دعوت به دعای عهد زنان

معرفی کتاب کتاب انسان موجود ناشناخته انسان موجود ناشناخته، کتابی به قلم الکسیس کارل است که تلاش های بسیاری برای به تصویر کشیدن آنچه از بدن انسان شناخته و مهم تر از آن ناشناخته مانده، داشته است. کتاب درباره ی مشکلات جهان مدرن بحث کرده و مسیرهای احتمالی بهتر برای زندگی گونه ی انسان را مورد بررسی قرار می دهد. الکسیس کارل به طور ویژه، به دلیل پیشگامی در حمایت از اصلاح نژادی و اوتانازی یا مرگ آسان، شناخته می شود. کارل در این کتاب بحث می کند که انسان ها نمی توانند تمدن مدرن را با این سرعتی که پیش می رود دنبال کنند و در این راه دچار اضمحلال خواهند شد. آن ها مجذوب زیبایی های مربوط به علم ماده ی خنثی شده اند اما درک نکرده اند که بدن آن ها و آگاهیشان، تابعی در برابر قوانین طبیعت است. قوانینی که با وجود مبهم بودن، به اندازه قوانین نجومی بی رحم و تسلیم ناپذیرند. آنها نمی دانند که نمی توانند بدون تنبیه شدن، از این قوانین تخطی کنند. بنابراین لازم است که انسان ها، ارتباطات لازم در زمینه ی کیهان، بشریت و خود درون و آنچه مربوط به بافت ها و ذهنشان می باشد را یاد گرفته و بشناسند. به تحقیق، انسان بالاتر از هر چیز دیگری قرار می گیرد. اگر انسان نابود شود، زیبایی تمدن و حتی عظمت و شکوه جهان مادی نیز ناپدید خواهد شد. بشریت باید توجه خود را از ماشین های بی روح و بی جان برگرفته و آن را به جسم و جان خود و به فرآیند های ارگانیک و روانی که این ماشین ها و جهان نیوتن و اینشتین را ایجاد کرده اند، باز گرداند.

معرفی کتاب 81490 آنچه کتاب 81490 می خوانید «سرگذشتی» نیست که براساس زندگی در بازداشتگاه های تمرکز اسیران نوشته شده باشد. نیز این اوراق از آنچه در «اردوگاه های مرگ» شنیده و دیده شده یا خود بر سرگذشته است روایتی نمی کند. این اوراق، تنها و تنها رونویس چیزهایی است که من در جریان یک سال گرفتاری خویش، در سلول انفرادی و اردوگاه های کار اجباری، شتاب آلوده بر پاره کاغذهایی یادداشت کرده، توفیق یافته ام از شبیخون های مکرر زندانبانان شان درامان نگه دارم بی آن که اکنون، هیچ گونه دستی در آن برده باشم حتا در نحوه ی بیان آن. در این یادداشت ها، بیش از هر چیز روی سخن با عزیزانی است که من در طاقت فرساترین لحظات آن آزمایش محنت بار، احساس می کردم که آن گونه سخت به دستان کودکانه شان آویخته ام. با دست راستم به دستان ایزابل و به دستان ژروم با دست چپم،ما می خواهیم که، دست کم، فرزندان ما از آنچه برما گذشته است آگاه باشند و این حقایق را هرگز از یاد نبرند. نیز در این یادداشت ها روی سخن با کسانی است که از آن دوران محنت و درد، در تاریخ زندگی خویش فصلی مشترک یافته ایم. و اکنون این کلمات، با همه ی نارسایی خویش آن دنیای ناانسانی را که ایشان نیز در آن درهم شکسته اند و خرد و متلاشی شده اند، بار دیگر بر پای می دارد. زیرا تنها و تنها هم این گروهند که می توانند آن را چنان که بود در خاطره ی خویش تجسم دهند. با نابینایی که هرگز مردمکانش از تابش نور تأثر نپذیرفته است چه گونه از رنگ ها حکایت توان کرد؟ و سرانجام، در این یادداشت ها روی سخن با همه آن کسانی است که به حقیقت با ما در این اعتقاد همداستانند که اگر مشیت الهی بر این قرار گرفته است که از اسیران بوخن والد، اشتروف هوف، داخاو، آشویتس، برگن بلزن و دیگرکشتارگاه ها چند تنی جان به سلامت ببرند، تنها از برای آن بوده است که اینان بی هیچ فتوری صدا بر دارند، از آنچه در این معابر دوزخ گذشت پرده برگیرند، و بر آنچه که دستکار عاشقان حکومت سرنیزه و زور بر میلیون ها تن مردم بی گناه رسید، شهادت دهند. ما، هم از آن دم که آزادی یافتیم، بر آنچه به ما رفت قلم عفو کشیدیم… بخشیدن؟ _ آری بخشیدیم. اما فراموش کردن _ نه! هرگز فراموش نمی کنیم!