دیکته ی شب سوم دبستان

در اواخر سال ۱۸۸۸، تنها چند هفته پیش از فروپاشی نهایی «فریدریش نیچه»، او شروع به نوشتن زندگی‌نامه‌ی خود، تحت عنوان «این است انسان» کرد. این کتاب، یکی از جذاب‌ترین و در عین حال عجیب‌ترین نمونه‌های اتوبیوگرافی به شمار می‌رود که تاکنون نوشته شده است. در اثر خارق‌العاده‌ی «این است انسان» نیچه زندگی، کار و پیشرفت خود را همچون یک فیلسوف مورد بررسی قرار می‌دهد و از افرادی مانند شوپنهاور، واگنر، سقراط، مسیح و… یاد می‌کند. با توجه به نگاه «فریدریش نیچه» می‌توان «این است انسان» را آخرین وصیت‌نامه‌ی وی قلمداد کرد. کتاب حاضر، در زمان حیات نیچه به چاپ نرسید و سال‌ها بعد توسط «پتر گاست»، شاگرد و دوست صمیمی وی، گردآوری و منتشر شد. به گفته‌ی یکی از برجسته‌ترین مترجمان انگلیسیِ نیچه، والتر کافمن، کتاب «این است انسان» تفسیری دقیق از این فیلسوف و آثارش ارائه می‌دهد. بنابراین، اگر به آثار نیچه علاقه‌مند هستید و یا تمایل دارید با این اندیشمنِد بزرگ آشنا شوید، کتاب «این است انسان» چنین فرصتی را در اختیارتان قرار می‌دهد.

کتابِ «خون دیگران»، رمانی ا‌ست از سیمون دوبووار، که در سال ۱۹۴۵ منتشر شد. دوبووار در این رمانِ خاص، پیچیدگی‌های سرشت و ذاتِ انسان و مضامینی چون اخلاق و ایثار را می‌کاوَد. داستان در بحبوحه‌ی جنگِ جهانی دوم اتفاق می‌افتد، قهرمانِ داستان، ژان بلومار، گرفتارِ عشق و سیاست و مسئولیت‌هایی‌ است که به عنوان انسان از او انتظار می‌رود. یکی از شاخصه‌های اصلیِ رمان، تنگناهای اخلاقی‌ است که شخصیت‌ها را گرفتار ساخته است. دوبووار در این رمانِ جذاب و البته عمیق، کشاکش‌های درونیِ ژان را که درگیرِ باورها و ارزش‌های شخصیِ خودش است به تصویر می‌کشد و در این شخصیت‌پردازی قهار، خواننده را وامی‌دارَد تا خود را در موقعیتی همچون ژان بین خیر و شر تصور کرده، به چالش بکشد. رمان با جمله‌ای از نویسنده‌ی بزرگ روس، فئودور داستایوسکی، آغاز می‌شود: «همه‌ی ما در قبالِ همه‌چیز و همه‌کس مسئولیم.» ژان بلومار، قهرمان داستان معشوقه‌ای به نام هلن دارد، هلن در گیر و دارِ جنگ با نازی‌ها به حال احتضار افتاده، و حالا معشوقش، ژان در کنارِ اوست و در مخیله‌اش سیلی از افکار با تم‌ها و مضامینِ اگزیستانسیال همچون مسئولیت‌پذیری موج می‌زند، چون اوست که حالا با خود می‌اندیشد و کنش‌ها و باورهای خود را مقصرِ این وضعیت می‌داند. این مهارت و چیره‌دستیِ دوبووار است که شخصیت‌هایی زنده و پرتکاپو می‌آفریند. هریک از شخصیت‌های داستان، از فرانکویِ رازآمیز تا مارسلِ کاریزماتیک، با ظرافتی مثال‌زدنی خلق شده و عمق و غنای روایت را دوچندان می‌کنند. ژان می‌کوشد تا مفهوم ِ چیزی چون ایثار و فداکاری را درک کند، که خود مایه‌ی عذابِ جانکاهِ او شده است.