حتا شبيه خودم زندگي نکرده ام

7,500 تومان

معرفی کتاب حتا شبیه خودم زندگی نکرده‌ام

کتاب حتا شبیه خودم زندگی نکرده‌ام، شامل بیش از پنجاه شعر نو از منیره حسینی است که در آن‌ها با بیانی شاعرانه و خیال‌انگیز به تبیین مفاهیم انسانی و طبیعی مانند امید، آزادی، عشق و زندگی پرداخته است. اشعار او سرشار از جزئیات و حوادث روزمره‌اند و شاعر به زیبایی توانسته زندگی روزمره را در اشعار خود بازتاب دهد.

درباره‌ی کتاب حتا شبیه خودم زندگی نکرده‌ام

منیره حسینی در مجموعه اشعار خود، کتاب حتا شبیه خودم زندگی نکرده‌ام، در بیش از پنجاه شعر نو کوتاه، به بیان مفاهیم شاعرانه‌ای مانند عشق، امید و عواطف انسانی پرداخته و از مظاهر طبیعی مانند باران، آفتاب، آزادی بهره برده است. شعر نو (یا شعر نیمایی) گونه‌ای از شعر معاصر فارسی است که در آن از وزن عروضی و قالب شعر کهن فارسی پیروی نمی‌شود.

شعر نیمایی از اولین سبک‌های شعر نو در ادبیات فارسی است که مبدع آن شاعر معاصر ایرانی، نیما یوشیج می‌باشد.

اشعار سبک نو منیره حسینی، بیشتر از آن که بیان‌گر تخیل و بیان موسیقایی رایج شاعرانه باشد، بیان‌گر احساسات و عواطف پررنگ شاعرانگی است.

او در کتاب حتا شبیه خودم زندگی نکرده‌ام به شرح و بسط روزمرگی‌ها از دید شاعرانه پرداخته که به نوبه‌ی خود می‌تواند لذت خواندن این اشعار را در خواننده افزایش دهد.

مجموعه شعر نو منیره حسینی توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است.

در بخشی از کتاب حتا شبیه خودم زندگی نکرده‌ام می‌خوانیم

یک روز
پوستم را کنار می‌زنی
و استخوان‌هایم را مثل عتیقه‌ای بغل می‌کنی
من آن روز تو را
از دو حفره‌ی تاریک نگاه می‌کنم
از حفره‌ای تاریک صدایت می‌زنم
و در گوش‌های خودم می‌پیچم
تو حرفی بزن
از تاریکی در‌نمی‌آیم
می‌ترسم
نور
تک‌تیراندازی باشد
که هر دو چشمم را بزند
دیگر چگونه تو را نگاه کنم؟
در دست‌هایت
دردهای من‌اند که تجزیه می‌شوند
بگذار به طبیعت خودم برگردند
از من
تنها لبخندی برای توست
که آن‌قدر نیامدی
تا بر اسکلت لب‌هایم ماسید

فهرست مطالب کتاب

جاده‌ی یک‌طرفه
نامردها
مویرگ‌های پوسیده
رفیق
عمق دوست داشتن
خودکشی
دلتنگی
پوسیدگی
به تو فکر می‌کنم
زنان عاشق
جنوب
حسادت
نشانه‌ها
حکایت ما
چهار فصل
آزادی
دوستت ندارم
میز تنهایی
دروغ
زمستان
محاکمه
سفر
تاریک‌خانه
خانواده
بازجویی
راه فرار
ویرانی
زن بود
آمدی
شعری که عاشقانه نباشد
لبخندی برای توست
راهی نمانده است
زنی زیباتر
جانم
خراش سطحی
تو
آخرین گلوله
بی‌حواس‌ترین زن دنیا
خواننده‌ی عزیز
به‌مرز‌نرسیده
زن خوشبخت
خانه‌ی رؤیاهایم
زن باید زن نباید
آوازهای خیس
جای اسم من
موشک کاغذی
بی‌حواس‌ترین زن دنیا
اگر بروی…
آهای زندگی
همین حالا
سرنخ
شلیک

 

در انبار موجود نمی باشد

توضیحات

حتا شبيه خودم زندگي نکرده ام

نویسنده
منیره حسینی
مترجم
—–
نوبت چاپ 1
تعداد صفحات 90
نوع جلد شومیز
قطع رقعی
سال نشر 1395
سال چاپ اول ——
موضوع
ادبیات
نوع کاغذ ——
وزن 120 گرم
شابک
9786002294326
توضیحات تکمیلی
وزن 0.120 کیلوگرم
نظرات (0)

دیدگاهها

هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.

اولین نفری باشید که دیدگاهی را ارسال می کنید برای “حتا شبيه خودم زندگي نکرده ام”

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

خلاصه کتاب PDF

خلاصه کتاب

 

اطلاعات فروشنده

اطلاعات فروشنده

  • فروشنده: aisa
  • هیچ ارزیابی یافت نشد!
محصولات بیشتر

منشور شعر حکمت

9,000 تومان

در بخشی از کتاب منشور شعر حکمت می‌خوانیم

شعر حکمت یک پروسه است، غیرممکن است شاعری پیش از رسیدن به درک رَمزیتِ درونی این راز، به شعر حکمت برسد. شعر حکمت ارمغانی عظیم برای همه است، درحالی‌که خود مولودِ توافق با تنهایی است. رسیدن به این عطیه‌ی ابدی... چه می‌خواهد؟! هیچ! تنها مراقبت از ارتباطِ عمیقِ خویش با روحِ هستی، وگرنه ضمیر ناخودآگاه تو را از دعوت به شهود شعله‌ور محروم می‌کند، و بسا همه‌ی عمر! تنها تمرکز بر لذتِ کشف... موجب یکی‌ شدن و یگانه ‌شدنِ آن تثلیت عهدشده ‌شود، یعنی شعر به‌علاوه‌ی شاعر، به‌علاوه‌ی مخاطب. مزمورِ موحد و وحدتِ حضور همین است. شعر پارسی سرشار از پیشنهادات خارق‌العاده است. «کاشفانِ فروتنِ شوکران» باید بیایند و خبر باران بیاورند. جامعه و ملتی که کاشفانِ خود را دیر کشف کند، محکوم است به حداقل‌ها قناعت کند. خام‌زایی‌های سردستی و شِبه‌فلسفی که خود سرریزِ خودشیفتگی عوامانه است، عنصر و اتفاقِ فریب‌کار و کاهل و خوش‌ظاهری است (در وهله‌ی نخست دیدن و شنیدن) اما با مرور چندباره‌ی آن متوجه می‌شویم هیچ ربطی به «شعر حکمت» نداشته است. مراقب این معناهای موذی باشید، خلطِ مبحث نشود. مواجهه‌ی عوامانه با شعر حکمت، عین انحراف است. فلسفه ایجاد سؤال می‌کند، اما حکمت همان ظرفیتِ پاسخ است. کار فلسفه نشان‌ دادنِ ظرفیت‌های موجود است، اما دستاورد حکمت ظرفیت‌سازی است.

طريق بسمل شدن

150,000 تومان
همین‏ها، این‏ها، نمی‏بینی‏شان؟ تو نمی‏بینی؟ همه هستند، همه هستند. نمی‏بینی‏شان؟ کفن و قمقمه. نگاه کن، نگاه کن! «تشنه‏ای، تو تشنه‏ای برادرم. بنوش آب!» نگاه کن، نگاه کن! چه رستخیز روشنی! منم، تویی و دیگران. تویی، منم و دیگران. چه رستخیز روشنی. کلاه‏‏خود و چکمه و یراق. یکی به آفتاب می‏دهد سلام، یکی به آب. یکی به آسمان نیاز می‏برد، یکی به خاک. یکان‏یکان بروز می‏کنند، از پناه خاک، از شکَفت‏های درّه‏ی هلاک، از حوالی و حدودِ تپّه‏های تاک، تپّه‏ها و تنگه‏های کهنه و عمیق، پوده و عتیق، از درون خاک، از مغاک‏ها، مثل رویش و شکفتنِ عجیب سنگ‏ها و خارها. پوست‏‏پوست‏های خاک می‏شکَفت و می‏شکُفت از آن کسی ـ تنی. تنی که با کفن، تنی که بی‏کفن. بیرقی به دست یا نشانه‏ای به نوک نیزه‏ای. تکه‏پاره‏ای نشانِ رایتی ـ پاره‏ژنده‏ای؛ ژنده‏ای سیاه، ژنده‏ای سپید، ژنده‏ای کبود، سبز، ارغوانی و بنفش و سرخ و هر چه رنگ؛ رنگ‏ها پریده‏رنگ...  

سفارش:0
باقی مانده:3

جامعه شناسی جنگ و نیروهای نظامی

7,000 تومان
این کتاب برای دانشجویان رشته جامعه‌شناسی (علوم اجتماعی) در مقطع کارشناسی به عنوان منبع اصلی درس «جامعه‌شناسی جنگ و نیروهای نظامی» به ارزش 2 واحد تدوین شده است. امید است علاوه بر جامعه دانشگاهی، سایر علاقه‌مندان نیز از آن بهره‌مند شوند.
فهرست:
پیشگفتار بخش اول: جامعه‌شناسی جنگ فصل اول: کلیات فصل دوم: سنخ‌شناسی تاریخی جنگ فصل سوم: بررسی ریشه‌های علمی جنگ فصل چهارم: بررسی ساختار اجتماعی ـ اقتصادی جامعه در حال جنگ فصل پنجم: بررسی ساختار اجتماعی ـ اقتصادی جامعه پس از جنگ فصل ششم: جنگ یا صلح بخش دوم: جامعه‌شناسی نیروهای نظامی فصل هفتم: کلیات فصل هشتم: سنخ‌شناسی تاریخی ارتش در جهان پرسشها ضمایم کتابنامه نمایه

زيبا شناسي عکاسي

190,000 تومان

معرفی کتاب زیباشناسی عکاسی اثر فرانسوا سولاژ

اگر عکس و تصویر مفهوم به حساب می آیند، پس باید بتوان آن ها را همچون هر مفهوم دیگری تجزیه و تحلیل نمود. تجزیه و تحلیل مفاهیم، یکی از مهم ترین عملکردهای فلسفه به شمار می رود و در کتاب "زیباشناسی عکاسی"، تلاشی از جانب "فرانسوا سولاژ" صورت گرفته تا مفاهیم عکس و عکاسی را در فلسفه تحت بررسی قرار دهد.
اما این تجزیه و تحلیل ممکن است در قالب سوالات و تلاش برای پاسخ به این سوالات ارائه شود.
بنیادی ترین مساله در کتاب "زیباشناسی عکاسی"، آنالیز و توضیح ارتباط میان عکاسی و واقعیت است. ابداع عکاسی پس از اختراع دوربین، سبب شد تا بسیاری خیال کنند که بالاخره ابزاری یافته اند که با آن می توانند واقعیت را به دام بندازند و واقعیت زیرک و گریزان، دیگر در یک چشم به هم زدن اسیر می شود.
"فرانسوا سولاژ" این دیدگاه را با تکیه بر ایدئولوژی واقعیت مورد انتقاد قرار داده و آن را از اساس فاقد اعتبار خوانده و بحث می کند که عکاسی نه تنها در به دام انداختن واقعیت شکست می خورد بلکه ساده لوحانه است اگر چنین انتظاری از عکاسی داشته باشیم. در عوض "فرانسوا سولاژ" معتقد است، فایده ی عکاسی در این بوده که واقعیت را مدام مورد سوال قرار می دهد و سوال فلسفی مشهور را که می پرسد:
چیزها چیستند؟ در زندگی روزمره به رخ می کشاند. ما در طول روز یا از چیزهای مختلف استفاده می کنیم یا آن ها را نادیده می گیریم؛ حالا به لطف عکاسی ما متوجه می شویم که چقدر چیزها را ندیده ایم و نسبت به جهان بی تفاوت بوده ایم و به این شکل همه چیز در برابر دیدگان ما قرار می گیرد. این مفهوم "زیباشناسی عکاسی" است.
"زیباشناسی عکاسی"، نتیجه ی اندیشه های فلسفی، روانکاوانه و زیبایی شناسانه در عکاسی است.
این تاملات سه سوال اصلی را ایجاد کرده اند که می پرسد: از نگاه کردن به یک عکس به چه چیز دست می یازیم؟ از چه چیزی عکس می گیریم؟ و شاید مهم تر از همه اینکه چرا عکس می گیریم؟ "فرانسوا سولاژ" سوال اول را در پس زمینه ی کتاب "زیباشناسی عکاسی"، مطرح می کند.
سفارش:1
باقی مانده:1

آمار و کاربرد آن در مدیریت جلد2

قیمت اصلی: 167,000 تومان بود.قیمت فعلی: 120,000 تومان.
این کتاب در دو جلد، برای دانشجویان رشته‌های مدیریت و حسابداری در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد، به‌عنوان منبع اصلی درسهای «آمار و کاربرد آن در مدیریت (1) و (2)» به ارزش 6 واحد، و درس «تحلیل آماری» به ارزش 2 واحد، تدوین شده است. امید است علاوه بر جامعه دانشگاهی مدیران واحدهای صنعتی، تجاری و اداری نیز از آن بهره‌ ببرند.

فهرست:

پیشگفتار فصل اول: کلیات فصل دوم: مطالعه توصیفی داده‌های طبقه‌بندی نشده فصل سوم: طبقه‌بندی و توصیف هندسی مشاهدات جامعه آماری فصل چهارم: توصیف مقداری مشاهدات طبقه‌بندی شده فصل پنجم: مبادی احتمال فصل ششم: توابع احتمال گسسته فصل هفتم: توابع احتمال پیوسته فصل هشتم: توزیع نرمال

مهماني تلخ

70,000 تومان

در بخشی از کتاب مهمانی تلخ می‌خوانیم

با انگشت جلو را نشان داد. خواستم راه بیفتم که دیدم دنده عقب گرفت و به سرعت آمد طرفم. جلوام که رسید، زد روی ترمز، طوری که لاستیک‌ها چند سانتی روی آسفالت کشیده شدند. سرم را خم کردم و کنار شیشه‌ی نیمه پایین گفتم: « پارک‌وی. » با انگشت شست، صندلی عقب را نشان داد.

وقتی در را باز کردم، زنی که عقب نشسته بود، رفت کنار شیشه. سوار شدم. راننده زد توی دنده. گفت: « حالا تا نیایش بریم. » « من پیاده می شم. » خواستم دستگیره را بکشم که گفت: « بشین، آقاجون. بالاخره یه کاریش می‌کنیم. » برگشته بود. گفتم: « نمی خوام وسط راه تاکسی عوض کنم. » پایش را گذاشت روی گاز و ماشین از جایش کنده شد.

شاید هنوز بیست متر نرفته بود که گفت: « خیلی زود جوش می آری،آقا. » « جوش نمی آرم. گفتم که نمی خوام تاکسی عوض کنم. » « اصلاً اون جا که شما وایساده بودی تا صبح هم کسی سوارت نمی‌کرد. » از توی آینه نگاهی به من انداخت.

بعد سرش را چرخاند طرف مردی که صندلی جلو نشسته بود. گفت: « شما دیدینش، آقا؟ » مرد بی آن که نگاهش کند، گفت: « من اصلاً حواسم به خیابون نبود.» زن گفت: « من دست شونو دیدم. » « آره، منم همون یه دستو دیدم که از لای درخت ها اومده بود بیرون. معلوم می شه شما هم مثل من حواس تون خیلی جَمعه. » گفتم: « می خواستین بیام وایسم وسط اتوبان؟ »

« دیگه آخه شما هم خیلی رفته بودی کنار. تا آدم می اومد بفهمه چی به چیه، پنجاه متر رفته بودجلو. » مردی که جلو نشسته بود، گفت: « اتفاقاً ایشون کار درستی کردن. تو این شهر تا بخوای جوون الکی خوش هست. می زنن به آدم و درمی رن. بعدش هم هیچی به هیچی. جنازه ت افتاده وسط اتوبان. » زن گفت: « آره، واقعاً. » کیفش را که گذاشته بود روی زانویش، باز کرد و دستمالی بیرون آورد

 گفت: « اگه تا پارک وی می رین، من هم می آم. » راننده از توی آینه نگاهش کرد. « تا تجریش هم بخواین می رم. می خوام برم اون جا بنزین بزنم.«من همون پارک وی پیاده می شم.» دوباره توی آینه نگاهش کرد. گفت: «رو چشمم، خانم.» لبخند زد.

کمی بعد، وقتی داشتیم به پل گیشا نزدیک می شدیم، راننده شیشه اش را تا آخر پایین کشید. آرنجش را گذاشت لب پنجره و به ماشین بغلی نگاه کرد که داشت نزدیک ما حرکت می کرد. از پنجره‌ی بازش صدای آهنگ ملایمی به گوش می‌رسید.

گفت: «لامسب، انگار نه انگار پاییز شده. هوا از تابستون هم گرم تره». دست راستش را گذاشت به صورتش. حدس زدم دارد با سبیلش ور می‌رود. باز توی آینه نگاهی به من انداخت. وقتی دید حواسم به اوست، نگاهش را دزدید. با این حال هنوز چشم‌های ریزش پیدا بود.