دزدان دریایی تصادفی 2/ سفر به جزیره‌ی اژدها

معرفی کتاب زمستان در سوکچو

کتاب زمستان در سوکچو نوشته‌ی الیزا سوآ دوسپن از زبان دختری کُره‌ای-فرانسوی روایت می‌شود که در شهر سوکچو، در مهمان‌خانه‌ای قدیمی مشغول به کار است تا این‌که ورود مردی عجیب‌وغریب به مهمان‌خانه، ریتم کند و یک‌نواخت زندگی او را به هم می‌ریزد. گفتنی‌ست این رمان برنده‌ی جایزه‌ی Prix Robert Walser شده است.

درباره‌ی کتاب زمستان در سوکچو

کتابی که پیش روی شماست، با نام زمستان در سوکچو (Winter in Sokcho) نوشته‌ی الیزا سوآ دوسَپَن (Elisa Shua Dusapin)،‌ نویسنده‌ی سویسی است. داستان این کتاب در سوکچو می‌گذرد. سوکچو، نام شهری توریستی در مرز میان کره‌ی شمالی و کره‌ی جنوبی است. هیچ‌کس نمی‌تواند ادعا کند که سوکچو را می‌شناسد بی‌آن‌که آن‌جا به‌ دنیا آمده باشد، زمستان را آن‌جا زندگی کرده ‌باشد،و همینطور بوها را، هشت‌پاها را. تنهایی را. اکنون در سوکچو زمستان فرا رسیده و ریتم همه‌چیز کندتر شده است. یک زن دو رگه‌ی کُره‌ای-فرانسوی در مهمان‌سرایی قدیمی کار می‌کند. ادبیات کُره و فرانسه خوانده و مدت کوتاهی‌ست که در مهمان‌خانه‌ای مشغول به کار شده. همه‌چیز طبق روال همیشه پیش می‌رود تا آن‌که ورود مهمانی مرموز اوضاع را به هم می‌ریزد: مردی فرانسوی، با چهره‌ی غربی، چشمان تیره، موهای شانه‌شده و فرق کج. بی‌حوصله می‌پرسد آیا می‌تواند چند روزی در مهمان‌خانه بماند، تا وقتی جای دیگری پیدا کند. نامش کراند و متولد سال 1968 است. می‌گوید کارتونیست است و به سوکچو آمده تا برای کتاب جدیدی که قصد نوشتن آن را دارد، از آن‌جا الهام بگیرد.

در بخشی از کتاب سه قظره خون می‌خوانیم در همان حال که نازی اظهار دوستی می‌کرد، وحشی و تودار بود و اسرار زندگی خودش را فاش نمی‌کرد، خانه‌ی ما را مال خودش نمی‌دانست و اگر گربه غریبه گذارش به آنجا می‌افتاد، به‌خصوص اگر ماده بود مدت‌ها صدای فیف، تغیر و ناله‌های دنباله‌دار، شنیده می‌شد. صدایی که نازی برای خبر کردن ناهار می‌داد، با صدای موقع لوس شدنش فرق داشت. نعره‌ای که از گرسنگی می‌کشید، با فریادهای که در کشمکش‌ها می‌زد و مرنو مرنویی که موقع مستیش راه می‌انداخت، همه باهم توفیر داشت و آهنگ آن‌ها تغییر می‌کرد. اولی فریاد جگرخراش، دومی فریاد از روی بغض و کینه و سومی یک ناله‌ی دردناک بود که از روی احتیاج طبیعت می‌کشید، تا به‌سوی جفت خودش برود. ولی نگاه‌های نازی از همه‌چیز پرمعنی تر بود و گاهی احساسات آدمی را نشان می‌داد، به‌طوری‌که انسان، بی‌اختیار از خودش می‌پرسید: در پس این کله‌ی پشم‌آلود و پشت این چشم‌های سبز مرموز چه فکرهایی و چه احساساتی موج می‌زند! پارسال بهار بود که آن پیشامد هولناک رخ داد. میدانی در این موسم، همه جانوران مست می‌شوند و به تک و دو می‌افتند، مثل این است که باد بهاری، یک شور دیوانی در همه‌ی جنبندگان می‌دمد. نازی هم برای اولین‌بار، شور عشق به کله‌اش زد و با لرزه‌ای که همه‌ی تن او را به تکان می‌انداخت، ناله‌های غم‌انگیز می‌کشید. گربه‌های نر، ناله‌هایش را شنیدند و از اطراف، او را استقبال کردند. پس از جنگ‌ها و کشمکش‌ها، نازی یکی از آن‌ها را که از همه پرزورتر و صدایش رسا‌تر بود، به همسری خودش انتخاب کرد. در عشق‌ورزی جانوران، بوی مخصوص آن‌ها خیلی اهمیت دارد. برای همین است که گربه‌های لوس خانگی و پاکیزه، نزد ماده‌ی خودشان جلوه‌ای ندارند.