شاهکارهای ادبی مصور 1… بیست هزارفرسنگ زیردریا

معرفی کتاب پژوهش های قرآنی آیت‌ الله‌ صالحی‌ نجف‌آبادی بخش اول: بحثی در مفهوم متشابه و تأویل در قرآن بخش دوم: درباره رساله محکم و متشابه منسوب به سید‌مرتضی بخش سوم: اشاره‌ای به نقش روایات در تفسیر قرآن بخش چهارم: سیری در داستان طالوت بخش پنجم: تفسیر " انعمت‌علیهم" در نگاه روایی بخش ششم: تفسیر " الم " در نگاه روایی بخش هفتم: تفسیر ده آیه از سوره‌ی انسان بخش هشتم: تاثیر ایمان در عمل بخش نهم: تفسیر " فاقتلوا انفسکم" بخش دهم: سی درس قرآنی برای جوانان بخش یازدهم: بحثی درباره‌ی آیه مودت بخش دوازدهم: ترجمه و تفسیر مختصر ده آیه‌ی ابتدایی سوره بقره بخش سیزدهم: ترجمه و تفسیر کوتاه سوره حجرات بخش چهاردهم: دراسه حول آیه‌ التطهیر و الاحادیث‌ المتعلقه‌ بها بخش پانزدهم: بحثی عمیق درباره‌ی آیه تطهیر و روایات مربوط به آن بخش شانزدهم: تفسیر آیه اولی‌الامر بخش هفدهم: ستاره در خانه امام علی بخش هجدهم: بحثی درباره ی آیه ی شوروی بخش نوزدهم: سیری در مفهوم شماری از آیات قرآن کریم بخش بیستم: نویسنده ی تفسیر منسوب به " علی بن ابراهیم قمی "

در بخشی از کتاب من و تو می‌خوانیم

با بازوهایی حلقه‌زده دور چوب‌اسکی‌ها ساک کفش‌ها در دست و کوله‌پشتی به دوش، مادر را دیدم که دور می‌زد. با او خداحافظی و صبر کردم تا بی‌ام‌و روی پُل ناپدید شود. مستقیم به سمت خیابان ماتزینی رفتم. ساختمان رای را رد کردم. در پنجاه‌قدمی خیابان لانا سرعتم را کم کردم. قلبم به‌شدت می‌زد. دهانم تلخ بود؛ انگار یک رشته مس لیس زده باشم. آن‌همه بار جلوِ حرکتم را می‌گرفت و درون کاپشنم مثل سونا شده بود. وقتی به تقاطع رسیدم، سرم را به گوشه‌ی دیگر چرخاندم. آن انتها، رو‌به‌روی کلیسایی مدرن، یک مرسدس شاسی‌بلند بود. السیا رونکانتو، مادرش، سومرو و اسکار توماسی را دیدم که داشتند چمدان‌ها را در صندوق‌عقب جا می‌دادند. یک ولوو با یک جفت چوب‌اسکی روی سقفش کنار شاسی‌بلند ایستاد و ربکاردو دوبوسز از آن خارج شد و از کنار بقیه گذشت. کمی بعد پدر دوبوسز هم خارج شد. خودم را عقب کشیدم، رو‌به‌روی دیوار. به چوب‌اسکی‌ها تکیه دادم و کاپشنم را باز کردم. مادر السیا و پدر دوبوسز داشتند چوب‌اسکی‌ها را روی سقف مرسدس محکم می‌کردند. السیا و اسکار توماسی با موبایل حرف می‌زدند. سومرو می‌پرید و ادای مشت زدن به دوبوسز را درمی‌آورد. مدتی طول کشید تا آماده شوند. مادر السیا از دست بچه‌هایی که کمک نمی‌کردند، عصبانی بود. سومرو روی سقف ماشین پرید تا چوب‌اسکی‌ها را بررسی کند و سرانجام راه افتادند. در طول مسیر در تراموا با آن چوب‌ها و کفش‌های اسکی، فشرده میان کارمندان کت‌و‌شلواری، ‌مادران و بچه‌هایی که به مدرسه می‌رفتند، احساس حماقت می‌کردم. می‌شد چشم‌هایم را ببندم و خیال کنم در تله‌کابینم. بین السیا، اسکار توماسی، دوبوسز و سومری. می‌توانستم بوی کره‌ی کاکائو را از میان کرم‌های برنز‌کننده بشنوم. می‌خندیدیم و با هُل دادنِ همدیگر از کابین بیرون می‌آمدیم.