دختر شایسته شهرمون

جاشوا یافا راوی روسیۀ پرآشوب پوتین است. از خلال شرح‌حال‌نویسی، زوایای گوناگون زندگی روسی را تصویر می‌کند و به فضای سیاست‌آلود رسانه، ساختار عمودی قدرت، الحاق کریمه، استقلال چچن، جنگ سوریه، کلیسای ارتدکس و هنر سیاست‌زدۀ این کشور نقب می‌زند و با نثری رمان‌گونه دگردیسی «انسان شورایی» را به موجودی سیاس روایت می‌کند. .

معرفی کتاب منم ملاله کتاب من ملاله هستم، اثری نوشته ی ملاله یوسف زی و کریستینا لَم است که نخستین بار در سال 2013 وارد بازار نشر شد. زمانی که طالبان، کنترل دره ی سوات در پاکستان را در اختیار گرفت، تنها یک دختر جرأت مقابله با آن ها را داشت. ملاله یوسف زی، سکوت را نپذیرفت و برای حق تحصیل خود جنگید. او در روز سه شنبه 9 اکتبر 2012 و در پانزده سالگی، تا آستانه ی مرگ پیش رفت. ملاله در حالی که داشت با اتوبوس از مدرسه به خانه بازمی گشت، هدف گلوله ی نیروهای طالبان قرار گرفت؛ گلوله ای که به سرش اصابت کرد و باعث شد همه تصور کنند کار او تمام است. اما بهبودی معجزه آسای ملاله، او را به سفری خارق العاده از دره ای دورافتاده در پاکستان به مجمع سازمان ملل متحد در نیویورک برد. ملاله اکنون، نمادی جهانی برای اعتراضات مسالمت آمیز و جوان ترین برنده ی جایزه ی صلح نوبل است. کتاب من ملاله هستم، ماجرای شگفت انگیز، الهام بخش و دلگرم کننده ی این دختر شجاع را با نثری جذاب روایت می کند. .

معرفی کتاب محکوم به اعدام کتاب حاضر شامل پنج داستان کوتاه است، عناوین این داستان‌ها عبارتند از "محکوم به اعدام"، "زنده بگور"، "بالا بلنده"، "یک گردش تفریحی" و "فصل خوب سال". نویسنده‌ی این کتاب علی محمد افغانی است، او یک نویسنده نامدار ایرانی است که در کرمانشاه به دنیا آمده است و نخستین رمان واقعی به زبان فارسی با عنوان "شوهر آهوخانم" را نوشته است. این رمان با استقبال بسیاری از مردم ایران مواجه شد، اگرچه ناشران اقدام به انتشار آن نکردند و افغانی با استفاده از منابع شخصی خود کتاب را به چاپ رساند. "شوهر آهوخانم" داستانی ناتمام است که در آن ایرانی زن به صورت یک ماشین تولید بچه تبدیل می‌شود و وظیفه‌اش را در ارضای نیازهای جنسی مرد و تهیه غذا و پختن در خانه بر عهده دارد. علاوه بر این، افغانی عضو سازمان افسران حزب توده بوده است و در سال ۱۳۳۳ دستگیر شده و در دوران پهلوی پنجم به مدت پنج سال در زندان به سر برده است.

معرفی کتاب نویسندگان رئالیست آلمان در سده نوزدهم جورج لوکاچ، فیلسوف و نظریه‌پرداز ادبی بلندآوازۀ مجار، در این مجموعه جستارهای پرمغز دربارۀ مهم‌ترین نویسندگان رئالیست آلمان در سدۀ نوزدهم، از هاینریش فون کلایست تا یوزف فون آیشندورف، گئورگ بوشنر، هاینریش هاینه، گوتفرید کلر، ویلهلم رابه و تئودور فونتانه، چه از لحاظ تاریخ فرهنگی و جهان ادبی و چه از لحاظ پرداختن به سبک و فرم تک تک متون هفت تن از برجسته‌ترین نویسندگان رئالیست آلمان، افق‌های نوینی را به روی خواننده می‌گشاید. گرچه دفاع بی‌وقفۀ لوکاچ از رئالیسم در برابر ناپختگی‌ها و زمختی‌های ادبیات رسمی، رئالیسم سوسیالستی، در سراسر این جستارها، گاه پوشیده و گاه آشکار، رخ می‌نماید، هدف اصلی او البته روشن ساختن بستر و سیاق فکری، ادبی و تاریخی است که این نویسندگان بزرگ در بطن آن کار کرده‌ و بالیده‌‌اند تا بدین ترتیب خوانندۀ این جستارها به درک روشن‌تر و کامل‌تری از کار و بار ادبی این نویسندگان دست یابد.لوکاچ همچنین در مقام منتقد ادبی جایگاهی ممتاز دارد. درواقع، پس از ۱۹۴۵، در سالیان بسیار، او یگانه منتقد ادبی بود که توانایی داشت برای دیدگاه مارکسیستی در باب ادبیات از احترامی درخور برخوردار شود. در سال های اخیر، نوشته های ادبی او آماج حملۀ انواع دیگری از منتقدان مارکسیست مدرن تر و نیز منتقدان دانشگاهی ساختارگرا و پساساختارگرا قرار گرفته‌اند. اما همچنان که لوکاچ از کانون بحث بیرون رفته، شوروحرارت مباحثه و جدل هم کاستی گرفته و با این پیامد همراه شده است که آرای او دربارۀ نویسندگانی خاص تا میزان معیّنی در جریان غالب ادغام شده و به صورت بخشی از راست‌آیینی انتقادی درآمده است؛ گرچه با گذر زمان به‌ناگزیر بسیاری از تفسیرها و داوری های خاص او از دور خارج شده‌اند. لوکاچ پس از آنکه ناگزیر شد آرایی را پس بگیرد که به سال ۱۹۲۹در بین الملل کمونیستی به باد انتقاد گرفته شده بود، در دهۀ ۱۹۳۰، در حرکتی که خود آن را عقب‌نشینی تاکتیکی از حوزۀ سیاست وصف کرده است، به نقد ادبی روی آورد. اما آشکار است که کناره گیری او از سیاست داوطلبانه نبود و کوشید به طرق دیگر، و دربارۀ شخص او، با نقد ادبی، به فعالیت سیاسی ادامه دهد. می توان صورت ظاهر نوشته های ادبی او را در نظر گرفت، به سخن دیگر، این نوشته ها را یاری‌گر فهم ما از نویسندگان یا گونه های ادبی خاص (رمان تاریخی و رمان رئالیستی) دانست. اما، به همین سان، این نوشته ها را می توان همچون دخالت های رمزآمیز در بحث و جدل های سیاسی روز، مانند استالینیسم، معنی های ضمنی ایدئولوژیکی مدرنیسم یا اکسپرسیونیسم، «جبهۀ خلق»، یا «آب شدن یخ ها» در سال های پس از مرگ استالین قرائت کرد.