خط هفتم کیمیانویس

معرفی کتاب درباره‌ی شر

تحلیلی موشکافانه، انتقادی و چندبعدی پیرامون شر و پلیدی! تری ایگلتون از تاریخ، هنر، ادبیات، فلسفه، اخلاق و خلاصه هر حوزه‌ای که می‌توان نشانی از مفهوم شر در آن پیدا کرد، کمک گرفته تا در کتاب درباره‌ی شر، تحلیلی واقع‌بینانه و بنیادین از مسئله‌ی شر ارائه کند. همچنین تلاش کرده در این کتاب فلسفی به برخی از سؤالات اساسی در مورد ماهیت شر، ارتباط آن با ذات بشر یا زندگی اجتماعی پاسخ بگوید و رویکرد مارکسیست‌ها و لیبرال‌ها را در قبال آن مشخص کند.

درباره‌ی کتاب درباره‌ی شر

«شر» از آن دسته واژگانی است که مدام در مکالمات یا نوشته‌های خود از آن استفاده می‌کنیم و در مورد موضوعات مختلف آن را به کار می‌بریم، بدون این‌که اکثر ما با معنای اصلی و تعریف دقیق آن آشنا باشیم. شر کلمه‌ای است که با مضامین منفی دیگری چون شیطان، بد بودن، غیرعقلانی بودن و... پیوند خورده و به اشکال گوناگون در متون فلسفی و دینی ما جا خوش کرده است. خواندن کتاب درباره‌ی شر (On Evil)، اثر تری ایگلتون (Terry Eagleton) به ما کمک می‌کند تا این مفهوم و گستره‌ی معنایی آن را بهتر درک کنیم.

خولیو كرتاثار در تاریخ ادبیات داستانی معاصر، غولی توصیف شده در کنار گابریل گارسیا مارکز، کارلوس فوئنتس و ماریو بارگاس یوسا. نویسنده‌ای که جهانی تماما شخصی را طراحی و در داستان‌های کوتاه و رمان‌هایش جاودان کرده است. «آگراندیسمان» نمونه‌ی اعلای هدفمندی در طرح داستانی، انسجام و تشکل ذهنی نویسنده و رعایت اصول قصه‌گویی در عین فراروی از آن‌هاست. برای اهل سینما هم خواندن خود داستان آگراندیسمان امکانی برای تطبیق و مطالعه‌ی موردی است با فیلم بزرگ میکل‌آنجلو آنتونیونی، تولید ١٩٦٦ . خواندن این داستان در دل مجموعه‌ای از داستان‌های غریب این نویسنده‌ی تاریخ‌ساز رنگ و وزن دیگری دارد. این‌که بتوانیم با تاخیر زیاد با نگرش سوررئالیستی او که بارها وصفش را خوانده‌ایم روبه‌رو شویم. نویسنده‌ای که حاشیه نرفتن و مستقیم به هدف زدنش می‌تواند برای هر نویسنده‌ای درس‌گرفتنی باشد. كرتاثار بخش عمده‌ای از عمرش را دور از وطن و در فرانسه گذرانده و تجربه‌ی طولانی‌مدتی هم به عنوان مترجم داشته، اما محوریت امر سیاسی و همنشینی ناگزیر شهروند نمونه‌ای آمریکای لاتین با آن را در کارش کم‌رنگ تر از هم‌ترازانش زیر ذره‌بین برده. اتفاقی مبارک که بسیار از بزرگان دیگر آمریکای لاتین متمایزش کرده است. دربخشی از کتاب می‌خوانیم: «آرامش و سکون‌شان بود که باعث شد اولین باری که اَکسولوتی ها را دیدم شیفته و مجذوب به طرف‌شان خم شوم. انگار به شکلی مبهم و نامفهوم خواسته‌ی پنهانی آن‌ها را درک می‌کردم، پایان دادن به زمان و مکان با سکونی توام با بی تفاوتی.»