شخصیت رنسانس … میکل آنژ

سیستم های روان‌درمانی [نظریه های روان‌درمانی] جامع، سیستماتیک، و متعادل پروچاسکا و نورکراس برای اینکه به خوانندگان کمک کند تا از انواع گسترده روان‌درمانی‌ها آگاه شوند- از جمله روان‌کاوی، روان‌پویشی، وجودی، فردمدار، تجربی، بین‌فردی، مواجهه ای، رفتاری، شناختی، سیستمی، چندفرهنگی، و یکپارچه نگر- از توضیحات مورد بالینی استفاده می کند. این کتاب 15 سیستم روان‌درمانی برجسته را تحلیل می کند و 32 سیستم دیگر را به طور خلاصه شرح می دهد و به این وسیله دامنه گسترده تری را از اکثر کتاب های موجود فراهم می آورد. نویسندگان نظریه شخصیت، نظریه آسیب شناسی روانی، و فرایند درمانی و روابط درمان ناشی از آنها را بررسی می کنند. آنها با انجام این کار نشان می دهند که سیستم های روان‌درمانی تا چه اندازه ای درباره فرایندهایی که موجب تغییر می شوند توافق دارند، و در عین حال نشان می دهند چقدر آنها درباره محتوایی که باید تغییر کند، اختلاف دارند. نویسندگان همچنین برای اینکه به این شباهت ها و اختلافات جان بدهند، محدودیت ها، واقعیت ها، و پژوهش نتیجه درمان را برای هر سیستم روان‌درمانی ارائه می دهند.چون عنوان این درس در برنامه های درسی رشته روان‌شناسی و مشاوره و روان‌پزشکی، نظریه‌های روان‌درمانی خوانده می شود، همین عنوان برای آن انتخاب شده است. به جرأت می توان گفت که این منبع در سراسر دنیا منبع بسیار معتبری است که بسیاری از منابع درسی دیگر به آن ارجاع می دهند. به دانشجویان عزیز توصیه می شود که مطالب آن را در طول فصل مطالعه کنند و آن را به نزدیک امتحان موکول نکنند  

نویسنده در جلد اول این کتاب شصت حکایت و داستان کوتاه از شرق و غرب را برای نوجوانان روایت کرده بود . او که خود روزگاری معلم مدرسه بوده است می‌کوشد به کمک این حکایت‌ها خواننده خود را با اندیشه‌ها و پرسش‌های اساسی فلسفه آشنا سازد . خطای بزرگی است که اگر فلسفه را برای بچه‌ها غیرقابل فهم بدانیم و از آن تصویری هولناک برای آنها بسازیم . کتاب دوم از این مجموعه بر موضوع « زندگی با همدیگر » تأکید می‌کند که به نظر می‌رسد امروزه ما از این بابت بسیار آسیب‌پذیریم . ما نمی‌توانیم فرزندانمان را بدون سلاح فکری در برابر طمع کسانی بگذاریم که می‌خواهند از آنها تنها مصرف‌کننده‌های منقطع از مغز بسازند . همچنین نمی‌توانیم آنها را به کسانی واگذاریم که به آنها به چشم سربازهای آتی جنگ‌های فکری خود می‌نگرند . باید به آنها کمک کنیم که با هم فکر کنند ، آنها را در مورد همگانی بودن مشکلات انسانی قانع کنیم و بدانیم که همگی ما در یک قایق نشسته‌ایم .