دستور زبان فارسی بر اساس نظریه‌ی گروه‌های خودگردان در دستور وابستگی

کتاب آسیب‌شناسی روانی متن کامل(جلد 1 و 2) نوشته ریچارد پی هالجین، سوزان کراس ویتورن با ترجمه یحیی سید محمدی, توسط انتشارات روان با موضوع روانشناسی، آسیب شناسی، طیف اسکیزوفرنی, اختلاف روان‌پریشی, اختلالات افسردگی به چاپ رسیده است . درباره کتاب آسیب‌شناسی روانی پروفسور ویتبورن دکترای خود را از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد و در روان شناسی رشد و در روان شناسی بالینی تخصص دارد. او در دانشگاه ایالتی نیویورک و دانشگاه راچستر تدریس کرده است. وی در دانشگاه ماساچوت جایزه تدریس ممتاز و جایزه استاد نمونه را دریافت کرد. او در سال 2001 جایزه مشاور گروه آموزشی ناحیه شرقی سی.چی (Psi chi) را دریافت نمود و در جلسه 2001 انجمن روان شناسی شرقی، سخنرانی ممتاز سی.چی را ایراد کرد. او در سال 2002 جایزه مشاور ملی سی.چی فلورانس دانمارک را دریافت نمود. پروفسور ویتبورن که چهارده کتاب و بیش از یکصد مقاله و فصول کتاب نوشته است، در رشته رشد شخصیت بزرگسالی و پیری خبره است. او در حال حاضر ، نماینده شورای بخش 20 انجمن روانشناسی آمریکا (رشد بزرگسالی و پیری) است و به عنوان رئیس بخش 20 نیز خدمت کرده و عضو کمیته ویژه ساختار و وظایف شورای انجمن روان‌شناسی آمریکاست. او همچنین در بخش 2 (تدریس روان شناسی) کمیته APA مربوط به پیری خدمت می کند. پروفسور ویتبورن در زمینه تدریس نیز نوآوری‌هایی را به وجود آورده است. ریچارد پی.هالجین و سوزان کارس ویتبورن، استادان روانشناسی در دانشگاه ماساچوست واقع در آمهرست هستند. هر دو علاوه بر تدریس به دانشجویان دکتری در روان‌شناسی بالینی و سرپرستی آنها، در کلاسهای کارشناسی نیز تدریس می‌کنند. آنها تجربه بالینی خود را در مورد بیماران سرپایی و بستری به کار می‌گیرند. پروفسور هالجین و ویتبورن، عضو انجمن روان شناسی آمریکا هستند. آنها کتابی را با عنوان «شرح حالهایی در روان شناسی نابهنجاری؛ از پرونده‌های متخصصان» منتشر کرده‌اند که حاوی موردپژوهی‌هایی نوشته شده توسط صاحبنظران بین‌اللملی در حوزه آسیب‌شناسی روانی است. هر دو در هیئت تحریریه نشریه‌های حرفه‌ای مهم خدمت می‌کنند. دیدگاه‌های بالینی درباره اختلالات روانی ریچارد هالجین و سوزان کراس ویتبورن، جنبه انسانی آسیب‌شناسی روانی را به دانشجویان نشان می‌دهد. از طریق استفاده گسترده از موردپژوهی‌های بالینی، و زندگینامه‌ها در بخش داستان‌های واقعی، تصاویری زنده از اختلالات روانی به دانشجویان ارائه شده است. این کتاب با استفاده از مدل زیستی- روانی- اجتماعی، رویکرد یکپارچه خود را به درمان حفظ می‌کند و کل گیری اختلالات‌روانی در طول عمر را تأیید می‌نماید. معرفی مباحث کتاب آسیب‌شناسی روانی مروری بر شناختن رفتار نابهنجار تشخیص و درمان ارزیابی دیدگاه های نظری اختلالات عصبی- رشدی طیف اسکیزوفرنی و اختلالات روان پریشی دیگر اختلالات افسردگی و دوقطبی اختلالات اضطرابی، وسواس فکری-عملی، و مرتبط با آسیب و عامل استرس زا اختلالات خوردن و تغذیهریال اختلالات دفعریال اختلالات خواب-بیداریریال اختلالات اختلالگر، کنترل تکانه، و سلوک و...

کتاب چشمهایش و ملکوت نوشته جعفر مدرس صادقی توسط انتشارات مرکز با موضوع ادبیات، ادبیات داستانی، رمان، داستان های فارسی به چاپ رسیده است. بخشی از متن کتاب «بهرام صادقی نه اهل سیاست بود و نه هیچ سر و کاری با هیچ محفل و دار و دسته‌ای داشت. حتا کافه هم نمی‌رفت. قهوه‌خانه می‌رفت و به جاهای پرت و پلا. اما دوستان دلسوز و روشنفکری که در کمین او بودند او را پیدا کردند و به کافه‌ها بردند و به جلسه‌های ادبی و شعرخوانی و داستان‌خوانی کشاندند. هرچند این تلاش‌ها به جایی نرسید و اگر هم به جایی رسید، دوام چندانی پیدا نکرد. حتا وقتی که دوستان تصمیم گرفتند داستان‌های پراکنده‌ای را که در مجلّه‌های سخن و فردوسی و صدف و کتاب هفته چاپ کرده بود جمع و جور کنند و یک مجموعهٔ آبرومندی برای او ترتیب بدهند، خودِ او در دسترس نبود و در گرداوری و ویرایش متن داستان‌هایی که داشت چاپ می‌شد هیچ نظارت و مُراقبتی نکرد و هیچ نقشی نداشت. سالها پیش از انتشار این مجموعهٔ آبرومند و یکی دو ماه پیش از آن که دستنوشتهٔ «ملکوت» را به دست چاپ بدهد، در نامه‌ای به ابوالحسن نجفی می‌نویسد «به دنیای ذهنی خودم پناه برده‌ام» و از احساسی حرف می‌زند که از کودکی با او بوده است و این اواخر در وجودش به شدّت قوّت گرفته است. می‌گوید «از همان اوایل بچگی گاهی حس می‌کردم مثل این که روی زمین نیستم، یعنی به فاصلهٔ چند سانتی‌متر از خاک قدم برمی‌دارم...» و تعریف می‌کند که یک روز آفتابی که با خانواده رفته است باغ و دسته جمعی نشسته‌اند روی ایوانی که جوی آبی از کنارش می‌گذرد، ناگهان احساس می‌کند که سرش داغ شده و خودش را می‌بیند که سبک شده و از روی قالی بلند می‌شود و به هوا می‌رود. «همه چیز وضوح خودش را از دست داد و مه عجیب و غریبی سراسر باغ و گُلها و ایوان را گرفت و همه چیز حاشیه‌دار شد و من احساس کردم که وجودم از خودم مثل این که جدا شد و دیگر در دنیای پدر و مادرم و بچه‌ها و باغ نیستم، مثل این که به جای دیگری رفته‌ام... بعداً به من گفتند که تکانم داده بودند و من فوراً خوب شدم.» اما او هرگز خوب نشد. این واقعه هر چند سالی یک بار تکرار می‌شد و تا بزرگسالی و تا زمانی که این نامه را می‌نوشت و تا سالها بعد ادامه پیدا کرد. به قول خودش، احساس «بیگانگی» به «همه چیز» و تنهایی: «تنهای تنهایم. دیگر همه‌شان را شناخته‌ام... ولشان کن!» عین همین واقعه را در «ملکوت» از زبان «م.‌ ل.» روایت کرده است: «دوازده سال داشتم و با خانواده‌ام به باغ رفته بودیم. آن روز که در ایوان باغ نشستیم و من با گلهای سرخ باغچهٔ جلو ایوان بازی می‌کردم. جوی آب از کنار باغچه می‌گذشت و پونه‌های خودرو عطر خود را با نسیم تا دوردست می‌فرستادند، بچه‌ها پشت سرم به جست و خیز و بازی مشغول بودند و من باز هم از آنها کناره گرفته بودم. چیزی بود که مثل همیشه مرا بسوی انزوا و تنهایی می‌کشاند. ناگهان مادرم از قفا صدایم زد و در همین وقت بود که غنچه‌ای در انگشتانم له شد. دستم از تیغ خار آتش گرفت و من فریاد زدم می‌سوزد.... همه چیز زرد شد و پرده‌ای نگاهم را کدر کرد و مثل اینکه کمی از زمین بلند شدم. سرم گیج رفت و گرمای کشنده‌ای در سراسر بدنم لول خورد...» دکتر حاتم «ملکوت» هم که به دوست و دشمن و آشنا و بیگانه آمپول مرگ تزریق می‌کند، سرش پیر است و تنش جوان و میان مرگ و زندگی در نوسان است. می‌گوید «یک گوشهٔ بدنم مرا به زندگی می‌خواند و گوشهٔ دیگری به مرگ...» و می‌گوید «درد من این است. نمی‌دانم آسمان را قبول کنم یا زمین را... هر کدام برایم جاذبهٔ بخصوصی دارند...» احساس «انزوا» و «تنهایی» دوران کودکی به اندیشهٔ «مرگ» و «نیستی» در جوانی مُنجر شد. از همان سالهای آخر دبیرستان فکر خودکُشی در میان دوستان و همشاگردی‌ها قوّت گرفته بود. یک جور بازی و مسابقهٔ خودکُشی پیش آمده بود. منوچهر فاتحی یکی از دوستانی بود که چند بار تهدید به خودکُشی کرد، اما خودش را نکُشت. تا لب‌لب مُردن رفت، اما زنده و صحیح و سالم برگشت. یکی از همشاگردی‌ها همهٔ تقصیرها را به گردن معلّمی می‌اندازد که از رشت آمده بود و «اگزیستانسیالیست» بود و طرفداران فراوانی پیدا کرده بود. به این دار و دستهٔ ناامیدی که مُدام دم از خودکُشی می‌زدند «اگزی» می‌گفتند.» فهرست کتاب چشمهایش زمین هوا بزرگ علوی: ورق پاره ها و داستان های دیگر بهرام صادقی: قنقنه ها و داستان های دیگر یادداشت