .