کتاب «دزیره» نوشته‌ی «آن ماری سلینکو» برای اولین بار در سال ۱۹۵۱ منتشر شد و داستان زندگی واقعی دزیره کلاری، نامزد سابق ناپلئون بناپارت و ملکه‌ی سوئد را روایت می‌کند. این رمان به عنوان یکی از رمان‌های تاریخی کلاسیک شناخته می‌شود و به زندگی و وقایع تاریخی دوره‌ای مهم در تاریخ اروپا می‌پردازد. داستان دزیره کلاری نشان می‌دهد که چگونه او از نامزد ناپلئون بودن به یکی از زنان قدرتمند و بانفوذ اروپا تبدیل می‌شود. یکی از نقاط قوت کتاب حاضر، توانایی «آن ماری سلینکو» در نشان دادن نقش زنان در تاریخ است. دزیره، به‌رغم موقعیت‌های پیچیده و چالش‌های سیاسی، نشان می‌دهد که چگونه می‌تواند راه خود را پیدا کند و بر سرنوشت خود تأثیر بگذارد. از طرف دیگر، کتاب به مسائل خانوادگی و وفاداری نیز می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه یک زن با قدرت و اراده، حتی در مواجهه با شرایط ناپایدار و پرخطر، مسیر خود را می‌یابد. رمان «دزیره» برای علاقه‌مندان به داستان‌های تاریخی و زندگی‌نامه‌های داستانی بسیار جذاب است، زیرا جزئیاتی از تاریخ اروپا، دوران ناپلئون و روابط میان شخصیت‌های برجسته تاریخی را با داستانی گیرا ترکیب می‌کند. همچنین، نثر کتاب به شکلی است که خواننده را به خوبی در جریان رویدادها قرار می‌دهد و ارتباط عاطفی با شخصیت‌ها ایجاد می‌کند.

کتاب پرده‌ي نقره‌اي (جامعه‌شناسي سينما در ايران):بر سر آن است که تحلیلی از معرفی و گسترش سینما، همچون یک نهاد فراغتی، صنعت فرهنگی و هنر ملی، در جامعه و فرهنگ ایران ارائه کند. نخستین مکان نمایش فیلم برای عموم در تهران در 1283 (1904) دو سال پیش از صدور فرمان مشروطیت افتتاح شد. در آن زمان جامعۀ ایران عمدتاً جامعه‌ای روستایی و سنتی بود. نخستین فیلم ایرانی در 1309 در تهران نمایش عمومی پیدا کرد. در سال 1398 جمعاً 72 فیلم داستانی جدید (اکران اول) به‌استثنای فیلم‌های گروه هنر و تجربه نمایش در‌آمد. در این سال ایران کشوری عمدتاً شهرنشین و نیمه‌توسعه‌یافته بود. در طول این دوره نهاد سینما در جامعه و فرهنگ ایران از منازل گوناگون گذر کرده است. کتاب ، تاریخ سینما در ایران را به 7 دوره شامل دوره پیدایش ( اواخر قاجار)، دوره تثبیت ( دوره پهلوی اول)،دوره گسترش ومردمی شدن (1320 تا 1357)، دوره تزلزل جایگاه (1357-1362)، دوره بازسازی( 1362-1370)،  دوره رشد و توسعه ناپایدار (1370-1393)، دوره رونق دوباره محدود(1393-1398) ، تقسیم کرده و فصلی را نیز به دوره کرونا اختصاص داده ووضعیت سینما درایران را تاسال ر1401 تعقیب کرده است . کتاب در این بسترکرونولوژیک به تفصیل به مباحثی مثل تحولات سالن های سینما، مخاطبان سینما، نقش و معنای سیاسی و فرهنگی سینما، سینما ی دیجیتال و تاثیر کرونا بر سینما پرداخته است. افزون بر این ، نویسنده با معرفی مفاهیم نویی همچون سینما ی چند بعدی، گفتمان سینما ،و کارکرد و منزلت آن گام هایی در راستای تئوریزه کردن نگاه جامعه شناسانه به سینما برداشته است .