سالهایی که سینما مهم بود
70,000 تومان
معرفی کتاب سالهایی که سینما مهم بود: سیاست، تاریخ و جنبشهای اجتماعی در سینمای دههی هفتاد آمریکا
تامس السیسر، الکساندر هورواث و نوئل کینگ در کتاب سالهایی که سینما مهم بود مجموعه مقالاتی را گردآوری کردهاند که روی سینمای دههی 1970 آمریکا متمرکز است و آن را از لحاظ سیاسی، تاریخی و اجتماعی تحلیل میکند. این کتاب به یکی از درخشانترین و تأثیرگذارترین دوران هالیوود میپردازد، دربارهی فیلمها و فیلمسازان مهم آن دوره و فلسفهی آنان بحث میکند و میکوشد ردپایشان را در آثار معاصر پی بگیرد.
دربارهی کتاب سالهایی که سینما مهم بود
سینمای دههی 1970 آمریکا از مهمترین دورههای سینمایی تاریخ آمریکا و حتی دنیا به شمار میرود. آن دوران که از اواخر دههی 1960 شروع شد و تا حوالی سال 1977 طول کشید، شاهد ظهور چند نفر از بزرگترین فیلمسازان سینما بود که فیلمهایی بسیار تأثیرگذار ساختند.
اسکورسیزی، اسپیلبرگ، سم پکین پا، رابرت آلتمن، آرتور پن، دی پالما و هال اشبی تنها چند چهره از انبوه فیلمسازهای جریان٬ساز و صاحبسبک دههی هفتاد بودند که انقلاب مهمی در این هنر به وجود آوردند.
در همان زمان بود که شاهکارهایی مثل رانندهی تاکسی، پدرخوانده، ایندیانا جونز، جنگ ستارگان، بانی و کلاید، بوچ کسیدی و ساندنس کید، فارغالتحصیل و این گروه خشن ساخته شد.
بااینکه در حوالی دههی 1980 خود این موج به حاشیه رانده شد ولی تأثیر آن پابرجا ماند، بهطوریکه اغراق نیست اگر بگوییم آن زمان شروع عصر جدید هالیوود بود.
فقط 2 عدد در انبار موجود است
سالهایی که سینما مهم بود
نویسنده |
توماس الزاسر، الکساندر هورواث، نوئل کینگ
|
مترجم |
مازیار اسلامی
|
نوبت چاپ | 3 |
تعداد صفحات | 700 |
نوع جلد | شومیز |
قطع | رقعی |
سال نشر | 1401 |
سال چاپ اول | —— |
موضوع |
سینما وتئاتر
|
نوع کاغذ | —— |
وزن | 0 گرم |
شابک |
9786220106098
|
وزن | 0.0 کیلوگرم |
---|
اطلاعات فروشنده
- فروشنده: aisa
- هیچ ارزیابی یافت نشد!
تام گیتس 11/ قانون سگهای آدمخوار (فعلاً)
آداب دنيا
سلوک
نگاهی به کتاب سلوک
قیس نماد مرد شرقى، زن را از آن خود میدانسته، گویى شى اى بوده که به او تعلق داشته که از براى او آفریده شده بوده و از آن رو که همچون همزاد و همنامش “مجنون”، خود را در معشوق و معشوق را در خود ذوب مى بیند، توان درک این جدایى را ندارد، گویى پاره اى از روحش را از او ستانده اند. و این جاست که تهیگاه عشق جایش را به نفرت مى دهد و قیس که روزى از جان، عاشقِ دختر بوده بر آن مى شود تا دست در خونش بشوید.“چون عشق جاى تهى کند، تهیگاه آن را مرگ مى تواند پر کند یا نفرت؛ و بعضا هر دو با هم. “اما از آنجا که راوى ذهنیاتِ مغشوشِ قیس است، نباید ترازو را به نفع بغض و کینه ى او سنگین کرد. همان قسمت هاى کوتاه که از شرایط زندگى مهتاب خبر مى دهد کافى است تا گریزى بزنیم به عشق از نگاه او. زنى که ده سال از عمرش را به پاى عشق مردى گذاشته، و حالا در شروع سى سالگى در مى یابد که زندگى فقط “دوستت دارم” گفتن و شنیدن نیست، که زن اگر به پاى مرد بسوزد به این شکل، آن یکبار فرصت زندگى اش را از دست داده، چه آنکه زن از زندگى بیش از یک قلب تپنده مى خواهد؛ سرپناهى از آنِ خود، سایه ى سرى و شاید فرزندى. و براى زن با آن بیولوژى محدودش مقدور نیست تا ابد صبر کردن براى مردى که هر چند دوستش میدارد اما فرصتى براى کمال دلدادگى فراهم نمى کند. و حالا قیسى که وجود خود را قلمه زده بود به وجود معشوق، دیگر دلیلى براى ادامه ى زندگى ندارد. سرگردانى و آشفتگى اى که دلیلش آن است که دلیلى براى زندگى ندارد و پى دلیلى هم اصلا نمى گردد.
“به زنى مى اندیشم که چون از درون من مى رفت،یک چاه بى کبوتر در من بجا گذاشت از خود، یک چاه سرد و تاریک، همانچه در اصطلاح آسان مى شود به لغت و گفته مى شود خلأ. ستون درون من تهىِ خود را بجا گذاشته است و چه سرد و مبهم و تاربک است آن. تابش خورشید در ستون بلورین کجا و پژواک درد در پیچ هاى پر مُخافت چاه؟”قیس و داستان عاشقیش مرا به یادِ داستان “شب هاى روشن” داستایفسکى انداخت، که نسخه ى ایرانى اش به کارگردانى فرزاد موتمن خیلى به ساخت و فضاى این کتاب نزدیک است.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.