زندگی‌نامه: از مجموعه‌ی مکتب‌ها، سبک‌ها و اصطلاح‌های ادبی و هنری

اثر حاضر کتابی است از مجموعه ((مکتب‌ها، سبک‌ها و اصطلاح‌های ادبی و هنری)) که در آن نکته‌ها و اندیشه‌های اصلی مربوط به سرشت استعاره در زمینه مشخص و انضمامی ادبی و اجتماعی و تاریخچه تکامل آن ارائه شده است .در مجموعه حاضر دو دیدگاه درباره استعاره که ناشی از دو نظر متفاوت در زمینه رابطه زبان با جهان است، ارزیابی می‌شود .براساس اولین دیدگاه، استعاره افزوده‌ای بر واقعیت به شمار می‌آید و در دیدگاه دوم شیوه‌ای برای تجربه واقعیت و بحث درباره رابطه شعر با زبان متعارف بیان می‌گردد .((استعاره و زبان مجازی))، ((دیدگاه کلاسیک))، ((دیدگاه‌های قرون شانزدهم، هفدهم و هیجدهم))، ((دیدگاه رمانتیک))، ((چند دیدگاه قرن بیستمی))، و ((نتیجه)) مباحث اصلی این کتاب هستند .بخش پایانی کتاب به کتاب‌شناسی گزیده، واژه‌نامه فارسی انگلیسی و انگلیسی فارسی و نمایه اختصاص دارد.

آواشناسی یکی از شاخه‌های زبان‌شناسی و بر سه نوع است: آواشناسی تولیدی، صوتی (آکوستیک) و شنیداری در آواشناسی تولیدی، آوای زبان را بر اساس اندام‌های گفتاری توصیف می‌کنند. در آواشناسی صوتی، ویژگی‌های فیزیکی آواهای زبان بررسی می‌شود. آواشناسی شنیداری نیز، مربوط به نحوة ادراک آواها است و بیش‌تر با روان‌شناسی زبان پیوند دارد. امروزه برای بررسی آواشناسی لازم است پیشینة آواشناسی در پیشینة مطالعات زبان جست‌وجو شود. بدین‌منظور، در این کتاب، آواشناسی در محدودة زمانی حدود قرن ششم قبل از میلاد تا قرن پانزدهم میلادی بررسی شده است. نخست دربارة یونان، روم، هند و دانشمندانی که در آن کشورها و در آن دوره، زبان را بررسی کرده‌اند، بحث شده است. سپس مطالبی دربارة اوضاع اجتماعی ایران، پس از ورود اعراب، زبان علم و چگونگی مطالعات دستوری آورده شده است. در پایان، آواشناسی در سرزمین‌های اسلامی بررسی و آثار دانشمندان در حوزة آواشناسی زبان عربی و آواهای زبان فارسی در قرون اولیة هجری ارزیابی و شرحی بر آنها داده شده است؛ ضمن آن که، سهم دانشمندان ایرانی در تکوین آواشناسی نیز در همین مقال مشخص گردیده است.

کتاب حاضر، از مجموعة کتابهای «آشنایی با فیلسوفان» است که در آن سرگذشتنامه ای از «شوپنهاور»، به همراه نقد و تفسیر برخی از آثار او ارائه شده است. آرتور شوپنهاور در سال 1788 در «دانتزیک» متولد شد. شوپنهاور متفکر معاصر «هگل»؛ نظام او را شایستة تحقیر میدانست. هگل معتقد بود تجربه های انسان، حرافیهایی بر اساس دریافتهای حسی است. اما شوپنهاور مانند کانت معتقد بود که جهان بنیادی اخلاقی دارد. او در آثارش چون: «جهان همچون اراده و تصور» و «متعلقات و ملحقات» و... نیز اعتقاداتش را نمایان ساخته است. وی در سال 1860 در فرانکفورت درگذشت. در پایان کتاب، گاه شمار رخدادهای فلسفی و زندگی شوپنهاور ضمیمه شده است.