سید حسین نصر دلباخته ی معنویت

کتاب کاندید، رمانی فلسفی نوشته ی ولتر است که اولین بار در سال 1759 به چاپ رسید. داستان جذاب این رمان به ماجراجویی های پوچ و اغراق شده ی مردی جوان به نام کاندید می پردازد که به اجبار به ارتش می رود، شلاق می خورد، مورد خیانت و دزدی قرار می گیرد، از معشوقه اش کانگاند جدا می افتد و توسط عاملین تفتیش عقاید شکنجه می شود. کاندید پس از تجربه کردن و دیدن مصیبت ها و رنج های فراوان، به تدریج (برخلاف آموزه های معملمش پانگلوس) درمی یابد هر اتفاقی که می افتد، همیشه لزوماً بهترین اتفاق نبوده است. کاندید و دوستانش پس از ماجراها و فراز و نشیب های متعدد، درنهایت مشغول کار بر روی مزرعه ای کوچک می شوند و متوجه می شوند که راز خوشبختی، خیلی ساده تر و به ظاهر بی اهمیت تر از این حرف هاست؛ فلسفه ای که در حمایت از بنیادی ترین نوع عمل گرایی و واقع بینی، خوشبینی های افراطی و افکار متافیزیکی را رد می کند.

کتاب « زمستان بی بهار» نوشته ابراهیم یونسی توسط انتشارات نگاه منتشر شده است. یونسی در این کتاب همان تماشاچی دانا و آگاهی است که صورتی دوگانه پیدا کرده است، او در حین این که داستان و وقایع زندگی خودش را بازگو می‌کند، کمی هم دورتر ایستاده و شاهد جریان زندگی در جهان اطرافش است. این کتاب با تولد این نویسنده آغاز می‌شود و با رهایی‌اش از زندان به پایان می‌رسد. او در زندگی خود بهاری نمی‌بیند. سودای آزادی و آزادگی زودتر از چیزی که فکرش را بکند، نابود می‌شود و بهای این آزادی‌خواهی هشت سال زندان است. هشت سال از گران‌بهاترین سال‌های مردی که فکرهای بزرگی داشت و کارهای بزرگ‌تری می‌کرد. تنها جوانه‌های بهار کم‌رمق زندگی او، خانواده‌اش هستند. کسانی که از ازل تا ابد با او بوده و خواهند بود. و اینجاست که در پایان کتاب اعتراف می‌کند که «تنها کسانی که انتظارمان را می‌کشند، افراد خانواده‌اند…». مسیر رشد فکری و شخصیتی نویسنده را به خوبی می‌توان در این کتاب دنبال کرد. واقعیت‌های رویانمایی که تا دیروز شالوده‌ی زندگی‌اش را می‌ساخت، یکی یکی روی سرش هوار می‌شود و تازه می‌بیند که دنیا آن‌قدرها هم جای قشنگی برای زندگی کردن و عشق ورزیدن نیست. «پس از پایان جنگ جهانی دوم از فرانسه برای معالجه به آلمان می‌رفتم، و چه خوشحال بودم که به آلمان می‌رفتم: ما آریایی، آن‌ها آریایی. برادری بودم که به خانه‌ی برادر می‌رفتم. غمی نداشتم» در کمتر از چند دقیقه تبدیل می‌شود به «فهمید که عربم» و تنها حسرتی باقی می‌ماند از این که چرا انگلیسی نمی‌داند تا خودش را کامل و روشن معرفی کند. زمستان بی‌بهار یکی از آثار تحسین شده در ادبیات معاصر ایران است. . . .