سرگشتگی نشانه‌ها، نمونه‌هایی از نقد پسامدرن

وقتی آدولف هیتلر در ژانویه سال ١٩٣٣ صدر اعظم آلمان شد، تقریباً یک شبه دست به تغییراتی بزرگ زد. او حقوق مدنی اساسی مثل آزادی بیان و آزادی مطبوعات را برچید. جهان با نگرانی نظاره‌گر رویدادهایی بود که در کشور آلمان به وقوع می‌پیوست. در سال ١٩٣٦ برلین پایتخت آلمان میزبان بازی‌های تابستانی و زمستانی المپیک می‌شود. هیتلر علاقه زیادی به رقابت‌های المپیک نداشت اما وزیر تبلیغات او، یوزف گوبلز، استدلال می‌کرد که بازی‌های المپیک صحنه‌ای تمام عیار برای آلمان فراهم می‌کند و این مسابقه‌ها به جهانیان نشان خواهد داد که نظر هیتلر درباره برتری ورزشکاران آریایی درست بوده است و عظمت آلمان را اثبات خواهد کرد. مردم کشورهای دیگر که از اتفاقات داخل آلمان مطلع شده بودند به نحوی کوشیدند که کشورهایشان المپیک برلین را تحریم کند. با وجود این، مسابقات طبق برنامه و با شرکت ٤٩ کشور که در آن زمان رکوردی به حساب می‌آمد، برگزار شد. آمریکا نیز جزو این کشورها بود و پس از آلمان بزرگ‌ترین تیم را داشت. جهان می‌خواست ببیند هیتلر این مسابقات را چگونه برگزار می‌کند. به ویژه که ماشین تبلیغات نازی‌ها علیه یهودیان تحرکات ویژه‌ای انجام می‌داد. «آدولف هیتلر» مجلد جدیدی از مجموعه شخصیت‌های تأثیر گذار است که به فراز و فرود زندگی پیشوای آلمان‌ها پس از به قدرت رسیدن نازی‌ها در این کشور پرداخته است.