سرگشتگی نشانه‌ها، نمونه‌هایی از نقد پسامدرن

انقلاب علمی دوره‌ای از تغییرات بنیادی در باورها ، افکار و عقاید بود . بسیاری از مورخان بر این اعتقادند که این دوران حدود سال ١٥٥٠ با انتشار نظریات اخترشناسی نیکلاوس کوپرنیک درباره زمین و مکان آن در کیهان در اروپا آغاز شد و در حدود سال ١٧٠٠ با کار برجسته اسحاق نیوتن و قوانین علمی که نتیجه آن بود به پایان رسید . « تیکو براهه » از اخترشناسان مشهور دانمارکی بود . او شیفته ستارگان و سیارات بود و از کودکی قصد داشت اخترشناس شود ، اما به همان اندازه مجذوب کیمیاگری نیز بود . کیمیاگران به یک معنی پیشگامان شیمیدانان امروزی بودند . در آن دوران ، هدف کیمیاگران تلاش برای تبدیل سرب و دیگر فلزات ارزان قیمت به طلا و جستجوی آن نوع از مواد شیمیایی بود که احتمال داشت بر طول عمر انسان بیفزاید . تقریباً دو هزار سال پیش ارسطو بر این گمان بود که ستارگان ثابت هستند . همچنین بر این باور بود که گرچه ماه و سیارات در فضا حرکت می‌کنند اما به زمین که مرکز عالم است تقریباً نزدیکند و در نهایت می‌اندیشید ستارگان بسیار دورتر از سیارات قرار گرفته‌اند و حرکت نمی‌کنند . از این رو ممکن نبود ستاره تازه‌ای پدیدار شود و توازن طبیعت را بر هم زند . مجلد دیگری از مجموعه شخصیت‌های تأثیرگذار با نام « تیکو براهه » در ١١١ صفحه منتشر شده است .