در جستجوی زبان نو

معرفی کتاب مجموعه آثار احمد شاملو دفتر چهارم کتاب پیش رو دفتر چهارم از "مجموعه آثار شاملو" را در بردارد که شامل "ترجمه نمایشنامه ها" از "احمد شاملو" می باشد.مجلد پیش رو شامل نمایش نامه های "مفت خورها" از"گرگه ئی چیکی"، "درخت سیزدهم" از "آندره ژید"، "سی زیف و مرگ"از "روبر مرل"، "نصف شب است دیگر دکتر شوایتزر" از "ژیلبـر سسبـرن" و سه نمایش نامه ی "عروسی خون" "یرما" "خانه برناردا آلبا" از "فدریکو گارسیا لورکا" می باشد.در سه نمایش نامه ی "فدریکو گارسیا لورکا" که سه مورد از درخشان ترین آثار ترجمه شده به قلم "احمد شاملو" هستند، اکثریت قهرمانان لورکا بار سنگینی را تحمل می کنند. وزن مناسک خانواده ، وزن رسومات سرکوبگر و سفت و سخت آبرو و شرف که امروزه دیگر قابل درک نیست. این سنت توسط مردان، زنان و کودکان دنبال می شود، که به نظر لورکا همیشه قربانی شرایط هستند. به عبارت دیگر، آن ها با اطاعت و تسلیم ، سنت ها را حفظ می کنند، حتی اگر بخاطر آن رنج بکشند. فرزندان در نتیجه ی تبعیت مادران از این آداب و رسوم خانوادگی می میرند یا قربانی می شوند و مادران با این وضعیت کنار می آیند چون آن را اجتناب ناپذیر می دانند. به تئاتر لورکا باید به عنوان ادامه ی روایت او در کتاب های شعرش نگاه کرد؛ مملو از پرده های رنگارنگ و تصاویر متحرک در مقیاس گسترده.بخشی از آثار دستچین شده در دفتر چهارم از "مجموعه آثار شاملو"، سال ها در زمره ی کتاب های نادر در صنعت نشر و فروش آثار نمایشی به حساب می آمدند و اکنون در این اثر هفتصد صفحه ای از انتشارات نگاه، در اختیار خوانندگان قرار گرفته اند.

بخشی از کتاب دیوان شهریار (دو جلدی قابدار): آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟ بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا؟ نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا؟ نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟ آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا؟ در خزان هجر گل، ای بلبل طبع حزین خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا؟ شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر این سفر راه قیامت می روی تنها چرا؟

"آشغالدونی" داستانی است به قلم "غلامحسین ساعدی" که از دریچه ی نگاه اول شخص بیان می شود. این شخص علی است که پسری نوجوان و شهرستانی بوده و همراه پدرش به تکدی گری می پردازد. شخصیت دیگر داستان یک دلال خون فروش است که علی و پدرش حین گدایی به طور اتفاقی با او برخورد می کنند. او خون فقرا را در ازای پول دریافت می کند و حالا علی که حدودا هفده سال دارد، به همراه پدر بیمارش به محل خونگیری می رود تا خونشان را بفروشند. علی خون می دهد اما پدرش به دلیل بیماری نمی تواند و به پیشنهاد همان دلال به بیمارستانی می روند که همه چیز را برایشان تغییر خواهد داد. علی پس از ورود به محیط بیمارستان و آشنایی با پرسنل آنجا، کارهایی برای خودش دست و پا می کند که هر روز بیشتر او را از آن نوجوان فقیر و ساده به فردی تبهکار تبدیل می کند. او به دختری به نام زهرا دل می بازد و کم کم با فروش غذای دزدیده شده از بیمارستان، بردن فقرا برای فروختن خون و خبرچینی برای مامورهای امنیتی، روز به روز بیشتر در این منجلاب که نامش "آشغالدونی" است فرو می رود. علی تا اواخر داستان که دیگر از شخصیت گیج و ساده اش فاصله گرفته و برای خودش جایگاهی یافته، اسمی ندارد. او ذاتا شخصیت شروری ندارد اما قرار گرفتن در محیطی که استعاره ی "آشغالدونی" برای آن به کار رفته، سبب رشد سرطان وار خصوصیات منفی در او می شود. بیمارستان در این قصه ، در واقع نماد یک شهر و اوضاع فرهنگی حاکم بر اجتماع آن روزهای ایران است؛ فرهنگی که بقا و بدست آوردن پول در آن باید به هر قیمتی صورت بگیرد.