خاطراتی ازسازمان افسران حزب توده ایران

معرفی کتاب بعد از تاریکی کتاب بعد از تاریکی، رمانی نوشته ی هاروکی موراکامی است که نخستین بار در سال 2004 وارد بازار نشر شد. دختری نوزده ساله به نام ماری که در حال سپری کردن شب در یک رستوران است، مردی جوان را ملاقات می کند که اصرار دارد خواهر بزرگتر ماری را می شناسد و او را با خود به سفری غیرمعمول در شهر در دل شب می برد. در طول یک شب، زندگی گروهی گوناگون از ساکنین توکیو—مدل ها، فاحشه ها، خلافکاران، و موزیسین ها—در جهانی به هم گره می خورد که میان رویا و واقعیت معلق است. رمان بعد از تاریکی، اثری فوق العاده جذاب با رگه هایی از سوررئالیسم است که ساعت های جادویی میان نیمه شب تا سپیده دم را به شکلی به یاد ماندنی به توصیف می کشد.

آموزش و پرورش تطبيقي نویسنده دکتر بهرام محسن‌پور مترجم —————– نوبت چاپ 8 تعداد صفحات 156 نوع جلد شومیز قطع

توضیح کتاب : رمان سفر به مرکز زمین، اثر ژول ورن بوده و ماجرای سفر یک پرفسور آلمانی به نام اوتو لیدن‌براک به همراه برادرزاده‌اش را نقل می‌کند. آن دو بعد از رمزگشایی کتابی 700 ساله به زبان رومی در می‌یابند که می‌شود از دهانه آتشفشان به مرکز زمین رسید. آن‌ها با کمک یک راهنما به نام هانس این سفر را آغاز می‌کنند. از دهانه آتشفشان در روز و ساعتی معین پایین می‌روند، دایناسورها و حیوانات ماقبل تاریخ را میبینند و با خطراتی مواجه می‌شود و سرانجام هنگام بیرون آمدن ... اکنون که به رخدادهای آن روز پرحادثه فکر می‌کنم، سخت می‌توانم واقعیت ماجراجویی‌هایم را باور کنم، ماجراجویی‌هایی شگفت‌انگیز که وقتی یادشان می‌افتم، بهت زده می‌مانم. عمویم مردی آلمانی بود که با خاله‌ام، زنی انگلیسی، ازدواج کرد. عمو که به خواهرزاده‌ی یتیم و بی‌پدرش بسیار وابسته بود، من را دعوت کرد تا در خانه‌اش در سرزمین پدری، زیرنظر خودش مطالعه و تحقیق کنم. خانه در شهری بزرگ بنا شده بود و عمویم، استاد فلسفه، شیمی، زمین‌شناسی، کانی‌شناسی و علوم دیگر بود. یک روز که در آزمایشگاه وقت می‌گذراندم و عمویم خانه نبود، ناگهان احساس کردم باید بافت‌های بدنم را بازسازی کنم، یعنی گرسنه‌ام شد. می‌خواستم بروم سراغ آشپز فرانسوی‌مان که عمویم، پروفسور لیدنبروک، ناگهان در خانه را باز کرد و با عجله از پله‌ها آمد بالا. - اَکسِل ... اکسل ... اکسل... - با عجله راه افتادم، اما پیش از آنکه به اتاقش برسم، در حالی که پله‌ها را سه‌تا‌یکی می‌پریدم، پای راستش را محکم روی زمین کوبید: «اکسل ...» و با لحنی سراسیمه گفت: «داری می‌آیی بالا؟»