روان‌شناسی تربیتی (روان‌شناسی آموزش و یادگیری)

روان‌شناسی شناختی به عنوان یکی از رشته‌های فرعی علوم شناختی با بهره‌گیری از یافته‌های علم اعصاب، زبان‌شناسی، علوم رایانه و هوش مصنوعی، مردم‌شناسی و فلسفه ذهن توانسته است در چند دهه گذشته رازهای بسیاری را در مورد کارکردهای مغز انسان بگشاید. روان‌شناسی شناختی به بررسی کارکردهایی می‌پردازد که سال‌ها روان‌شناسان و پژوهشگران به علت عدم امکان دسترسی مستقیم به مغز در حین انجام تکالیف شناختی، به مطالعات نظری غیر تجربی درباره آن بسنده کرده بودند. اینک روان‌شناسان به برکت یافته‌های علوم شناختی، کشف شیوه‌های جدید پژوهش و اختراع فناوری‌های نوین تصویربرداری از مغز این توانایی را کسب کرده‌اند که کارکردهای مغز را حین رخداد آنها بررسی و مطالعه کنند. روان‌شناسی شناختی به بررسی پدیده‌هایی چون هشیاری، توجه، ادراک، حافظه، بازنمایی دانش، زبان، حل مسئله، خلاقیت، تصمیم‌گیری، استدلال و هوش می‌پردازد و تا به حال توانسته است حقایق بسیاری را درباره هر یک از زمینه‌های فوق آشکار سازد. فهرست : 1: مقدمه ای بر روان شناسی شناختی 2: علوم اعصاب شناختی 3: ادراک بصری 4: توجه و هشیاری 5: حافظه: الگوها و روش های تحقیق 6: فرایندهای حافظه 7: تصاویر ذهنی و گزاره ها 8: سازمان دانش در ذهن 9: زبان 10: زبان در بافت 11: حل مسئله و خلاقیت 12: تصمیم گیری و استدلال 13: هوش انسان

همچنان که تاریخ ژاپن از دوران باستان تا سال ۱۸۶۸ نشان می‌دهد، همبستگی زبانزد ژاپنی‌ها عمیقا ریشه در رویدادهای سیاسی و فرهنگی ژاپن "قدیم" دارد، و این احساس همبستگی آشکارا در نگرش ژاپنی‌ها به بیگانگانی که از ژاپن دیدن می‌کردند نمایان بود.

حتی امروزه هم آثاری از انزجار از خارجی‌ها که میراث گذشته است در ژاپن دیده می‌شود. آنها با خارجی‌هایی که به کشورشان می‌آیند رفتاری مودبانه دارند، اما با این ذهنیت که دیر یا زود به وطنشان بازمی‌گردند. از نظر اغلب ژاپنی‌ها، خارجی‌ها همواره بیگانه باقی می‌مانند، برخلاف آمریکایی‌ها که معمولا خارجی‌ها را شهروندان بالقوه آمریکا می‌دانند.

نگرش دیگر که ریشه در ژاپن قدیم دارد احساس قوی یکی دانستن خود با سرزمین مادری و احساس تعهدی عمیق به آن است. در دوران گذشته بیشتر ژاپنی‌ها خواسته‌ها و نیازهایشان را در درجه دوم اهمیت و بعد از خواسته‌های امپراتور و دیگر رهبران قرار می‌دادند. امروزه بسیاری از ژاپنی‌ها هنوز هم فکر می‌کنند وظیفه‌ی فردی در قبال کشور بر هر نوع دستاورد شخصی ارجحیت دارد.