ریشه های اقتصادی دیکتاتوری و دموکراسی

معرفی کتاب مجموعه اشعار نیما یوشیج (طاهباز) علی اسفندیاری با نام هنری نیما یوشیج، بنیان گذار و پدر شعر نوی فارسی و داستان نویس و نمایش نویس شهیر ایرانی است که عمده ی شهرتش، درخشش نام او به عنوان شخصی است که قالب های سنتی و کهن اشعار پارسی را در فضایی که هیچ پیشرفتی برای شعر تصور نمی شد، به چالش کشید و صفحه ای جدید در کتاب ادبیات و شعر ایرانی گشود. واضح است که وی مدت زمان زیادی را برای خلق این قالب سپری کرد و مثل تمام نوآوران جهان، مخالفان و موافقان خود را داشت. نیما برای رسیدن به این قالب، مرحله به مرحله با جایگزین کردن متغییرها سبک جدیدی را ابداع کرد که از شجاعت فکری و قلم او ناشی می شد. وی ابتدا به سرودن در قالب و معنای سنتی پرداخت؛ سپس سرودن درقالب شعر کهن با مضامین نو را در پیش گرفت و نهایتا از دل قالب های کهن، فرزند شعر نو را که هم در سبک و هم در مضمون جدید بود به ادبیات ایران معرفی کرد.نیما شاعری پرکار و فعال بود که اشعار زیادی را طی سالیان فعالیت هنری از خود بر جا گذاشت اما پس از وفاتش، این آثار به صورت پراکنده موجود بود و برخی از اشعار دست نویس وی مفقود شد. لذا سیروس طاهباز، نویسنده و مترجم بزرگ کشور که از شیفتگان نیما یوشیج محسوب می شود، کار جمع آوری آثار او را در کنار چند تن از نزدیکان نیما برعهده گرفت و سرانجام مجموعه ی کامل اشعار نیما یوشیج را با همکاری انتشارات نگاه، منتشر ساخت. از دفاتر مشهور این مجموعه می توان به امید پلید، گل مهتاب، خواب زمستانی، من لبخند، مرغ غم، چشمه ی کوچک، از ترکش روزگار، خانواده ی سرباز، مثنوی رنگ پریده، پانزده سال گذشت و خوشی من اشاره کرد.

معرفی کتاب گزیده اشعار فریدون مشیری “گزیده اشعار فریدون مشیری” اثری است که نزدیک به ششصد صفحه از اشعار این شاعر محبوب معاصر را در بردارد. این گزیده که به همت انتشارات نگاه به چاپ رسیده، آثار شاعری را شامل می شود که سرودن را از سال های پر شر و شور نوجوانی آغاز کرد. وی در کنار هم قطارانی نظیر مهدی اخوان ثالث و نادر نادرپور از جمله شاعرانی بود که به شعر قدیم تسلط و احاطه داشت و با مطالعه ی آثار شعرای نامدار کهن، همچون حافظ و سعدی و فردوسی، اشعار آنان را پشتوانه ی بحث و اندیشه پیرامون شعر جدید و نو قرار می داد. ”فریدون مشیری” علاوه بر شعر، علاقه و توجه ویژه ای به موسیقی داشت و همین امر تاثیر زیادی بر آهنگ اشعاری که می سرود، داشته است. زبان شعر او ساده و بی آلایش است و با گرمای منحصر به فرد خود، به خواننده حس همدلی و هم نوایی می دهد. وی سال ها به همین زبان ساده و صمیمی شعر سرود و حاصلش، آثاری خوش آهنگ و دلنواز بود که قلب خواننده را از گرمی و عشق سرشار می ساخت و او را با خود همراه می کرد. مجموعه ی پیش رو تحت عنوان “گزیده اشعار فریدون مشیری”، دفاتر شعر وی را از سال های میانی دهه ی سی هجری شمسی به بعد در برداشته و شامل اشعار و دفترهای “تشنۀ طوفان”، “گناه دریا”، “ابر و کوچه”، “بهار را باور کن”، “از خاموشی”، “ریشه در خاک”، “مروارید مهر”، “آه، باران”، “از دیار آشتی”، “با پنج سخن سرا”، “لحظه ها و احساس”، “آواز آن پرنده غمگین”، “تا صبح تابناک اهورایی”، “از دریچه ماه”، “نوایی هم آهنگ باران” و “دوبیتی ها” می باشد.