زندگی هچل‌هفتِ آیدا پیرپور 2/ دارودسته‌ی بی‌لیاقت‌ها

از زمان طرح انتقادهای بنیانی ویرانگر بر مبانی پوزیتیویسم و نگتیویسم منطقی در طول دو دهه 1950 و 1960 و اضمحلال متعاقب آنها، رویکردهای متعددی پیرامون تبیین و فهم معرفت، به ویژه معرفت علمی، ظهور کرده است. این رویکردها دو موضوع بنیانی معرفت‌شناسی را وجهه همّت خود قرار داده‌اند: نخست، تبیین چگونگی ارزیابی دعاوی معرفتی، و دوم، منزلت یا خصلت باور یا دعوی معرفتی پذیرفته‌شده. در حوزه علم‌شناسی- فلسفه علم، جامعه‌شناسی علم، و تاریخ علم-یکی از فعال‌ترین و تحدی‌آمیزترین مکاتب و مناظر نوظهور و بالنده، مکتب معرفت‌شناسی اجتماعی ادینبور است که از اواخر دهه شصت میلادی آغاز به تکوین و توسعه کرده است. این مکتب با بهره‌برداری از آراء لودویگ ویتگنشتاین، عمیق‌ترین و پرنفوذترین فیلسوف قرن بیستم و تامس کوهن، مشهورترین و پرنفوذترین فیلسوف و مورخ علم‌شناس معاصر، نقش شواهد تجربی، معقولیت، و منافع یا تعلقات اجتماعی را در ارزیابی نظریه‌های علمی و غیرعلمی مورد نظریه‌پردازی قرار داده، سه استدلال برای نسبی‌انگاری معرفت‍‌شناختی و ابزارانگاری هستی‌شناختی مطرح می‌کند. همچنین، این معرفت‌شناسی اجتماعی تمام موازین و معیارهای ارزیابی معرفت را نیز نسبی و ابزاری می‌کند. و نهایتاً رابطه‌ای میان اهداف و تعلقات اجتماعی-سیاسی، و دعاوی معرفتی و چگونگی ارزیابی آنها برقرار می‌کند. در این اثر،تمام استدلالات فلسفی این مکتب مورد بازسازی و سپس ارزیابی نقادانه قرار گرفته است. در نهایت راههایی برای رهانیدن مکتب ادینبورا از پاره‌ای معضلات آن ارائه شده، و حوزه‌های بکر و ناکاویده‌ای به منزله عرصه‌های قابل پژوهش و توسعه ظرح شده است.

در این اطلس سعی شده است محل‌هایی را که از حدود 200 هزار سال تا 8000 سال پیش، گروه‌هایی در آنها می‌زیستند و در مراحل بعدی به توسعه استقرار خود ادامه دادند، نشان داده شود؛ بنابراین آخرین دوره فرهنگی که در این اطلس در نظر گرفته شده، پایان دوره یکجانشینی و استقرار دائم در روستاهای ایران است. محل‌هایی در این اطلس آمده‌اند که حداقل یک اطلاعیه درباره آنها چاپ و منتشر یا در یک خبرنامه چاپ شده، نامی از آنها برده شده باشد. از آنجا که توضیحات مفصلی درباره برخی از بخش‌های مندرج در این اطلس در کتاب ایران در پیش از تاریخ: باستان‌شناسی ایران از آغاز تا سپیده‌دم شهرنشینی آمده است، در پایان هر بخش ارجاع به آن بخش‌های کتاب افزوده شده است. علاوه بر این، نویسنده برای هر یک از مناطق 9گانه تقسیم‌بندی، یک یا حداکثر سه محل باستانی شاخص و برای معرفی محل‌ها‌ی معرف دوره نوسنگی غرب ایران، چهار محل را به اختصار ذکر کرده است. در پایانِ اطلس برای هر محلی که نام آن در نقشه آمده، حداقل یک مرجع ارائه و فهرست ارجاعات، الفبایی نیز تنظیم شده است.