دانستنی های علمی جلد 10، آزمایشهای علمی با هوا

کتاب نغمه‌ی شبانه: پنجمین اثر داستانیِ کریستوفر اَبانی (۱۹۶۶ـ )، نویسنده و شاعر زاده‌ی نیجریه و مقیم آمریکا، است که جایزه‌ی «پِن» سال ۲۰۰۸ را نصیب‌اش کرد. در گرماگرم جنگی داخلی در نیجریه، پسربچه‌ای از هم‌رزمانِ‌ خود جا مانده و در پیِ آن‌ها می‌گردد. او در این جست‌وجو ما را به سفری در دل یادها و رؤیاهای خود و اسطوره‌های بی‌کران کشورش می‌برد. نغمه‌ی شبانه سرشار از خیال‌ها و نمادهایی است که رنج‌های یک ملت را به تصویر می‌کشند.

اگر ما بی‌گناهانِ این جنگ‌ایم، پس این‌همه شرارت را از کجا یاد گرفتیم؟ چه‌کسی به من یاد داد تا از کشتن لذت ببرم، لذت یگانه‌ای که برایم مانند اوجِ کام‌جویی است؟ فرقی نمی‌کند که چگونه مرگی باشد… لذت‌اش یکسان است و کافی است که دقیقاً روی همان لحظه، دقیقاً روی همان عمل، تمرکز کنم.

هرگز پسربچه نبوده‌ام. این را از من دزدیده‌اند و هرگز هم مرد نخواهم بود. من شاید هیولایی افسانه‌ای باشم که تنها معاشقه‌ی وحشت‌آورِ کشتار را می‌شناسد.

کتاب بره ای که گرگ شد یکی از مجموعه آثار  عزیز نسین است. روزگاری، در اونجایی که شرق و غربش به هم می‌چسبیدند و شمال و جنوبش به هم نمی‌رسیدند، چوپونی با گوسفندها و سگ‌هایش زندگی می‌کرد. اونجا دیاری بود ورای جاهای دیگه: آبش چنون بود که گلاب، خاکش چنون بود که طلا، کوه و دشتش لاله بود و چمن، بیابونش گل بود و گلشن. باغ‌هاش چنون بود که باغ بهشت، و هواش تا دلت بخواد سبک بود و سبک، روشن بود و روشن... اما چه سود؟... چه سود که چوپون اون دیار سوای چوپونای دیگه بود: دل نداشت که رحم داشته باشد، رحم نداشت که مروت داشته باشد، نه آه به دل سنگش کارگر بود و نه ناله، و نه صدای گریه و زاری رو می‌شنید...، اگر هم می‌شنید این گوشش در بود و اون گوشش دروازه... چوپون اون دیار نه مثل چوپونای دیگه نی هفت‌بند داشت و نه چماق چوپونی. به جای نی هفت‌بند سوت شکاربونی داشت و به جای چماق چوپونی تازیانه خارنشون به دست می‌گرفت