دعوت به دعای عهد زنان

معرفی کتاب نویسندگان رئالیست آلمان در سده نوزدهم جورج لوکاچ، فیلسوف و نظریه‌پرداز ادبی بلندآوازۀ مجار، در این مجموعه جستارهای پرمغز دربارۀ مهم‌ترین نویسندگان رئالیست آلمان در سدۀ نوزدهم، از هاینریش فون کلایست تا یوزف فون آیشندورف، گئورگ بوشنر، هاینریش هاینه، گوتفرید کلر، ویلهلم رابه و تئودور فونتانه، چه از لحاظ تاریخ فرهنگی و جهان ادبی و چه از لحاظ پرداختن به سبک و فرم تک تک متون هفت تن از برجسته‌ترین نویسندگان رئالیست آلمان، افق‌های نوینی را به روی خواننده می‌گشاید. گرچه دفاع بی‌وقفۀ لوکاچ از رئالیسم در برابر ناپختگی‌ها و زمختی‌های ادبیات رسمی، رئالیسم سوسیالستی، در سراسر این جستارها، گاه پوشیده و گاه آشکار، رخ می‌نماید، هدف اصلی او البته روشن ساختن بستر و سیاق فکری، ادبی و تاریخی است که این نویسندگان بزرگ در بطن آن کار کرده‌ و بالیده‌‌اند تا بدین ترتیب خوانندۀ این جستارها به درک روشن‌تر و کامل‌تری از کار و بار ادبی این نویسندگان دست یابد.لوکاچ همچنین در مقام منتقد ادبی جایگاهی ممتاز دارد. درواقع، پس از ۱۹۴۵، در سالیان بسیار، او یگانه منتقد ادبی بود که توانایی داشت برای دیدگاه مارکسیستی در باب ادبیات از احترامی درخور برخوردار شود. در سال های اخیر، نوشته های ادبی او آماج حملۀ انواع دیگری از منتقدان مارکسیست مدرن تر و نیز منتقدان دانشگاهی ساختارگرا و پساساختارگرا قرار گرفته‌اند. اما همچنان که لوکاچ از کانون بحث بیرون رفته، شوروحرارت مباحثه و جدل هم کاستی گرفته و با این پیامد همراه شده است که آرای او دربارۀ نویسندگانی خاص تا میزان معیّنی در جریان غالب ادغام شده و به صورت بخشی از راست‌آیینی انتقادی درآمده است؛ گرچه با گذر زمان به‌ناگزیر بسیاری از تفسیرها و داوری های خاص او از دور خارج شده‌اند. لوکاچ پس از آنکه ناگزیر شد آرایی را پس بگیرد که به سال ۱۹۲۹در بین الملل کمونیستی به باد انتقاد گرفته شده بود، در دهۀ ۱۹۳۰، در حرکتی که خود آن را عقب‌نشینی تاکتیکی از حوزۀ سیاست وصف کرده است، به نقد ادبی روی آورد. اما آشکار است که کناره گیری او از سیاست داوطلبانه نبود و کوشید به طرق دیگر، و دربارۀ شخص او، با نقد ادبی، به فعالیت سیاسی ادامه دهد. می توان صورت ظاهر نوشته های ادبی او را در نظر گرفت، به سخن دیگر، این نوشته ها را یاری‌گر فهم ما از نویسندگان یا گونه های ادبی خاص (رمان تاریخی و رمان رئالیستی) دانست. اما، به همین سان، این نوشته ها را می توان همچون دخالت های رمزآمیز در بحث و جدل های سیاسی روز، مانند استالینیسم، معنی های ضمنی ایدئولوژیکی مدرنیسم یا اکسپرسیونیسم، «جبهۀ خلق»، یا «آب شدن یخ ها» در سال های پس از مرگ استالین قرائت کرد.

معرفی کتاب من رویایی دارم به انسان قسم. کودکی که با اسلحه بازی می کند – جهان را نجات نخواهد داد… .

معرفی کتاب معبد سپیده دم معبد سپیده دم سومین رمان در کتاب چهارگانه دریای حاصلخیزی است که توسط نویسنده ژاپنی یوکیو می شیما نوشته شده است. برای همین ، مانند دیگر رمان های این مجموعه ، میشیما به مکان های مختلفی سفر کرد تا در مورد همه چیز تحقیق کند ، از جمله وات آرون در بانکوک تایلند.در این کتاب از مجموعه، شیگکونی هوندا به دنبال کردن تناسخ پی در پی کیوکی ماتسوگه ، دوست دوران کودکی خود ادامه می دهد. وکیل هوندا در یک سفر کاری به تایلند می رود و با دختر جوانی روبرو می شود که به اعتقاد او دومین تناسخ دوست مدرسه اش است. یازده سال بعد او برای تحصیل به ژاپن سفر می کند و او به امید آن که چیزهای بیشتری درباره ی او بفهمد با او دوست می شود. داستان اصلی بین سالهای 1941 و 1952 اتفاق می افتد. آخرین فصل در سال 1967 است.در فصل اول از رمان در سال 1941 ، شیگکونی هوندا به عنوان مشاور حقوقی محصولات Itui در پرونده ای که مربوط به محموله ای خراب از داروهای تب بر بود ، به بانکوک فرستاده می شود. او از سفر خود استفاده می کند تا آنجا که می تواند تایلند را ببیند. وی پس از گشت و گذار در بسیاری از بناهای بزرگ ، از معبد سپیده دم دیدن می کند و عمیقا تحت تأثیر معماری مجلل آن قرار می گیرد ، که برای وکیل هوشیار نشان دهنده "حالتی طلایی" ، احساس مجلل ضد عقل گرایی و "فرار مداوم از هر سیستم منطقی سازمان یافته" است. سپس یک یک جلسه ی کوتاه با پرنسس هفت ساله برای او ترتیب داده میشود ،دختری که ادعا می کند تناسخ یک پسر ژاپنی است و همین باعث خجالت نزدیکانش شده تا حدی که او را در کاخ روزت حبس می کنند و ...