دکارت و مابعدالطبیعۀ ماهیت انسان

مبانی بازیگری کتابی است درباره بازیگری نه درام، مطالعات تئاتر و یا اجرا. این کتاب درباره روش بازیگری و افرادی بحث می‌کند که در راستای تکامل آن گام برداشته‌اند و مطالبی از منابع منتشر شده گوناگون، دیدگاه‌هایی از تجربیات شخصی نویسنده به عنوان یک دست‌اندرکار امور بازیگری را با همکاران هنرمندش در هم می‌آمیزد. کتاب مبانی بازیگری گروهی از اساتید و متفکرانی را به خواننده علاقه‌مند معرفی می‌کند که در شکل گیری حرفه بازیگران مؤثر بوده‌اند. به اضافه دیدگاه‌هایی درباره دشواری‌ها و مهارت‌هایی که ممکن است شما در مسیرتان با آنها مواجه شوید. به عبارت دیگر نویسنده می‌خواهد بگوید بازیگری هنری است که از طریق تجربه، و عمل کردن به دست می‌آید، زیرا تمام جنبه‌های شخصیت شما از قبیل بدن، صدا، تخیل، عواطف و روح‌تان را درگیر می‌کند. با این حال از طریق زبان نوشتاری می‌توان ایده‌های بی شماری را به اشتراک گذاشت. این کتاب هم مباحث آکادمیک و هم صنعت بازیگری را دربر می‌گیرد و برای هنرجوی مدرسه تأتر حرفه‌ای یا هنرجوی بازیگری در دانشگاه کاربرد دارد.

معرفی کتاب فن نمایشنامه نویسی با “فن نمایشنامه نویسی” به قلم “لاجوس اگری”، تمام تکنیک های اساسی را که یک نمایش نویس موفق باید بداند، یاد بگیرید. در میان خیل بی شمار کتاب هایی که چگونگی نمایش نامه نویسی را آموزش می دهند، تعداد اندکی پیدا می شوند که رموز مربوط به ساختار نمایش نامه را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند. “فن نمایشنامه نویسی” نوشته ی “لاجوس اگری”، یکی از این معدود کتاب هاست که دستورالعمل های آن می تواند دقیقا با همان کیفیت، برای نوشتن داستان کوتاه، رمان یا فیلم نامه نیز به کار گرفته شود. ”لاجوس اگری” در “فن نمایشنامه نویسی”، زیر و بم نمایش نامه ها را ارزیابی می کند؛ او با آنچه که قلب یک نمایش را تشکیل می دهد کارش را آغاز می کند: با شخصیت ها. لولایی که تمام نمایش نامه های خوب بر آن استوارند، آدم ها و روابطشان هستند؛ آن ها هستند که در خدمت داستان قرار گرفته، آن را به جلو رانده و به آن زندگی می بخشند. در این بین درکی از انگیزه های انسانی و اینکه چرا افراد به طریقه ی خاصی رفتار و عمل می کنند نیز به دست می آید. “لاجوس اگری” از همه جا مثال می زند. از رومئو و ژولیت اثر ویلیام شکسپیر گرفته تا خانه عروسک به قلم هنریک ایبسن. او با این مثال ها نشان می دهد که چرا داشتن یک فرض اساسی در قالب رفتار انسانی و توسعه ی تغایر نمایشی بر اساس آن رفتار، برای نویسنده ضرورت دارد. “فن نمایشنامه نویسی” که شامل الفبای “لاجوس اگری” درباره ی فرضیات، شخصیت ها و کشمکش است، رویکردی مستقیم و راهنمایی مناسب برای دستیابی به حقیقت در نوشتن به حساب می آید.