سفر به مرکز زمین

معرفی کتاب سقوط فرقه دموکرات آذربایجان نوشته کاوه بیات فراز و نشیب حکومت فرقه دموکرات آذربایجان در بازه زمانی از پاییز 1324 تا پاییز سال بعد، یکی از مهم‌ترین وقایع تاریخ معاصر ایران است. اما این وقایع را از سایر تحولات مشابهی که در همان دوره در سایر مناطق تحت اشغال شوروی در اروپای شرقی و مرکزی جریان داشته، جدا می‌کنند. این اتفاق خاص جزء اتفاقات مهم و برجسته، به ویژه پایان آن، یعنی عقب‌نشینی روس‌ها از مناطق اشغالی آذربایجان و سقوط ناگهانی حکومتی است که روس‌ها پنج سال به تهیه و ایجاد آن اختصاص داده بودند. در این کتاب «سقوط فرقه دموکرات آذربایجان» با گزارش‌ها و نوشته‌هایی از مقامات سیاسی ایالات متحده و بریتانیا در همان دوره آشنا می‌شویم که به توصیف و تحلیل این ماجراها می‌پرداختند. اگر علاقه مند به مطالعه تاریخی این رویداد پرفراز و نشیب هستید هرگز این کتاب را از دست ندهید.

تاریخ یک نوع روایت است. کتاب پیش رو در خود صدها داستان درباره مردمی واقعی دارد.   تاریخ جهان کتابی است که داستان بشر را روایت می‌کند. داستان تعامل انسان‌ها با طبیعت و همچنین داستان تعامل‌شان با یکدیگر هر چند انتظار نمی‌رود تمام تاریخ دنیا در یک کتاب بگنجد اما تاروپود این کتاب از تارهایی گزیده و گلچین شده بافته شده که مخاطب را با داستان هر گوشه‌ای از این جهان پهناور آشنا می‌کند. تاریخ پس از یخبندان زمین تا خروج از گل و لای و سپس بازسازی این کره خاکی و قدیمی. خواننده علاقه‌مند به این کتاب در هر دور شاهد تنیده شدن این تارها خواهد بود که در طول روایت این داستان مهیج امتداد یافته است. «فرناندس آرمستر» کرسی تاریخ ویلیام پی. رینولدز دانشگاه نوتردام را در اختیار دارد. او دارای درجه کارشناسی ارشد و دکتری از دانشگاه آکسفورد است. «شهربانو صارمی» مترجم این کتاب گرانقدر ١٠٠٠صفحه‌ای پیش از این کتابهایی در حوزه تاریخ از جمله «سایه‌های صحرا-ایران باستان در جنگ»، «ژولیوس سزار»، «رامسس دوم»، «آن گاه که زرتشت سخن گفت»، «شاه عباس»، و... را ترجمه کرده است.

بخشی از کتاب گور به گور

«دارل رفته جکسن. گذاشتنش تو قطار، می‌خندید، تو اون واگنِ دراز هی می‌خندید، رد که می‌شد کله‌هاشون رو برمی‌گردوندند، عین کلّه جُغد. گفتم «به چی می‌خندی؟» «آره آره آره آره.» دو نفر گذاشتنش تو قطار. کت ناجوری تنشون بود، جیب پشتی طرف راستشون بالا اومده بود. پشت گردنشون رو خط انداخته بودند، انگار همین تازگی دو نفر سلمونی با هم با گچ خط کشیده بودند مثل مال کش. گفتم «به این هفت‌تیرها می‌خندی؟» گفتم «چرا می‌خندی؟ برای این که از صدای خنده بدت می‌آد؟» دو تا صندلی به هم چسبوندند که دارل بشینه کنار پنجره بخنده. یکی‌شون پهلوش نشست، یکی‌شون رو صندلی رو به روش نشست، که عقب عقب می‌رفت. یکی‌شون باید عقب عقب می‌رفت، چون که پول دولت پشت هر دونه‌ش یک صورت داره، هر صورتیش هم یک پشت داره، این‌ها هم سوار پول دولت شده‌اند، که گناه داره. سکه پنج سنتی یک روش زنه یک روش گاومیش؛ دو تا صورت داره ولی پشت نداره. من نمی‌دونم این چیه. دارل یک دوربین کوچک داشت که زمان جنگ تو فرانسه خریده بود. توش یک زن بود و یک خوک که دو تا پشت داشتند ولی صورت نداشتند. من می‌دونم این چیه. «برای همین داری می‌خندی، دارل؟» «آره آره آره آره آره آره.»»