رهبران جهان باستان (10) آتیلا رهبر هون‌ها

کتاب چشمهایش و ملکوت نوشته جعفر مدرس صادقی توسط انتشارات مرکز با موضوع ادبیات، ادبیات داستانی، رمان، داستان های فارسی به چاپ رسیده است. بخشی از متن کتاب «بهرام صادقی نه اهل سیاست بود و نه هیچ سر و کاری با هیچ محفل و دار و دسته‌ای داشت. حتا کافه هم نمی‌رفت. قهوه‌خانه می‌رفت و به جاهای پرت و پلا. اما دوستان دلسوز و روشنفکری که در کمین او بودند او را پیدا کردند و به کافه‌ها بردند و به جلسه‌های ادبی و شعرخوانی و داستان‌خوانی کشاندند. هرچند این تلاش‌ها به جایی نرسید و اگر هم به جایی رسید، دوام چندانی پیدا نکرد. حتا وقتی که دوستان تصمیم گرفتند داستان‌های پراکنده‌ای را که در مجلّه‌های سخن و فردوسی و صدف و کتاب هفته چاپ کرده بود جمع و جور کنند و یک مجموعهٔ آبرومندی برای او ترتیب بدهند، خودِ او در دسترس نبود و در گرداوری و ویرایش متن داستان‌هایی که داشت چاپ می‌شد هیچ نظارت و مُراقبتی نکرد و هیچ نقشی نداشت. سالها پیش از انتشار این مجموعهٔ آبرومند و یکی دو ماه پیش از آن که دستنوشتهٔ «ملکوت» را به دست چاپ بدهد، در نامه‌ای به ابوالحسن نجفی می‌نویسد «به دنیای ذهنی خودم پناه برده‌ام» و از احساسی حرف می‌زند که از کودکی با او بوده است و این اواخر در وجودش به شدّت قوّت گرفته است. می‌گوید «از همان اوایل بچگی گاهی حس می‌کردم مثل این که روی زمین نیستم، یعنی به فاصلهٔ چند سانتی‌متر از خاک قدم برمی‌دارم...» و تعریف می‌کند که یک روز آفتابی که با خانواده رفته است باغ و دسته جمعی نشسته‌اند روی ایوانی که جوی آبی از کنارش می‌گذرد، ناگهان احساس می‌کند که سرش داغ شده و خودش را می‌بیند که سبک شده و از روی قالی بلند می‌شود و به هوا می‌رود. «همه چیز وضوح خودش را از دست داد و مه عجیب و غریبی سراسر باغ و گُلها و ایوان را گرفت و همه چیز حاشیه‌دار شد و من احساس کردم که وجودم از خودم مثل این که جدا شد و دیگر در دنیای پدر و مادرم و بچه‌ها و باغ نیستم، مثل این که به جای دیگری رفته‌ام... بعداً به من گفتند که تکانم داده بودند و من فوراً خوب شدم.» اما او هرگز خوب نشد. این واقعه هر چند سالی یک بار تکرار می‌شد و تا بزرگسالی و تا زمانی که این نامه را می‌نوشت و تا سالها بعد ادامه پیدا کرد. به قول خودش، احساس «بیگانگی» به «همه چیز» و تنهایی: «تنهای تنهایم. دیگر همه‌شان را شناخته‌ام... ولشان کن!» عین همین واقعه را در «ملکوت» از زبان «م.‌ ل.» روایت کرده است: «دوازده سال داشتم و با خانواده‌ام به باغ رفته بودیم. آن روز که در ایوان باغ نشستیم و من با گلهای سرخ باغچهٔ جلو ایوان بازی می‌کردم. جوی آب از کنار باغچه می‌گذشت و پونه‌های خودرو عطر خود را با نسیم تا دوردست می‌فرستادند، بچه‌ها پشت سرم به جست و خیز و بازی مشغول بودند و من باز هم از آنها کناره گرفته بودم. چیزی بود که مثل همیشه مرا بسوی انزوا و تنهایی می‌کشاند. ناگهان مادرم از قفا صدایم زد و در همین وقت بود که غنچه‌ای در انگشتانم له شد. دستم از تیغ خار آتش گرفت و من فریاد زدم می‌سوزد.... همه چیز زرد شد و پرده‌ای نگاهم را کدر کرد و مثل اینکه کمی از زمین بلند شدم. سرم گیج رفت و گرمای کشنده‌ای در سراسر بدنم لول خورد...» دکتر حاتم «ملکوت» هم که به دوست و دشمن و آشنا و بیگانه آمپول مرگ تزریق می‌کند، سرش پیر است و تنش جوان و میان مرگ و زندگی در نوسان است. می‌گوید «یک گوشهٔ بدنم مرا به زندگی می‌خواند و گوشهٔ دیگری به مرگ...» و می‌گوید «درد من این است. نمی‌دانم آسمان را قبول کنم یا زمین را... هر کدام برایم جاذبهٔ بخصوصی دارند...» احساس «انزوا» و «تنهایی» دوران کودکی به اندیشهٔ «مرگ» و «نیستی» در جوانی مُنجر شد. از همان سالهای آخر دبیرستان فکر خودکُشی در میان دوستان و همشاگردی‌ها قوّت گرفته بود. یک جور بازی و مسابقهٔ خودکُشی پیش آمده بود. منوچهر فاتحی یکی از دوستانی بود که چند بار تهدید به خودکُشی کرد، اما خودش را نکُشت. تا لب‌لب مُردن رفت، اما زنده و صحیح و سالم برگشت. یکی از همشاگردی‌ها همهٔ تقصیرها را به گردن معلّمی می‌اندازد که از رشت آمده بود و «اگزیستانسیالیست» بود و طرفداران فراوانی پیدا کرده بود. به این دار و دستهٔ ناامیدی که مُدام دم از خودکُشی می‌زدند «اگزی» می‌گفتند.» فهرست کتاب چشمهایش زمین هوا بزرگ علوی: ورق پاره ها و داستان های دیگر بهرام صادقی: قنقنه ها و داستان های دیگر یادداشت

کتاب اسطوره های بین النهرینی نوشته هنریتا مک کال ترجمه عباس مخبر توسط انتشارات مرکز با موضوع تاریخ, اسطوره شناسی، تاریخ، اساطیر بین النهرینی به چاپ رسیده است. بین‌النهرین،‌ همچنان كه مهد یكی از كهن‌ترین تمدن‌های جهان است، مهد كهـن‌ترین قصه‌های اساطیـری نیز هسـت كه سـرچشمه‌ی بسیاری از اسطوره‌های بعدی ملل سامی و یونانیان بوده‌اند و برخی از آن‌ها چون حماسه‌ی گیل‌گمش ــ پادشاهی نیمه‌آسمانی كه به جستجوی زندگانی جاوید برآمد ــ امروزه از آوازه‌ای جهانی برخوردارند. در این كتاب، پس از فصلی درباره‌ی ماجرای كشف و رمزیابی لوحه‌های گلی خط میخی در قرن نوزدهم، با زیباترین و جذاب‌ترین افسانه‌های این سرزمین كهنسال آشنا می‌شویم. مجموعه‌ی «اسطوره‌های ملل» كه این كتاب جزو آن است ترجمه‌ی كتاب‌های مجموعه‌ی «گذشته‌ی افسانه‌ای» است كه موزه‌ی بریتانیا و دانشگاه تگزاس آن را مشتركاً منتشر كرده‌اند و شامل كتاب‌هایی كم حجم و پر مطلب است كه مهم‌ترین داستان‌های اساطیری اقوام و ملل مختلف جهان را بازگو می‌كنند معرفی مباحث کتاب اسطوره های بین النهرینی مقدمه کشف و رمزگشایی تعاریف و سنت ادبی خدایان و میرندگان، مولفان و مخاطبان خدایان میرندگان مولفان مخاطبان گیلگمش و وفان اسطوره اتره خسیس حماسه آفرینش اسطوره های کوچکتر حماسه اررا اتنه ادپه حماسه انزو

كتاب حاضر حاصل كوششي است براي درك و تفسير بهتر تحول مكتوبات فارسي در باب موسيقي، با تمركز بر رويكردهاي متفاوت اين آثار و دگرگوني موضوعات آن‌ها، از آغاز قرن پنجم تا پايان قرن نهم هجري قمري؛ يعني دوره‌اي كه مي‌توان آن را عصر كلاسيك مكتوبات فارسي در باب موسيقي نام نهاد. پيدايش ادبيات موسيقايي به‌عنوان نوعي از ادبيات عالمانه نتيجه‌ي تمركززدايي سياسي و فرهنگي از دستگاه خلافت عباسي بود. هم‌چون اغلب ديگر انواع ادبيات عالمانه در زبان فارسي، ترجمه و تلخيص و تشريح آثار عربي نقشي اساسي در شكل‌گيري و شكوفايي ادبيات موسيقايي فارسي ايفا كرده است. مي‌توان دو رويكرد اصلي، يعني رويكرد ديني و غيرديني را، در بين مكتوبات فارسي در باب موسيقي از هم تميز داد. الگويي كه بر سير تحول مكتوبات فارسي در باب موسيقي حاكم است امكان ارائه‌ي دوره‌بندي خاصي در سير تحول اين نوع ادبي را فراهم مي‌كند. اين دوره‌بندي كلان پنج مرحله‌ي متفاوت را به‌ دست مي‌دهد.