رنسانس جنبشی فرهنگی بود که در اوایل قرن چهاردهم در ایتالیا شروع شد . این واژه کلمه‌ای لاتین است به معنای « تولد دوباره » . طی این دوران ، توجه به هنر و ادبیات و علوم و اکتشافات جهانی و پیشرفت در آنها در اروپا جان دوباره‌ای گرفت . مردم با واکنش علیه فرهنگ دین‌محور کلیسا در قرون وسطا ، ارزش‌های والاتری را در جهان انسانی یافتند . حدود قرن هفدهم که دوران رنسانس به پایان رسید ، تصور مردم از جهان کاملاً تغییر یافته بود . شکسپیر یکی از شاعران و نمایشنامه‌نویسان مشهور انگلیس بود که در قرن شانزدهم و هفدهم میلادی زندگی می‌کرد . او در ٢٣ آوریل سال ١٥٦٤ در شهر استرانفورد انگلستان به دنیا آمد . چهار ساله بود که پدرش شهردار استرانفورد شد . هر چند او تنها یک دوره شهردار بود ، اما در بسیاری از سال‌ها همچنان اداره شهر را به عهده داشت ، و به همین دلیل خانواده شکسپیر در این شهر خانواده‌ای مهم و سرشناس به حساب می‌آمدند . کتاب « شکسپیر » یکی دیگر از مجلدهایی است که در ادامه ترجمه و انتشار مجموعه شخصیت‌های تأثیرگذار راهی بازار نشر شده است .

آبراهام لینکُلن، در ٢٢ فوریه ١٨٦١، کمى پس از آن‏که به عنوان شانزدهمین رئیس‏جمهور ایالات متحده بر سر کار آمد، در «تالار استقلال» در فیلادلفیا یک سخنرانى‏ایراد کرد که در بخشى از آن گفت: من هیچ گاه به لحاظ سیاسى احساسى نداشته‏ام که ازنظرات ابراز شده در اعلامیه استقلال برنخاسته باشد. اغلب به زحماتى اندیشیده‏ام که‏افسران و سربازان ارتش در کسب این استقلال متحمل شدند. اغلب از خودم پرسیده‏ام‏که این چه اصل یا ایده بزرگى بود که این اتحاد گروه ایالت‏هارا براى چنین مدت‏درازى استوار نگه داشته است. وقتى مردى با چنان فراست و شرافت درخشان به یک سند سیاسى خاص چنین ابرازدین مى‏کند، بیانگر عظمت آن سند و مؤلف آن است. لینکلن به راستى براى مردى که‏اعلامیه استقلال را نوشت، یعنى توماس جفرسون، ارج و احترام والایى قایل بود. لینکلن مى‏دانست انقلابى که باعث پیدایش ایالات متحده شد حاصل کوششى‏ دسته‏‌جمعى بود، و نیازمند «زحمات» نه تنها «افسران و سربازان»، بلکه‏قانونگذاران، مغازه‏داران، کشاورزان، و بى‏شمارى دیگران نیز بود. با این حال «اصل یاایده بزرگ» پشت این انقلاب را یک مرد در چند ماده جاویدان بیان داشته است. جفرسون، در سندى که استقلال آمریکا را به جهان اعلام داشته بود، موفق شده بودجوهره اصلى آرزوهاى انسان را براى آزادى، سلوک عادلانه، و خودمختارى بگنجاند.او با انجام دادن این کار، خود را به مثابه شخصیتى والا و مورد ستایش براى نسل‏هاى‏آینده تثبیت کرد. لینکلن نیز به یقین از جهتى به جفرسون به همین گونه مى‏نگریست -فراتر از صرفاً یک انسان، به مثابه یک نماد، شاید نماد آمریکایى نمونه. «جالب‏آن‏که بعدها زمانى فرا رسید که به خود لینکلن نیز به همین شیوه نگریسته مى‏شد.»