دختر خاندان گات 4/ دختر خاندان گات و سمفونی شوم

معرفی کتاب سر کلاس فیلم سازی الکساندر مکندریک: پیش درآمدی به مهارت در کارگردانی

اگر این امکان را داشتید که در کلاس درس کارگردانان شاخص سینمای جهان حضور داشته باشید، انتخاب شما چه کسی بود؟ در کتاب سر کلاس فیلم سازی الکساندر مکندریک نوشته‌ی الکساندر مکندریک این امکان برای شما فراهم شده است! این اثر آموزه‌های تخصصی ارزنده‌ای را پیرامون فیلم‌سازی به روش این کارگردان مطرح در اختیار شما می‌گذارد. گردآوری این کتاب را پال کرونین بر عهده داشته و آن را با مقدمه‌ای از مارتین اسکورسیزی خواهید خواند.

درباره‌ی کتاب سر کلاس فیلم‌سازی الکساندر مکندریک

الکساندر مکندریک، کارگردان شاخص آمریکایی، پس از آن که به انتخاب خود از کار فیلم‌سازی بازنشسته شد، نزدیک به 25 سال به تدریس هنر سینما در مؤسسه‌ی هنرهای کالیفرنیا در لس‌آنجلس پرداخت. علاقه و ارادتی که مکندریک، در چندین دهه زندگی حرفه‌ای پربار خود نسبت به هنر فیلم‌سازی نشان داد، انگیزه‌ای قوی و نیرویی الهام‌بخش برای هنرجویان مؤسسه‌ی هنرهای کالیفرنیا و فیلم‌سازان جوان آمریکایی به شمار می‌رفت. کتاب سر کلاس فیلم‌سازی الکساندر مکندریک (On Film-Making) دربرگیرنده‌ی آموزه‌های این کارگردان و مدرس برجسته‌ی تئاتر است و با مطالعه‌ی آن، گویی سوار بر ماشین زمان شده‌اید و از خلال سفری به ده‌ها سال پیش، در کلاس آموزش فیلم‌سازی الکساندر مکندریک در آمریکا نشسته‌اید. کتاب سر کلاس فیلم‌سازی الکساندر مکندریک اثری فوق‌العاده و سرشار از بینش‌ها و توصیه‌های عملی است که بیشتر بر تفسیر و اجرای فیلمنامه و موقعیت‌یابی دوربین تمرکز دارد. از آنجایی که در این کتاب مجموعه‌ای از یادداشت‌ها و سخنرانی‌های مکندریک در طول دوران تدریس او گردآوری شده است، لحن اثر از جذابیت و شیوایی لذت‌بخشی برخوردار است و البته گاهی اوقات نیز شمایلی کاملاً رسمی به خود می‌گیرد. بخش اول کتاب با تمرکز بر ساختار دراماتیک، در انواع مختلف هنرهای روایی تألیف شده است و بخش دوم روی اصول و دستور زبان سینما متمرکز است.

بخشی از کتاب سینمای لارس فون تری‌یه

اغلب از فون تری‌یه نیز همانند هیچکاک، به عنوان کارگردانی زن‌ستیز یاد می‌شود هر چند خودش ادعا می‌کند شخصیت‌های زن فیلم‌هایش «کمال‌گرا» هستند (کاپلوف، ۲۰۰۳: ۱۹۷) و از شخصیت‌های زن، به‌ویژه در سه‌گانهٔ «قلب طلایی» تصویری قوی و محکم ارایه داده است. (اسمیت، ۲۰۰۰: ۲۵) رسانه‌های جهانی پیوسته به وجود نوعی رابطهٔ «پورنوگرافیک احساسی» بین او و بیورک در زمان فیلم‌برداری رقصنده در تاریکی اشاره می‌کنند (اسکات، ۲۰۰۰؛ راکول، ۲۰۰۱) یا از نیکول کیدمن نقل‌قول می‌کنند که فون تری‌یه او را از نظر احساسی آزار داده (مارو، ۲۰۰۴؛ بیلن، ۲۰۰۶) و شباهت‌های آشکاری بین رفتار فون تری‌یه و رفتار سخت‌گیرانه و وسواس‌آمیز هیچکاک با بازیگران زن فیلم‌هایش مانند تیپی هدرن، اینگرید برگمن، جَنِت لی و اوا مری سنت به چشم می‌خورد.   فون تری‌یه اذعان کرده که «خوک» بودن هیچکاک را ستایش می‌کند (لارسن، ۱۹۸۴: ۴۵) و این موجب بحث‌های فراوانی دربارهٔ فمینیستی خواندن آثار فون تری‌یه و امکان استفاده از تفسیرها و تحلیل‌های فمینیستی دربارهٔ آن‌ها شده است. (برای بررسی بیشتر این موضوع به فصل شش مراجعه کنید.) یکی از نکات بسیار جالب توجه، روش مشترکی است که هم هیچکاک و هم فون تری‌یه در فیلم‌های‌شان به کار می‌برند، بدین شکل که شخصیت‌های‌شان را در میانهٔ موقعیت‌های دشوار انسانی (و به‌شدت جنسیتی) قرار می‌دهند تا بتوانند تأثیرپذیری‌های روانی آن‌ها را هر چه بهتر تجزیه‌وتحلیل کنند.   در هستهٔ مرکزی آثار هر دو کارگردان، درون‌مایه‌های مشترکی مانند رنج کشیدن، کمال‌گرایی و لذت‌ها و نگرانی‌های مرتبط با این تجربه‌ها قرار دارند؛ هر دو به منظور بازتاب دادن و تشدید استعاره‌های روایی، در فرم فیلم‌هاشان دست‌کاری می‌کنند و به نتایج بسیار موفقی دست می‌یابند که به‌خوبی مستند شده‌اند