رهایی بشر

معرفی کتاب مجموعه آثار احمد شاملو دفتر دوم از مجموعه کتاب های چاپ شده از احمد شاملو، شاعر بزرگ و آزادی خواه ایرانی، دفتر دوم گزیده ای است گرانبها از بزرگترین آثار بهترین شعرای جهان. شاملو معتقد بود که شعر نوین، که این چنین خود را از بند تاثیرپذیری از آثار گذشته رها ساخته و در آسمان اثر گذاری و آگاه سازی پرواز می کند، تا حد زیادی مرهون آشنایی با اشعار نابی است که از قلم شاعران بزرگ جهان بر دل کاغذ سوار شده است. این اشعار چشم اندازهای وسیعی را در برابر انسان های زیبایی پرست و آزادی طلب در همه جای دنیا قرار دادند. شاملو در مقدمه ی این دفتر اشاره می کند که چطور شعر نیما همچون ضربه ای بر ناقوس کلیسای شعر، طنینی نو در ذهن خو گرفته ی او به اشعار کهن انداخت و سپس آشنایی مرحله به مرحله ی او با اشعار نوین شاعران جهان و پیشروی او در امر ترجمه، سبب شد تا خود نیز آستین بالا زده و در رها سازی جنین شعر آگاه، از پوسته ی مفاهیم و قالب های کهن دست به کار شود. او اشاره می کند که چطور شعر را در بستر زبانی متفاوت از شاعران بزرگ جهان دریافت کرد و سپس اقدام با بازگردانی آن به فارسی نمود. در این راه افراد زیادی یاری رسان شاملو بودند تا بتواند گوهر شعر را از گنجینه ی الوار و لورکا و بودلر برباید و با صیقلی پارسی به مخاطب عرضه کند. دیگر از لنگستون هیوز گرفته تا پرل می لی و هایکو، شاملو از هیچ ادبیات آزادمنشانه ای دریغ نکرده و از فرانسه و اسپانیا و ژاپن، پرچمی یکرنگ برافراشته که تار و پود آن تنیده شده از شعر است و انسانیت و آزادی.

مجموعه حاضر تلاشی جهت گردآوری آثار این شاعر بزرگ است. در آغاز مجموعه شعر حسین منزوی می خوانیم:«شعر تمام آن چیزی است که در زندگی ارزش به یاد سپردن دارد»حسین منزوی چهره نامدار شعر فارسی در سال 1325 در زنجان متولد شد. پدر او نیزشاعر بود و به آذری شعر می سرود. منزوی ابتدا در رشته ادبیات فارسی وارد دانشگاه تهران شد اما آن را نیمه رها کرد و سراغ جامعه شناسی رفت و طولی نکشید که جامعه شناسی را نیز رها کرد و بعدها با گذراندن واحدهای باقی مانده کارشناسی این رشته را اخذ نمود. خود او در باره زندگی اش میگوید: «در زندگی آشفته وار من تقریبا هیج چیز در جای خود قرار نمی گیرد. »حسین منزوی در سال 1350 اولین دفتر شعر خود ،حنجره زخمی تغزل را چاپ کرد و با این مجموعه عنوان بهترین شاعر جوان شعر فروغ را از آن خود کرد. منزوی سردرمدار غزل نئوکلاسیک است. غزل های او هم متاثر از غزل های سنتی است هم اشعار نیمایی. اشعار منزوی در کنار دیگر شعرای بزرگ معاصر مانند ابتهاج،منوچهر نیستانی و محمد علی بهمنی و دیگران در راستای دمیدن روحی تازه به قالب غزل بود که دوره ای از افول را در حال تجربه بود. او در مقدمۀ کتاب از شوکران و شکر چنین می گوید: «هستند کسانی که می گویند در غزل هر چه حرف بوده، حافظ و سعدی و… زده اند و دیگر حرفی نمانده است. من می گویم که این طور نیست و خیلی حرف هاست که حافظ و سعدی نگفته اند؛ زیرا خیلی مسائل وجود دارد که حافظ و سعدی لمس نکرده اند. »از مهمترین ریشه های افتراق غزل منزوی با دیگر شعرا میتوان به حماسه های عاشقانه اشاره کرد. جایی که ترکیب واژگان معاصر با واژگان کهن است که در همنشینی مثال زدنی زبان منزوی را منحصر بفرد کرده است. نمادپردازی در غزل،ترکیب سازی های بدیع و خلق واژگان نو همه در راستای همین زبان اتفاق افتاده اند. .