درآمدي بر ساختار اسطوره‌اي شاهنامه

کتاب موش و گربه که یکی از مشهورترین داستان‌های رمزی و تمثیلی محسوب می‌شود، توسط بهاءالدین محمد شیخ بهائی معروف به «شیخ بهائی»، حکیم، علامه، شاعر، ادیب و دانشمند برجسته‌ی دنیای اسلام نوشته شده است. او برای نگارش و روایت حکایت‌های خود از سبک داستان در داستان، بهره می‌برد. «شیخ بهائی» در این اثر ارزشمند تلاش می‌کند تا صوفیان زمانه‌ی خود را مورد انتقاد قرار دهد. کتاب «موش و گربه» که به نثر نوشته شده است، یک داستان اصلی و خرده حکایت‌های بسیاری را دربرمی‌گیرد و به مسائل اخلاقی و مذهبی می‌پردازد. این کتاب دارای عناصر داستانی خاص و جذابی است که آن را از سایر متون نثر فارسی متمایز می‌سازد. «بهاءالدین محمد شیخ بهائی» کتاب حاضر را با اقتباس از منظومه‌ی «گربه و موش» سروده‌ی عبید زاکانی نوشته است. البته به گفته‌ی بسیاری داستان «شیخ بهائی» از لحاظ ساختار و نوع روایت، بیشتر به قصه‌های هندی شباهت دارد. به هر روی در بخش پایانی کتاب حاضر، شما این فرصت را دارید که سروده‌ی عبید زاکانی را مطالعه کنید و خود در خصوص شباهت‌ها و تفاوت‌های این دو شاهکار نظم و نثر ادبیات فارسی قضاوت کنید.