دیوان‌ حافظ ‌

هر شبانگاهی که امیری امر می‌کند: قصه بگو! و شهرزاد لبنان کلمه می گشاید به گفتن ، امیری می‌میرید؛ وهر سحرگاه که شهرزاد لب فرو می بندد،‌ کلمه می‌میرد وداستان نویسی زاده می شود... در«کتاب ارواح شهرزاد» پندار، گفتار وکردار داستان ، به دو شیوه اگادمیک وآموزش تجربی- کارگاهی به هم آمیخته شده، براین باور که تلاش برای انتقال هنرداستان‌نویسی ، به انگارآموزش خطی یک نگره علمی، ره به بیهودگی دارد. ازاین رو،سیال اطلاعات و دانش شگردها، طنین تجربه‌ها ونوبرکردن جستارهای داستانی ، بایقین به شک باشکوه وآینده، چنان عرضه شده‌اند که :درآداب شهرزادگی ،هرداستان‌نویسی، شهرزاد خوداست و خود امیر خود است... که به هزار ویک داستانش، می‌میرد و باز زاده می‌شود...

این کتاب برای نخستین بار در دهه ۱۹۸۰  در فرانسه چاپ شد و حاوی یکی از نخستین دستاوردهای مکتوب مکتب اسلوونی است. اما اهمیت کتاب حاضر صرفاً به قرائت متفاوتش از لاکان در مفهوم عام محدود نیست. در حوزه نظریه روانکاوی فیلم نیز این کتاب و البته دیگر نوشته‌های اسلاوی ژیژک انقلابی عظیم است. کتاب "لاکان ـ هیچکاک" مجموعه‌ای است غافلگیرکننده و نامتعارف از تحلیل‌ها و تفسیرهایی ناب و بدیع در باب فیلمسازی که به نظر می‌رسید حرف تازه‌ای درباره او نمی‌توان زد. در این کتاب گروهی از متفکران و نظریه‌پردازان مکتب اسلوونی، به همراه منتقدان نسل سوم "کایه دو سینما" که گرایش لاکانی را در نقد فیلم دنبال می‌کنند، یکی از درخشان‌ترین و معتبرترین متون نظری در باب سینما را رقم می‌زنند. کتاب از سه بخش تشکیل شده است: مضامین، فیلم‌ها و جهان هیچکاک. مترجمان این مجموعه شهریار وقفی‌پور، مازیار اسلامی، امید نیک‌فرجام، امیر احمدی آریان، امید مهرگان، نگار میرزابیگی و... هستند.‏

چکیده بیش از ٢٠٠ سال است که الگوی مدرنیت اروپایی در جامعه‌های غیر اروپایی همچون ترکیه و ایران تنها الگوی پذیرش مدرن‌سازی تلقی شده است. هر چند از آغاز قرن ٢٠ به بعد، ژاپن نمونه الهام‌بخشی بوده است از اینکه یک کشور غیر غربی چگونه می‌تواند «به پای غرب برسد‌» و حتی از آن پیشی بگیرد، تأثیر آن به عنوان یک الگو به راستی محدود مانده است. عصر مدرنیت در اروپا سرآغاز دوره نوینی بود که در آن فرد واحد اساسی ساختارهای جامعه مدرن محسوب می‌شد، به جای گروه یا جماعت که واحد اساسی جامعه دهقانی بود. طبیعی است که فردگرایی که دربردارنده آزادی و خودمختاری فرد بود مرزبندی تازه‌ای به وجود آورد که شامل ارتباط تازه فرد و حکومت بود. براساس این ارتباط تازه، فرد در جامعه مدرن، دست‌کم بنا بر قاعده، دیگر رعیت یا عامل شاه یا کشیش، سلطان یا شیخ خاصی با اقتدار الهی یا آمرانه نبود، بلکه فرد بر مبنای قواعد عقلانی و غیر شخصی‌ای عمل می‌کرد که به صورت قوانین عرضه می‌شد. اعطای حقوق سیاسی و قضایی جدید، از جمله حق نمایندگی، در واقع نتیجه این ارتباط تازه بود. پیدایش طبقه متوسط بازرگان و صنعتگر شهری پیوند جدایی ناپذیری با این فردگرایی داشت. کتاب «تجدد آمرانه» شامل مقالاتی درباره جامعه و دولت در دوره رضا شاه، خلافت، روحانیت و جمهوریت در ترکیه و ایران، ایران نو و زوال سیاست‌های حزبی در دوره رضا شاه و چند مقاله دیگر است. این کتاب برای اولین بار مسئله برخورد سنت و مدرنیتته را از زاویه‌ای جدید می‌کاود و به ریشه‌های تجدد آمرانه یا مدرنیت از بالا می‌پردازد.