غول، نشانه غ ـ خودم می خوانم 41

آتوسا صالحی در کتاب قصه‌های شاهنامه 10: جمشید داستان شاه ایران، جمشید را روایت می‌کند که دارای فره ایزدی است، اما تکبر و خودبینی، درنهایت او را به زمین می‌زند. این کتاب ذیل مجموعه کتاب‌های قصه‌های شاهنامه منتشر شده که داستان‌های شاهنامه را به زبانی امروزی برای نوجوانان به رشته‌ی تحریر درآورده است. گفتنی است انتشار این کتاب افتخارات متعددی را برای نگارنده‌اش به ارمغان آورد.

درباره‌ی کتاب قصه‌های شاهنامه 10: جمشید

جهان را فزوده بدو آبروی / فروزان شده تخت شاهی بدوی منم گفت با فرّهٔ ایزدی/ همم شهریاری همم موبدی بدان را ز بد دست کوته کنم / روان را سوی روشنی ره کنم در باب ارزش شاهنامه (Shahnameh) بسیار گفته‌اند و اهمیت آن بر هیچ پارسی‌زبانی پوشیده نیست. شاهنامه‌ی حکیم ابوالقاسم فردوسی (Ferdowsi) را از نظر عظمت با ایلیاد و اودیسه‌ی هومر هم‌سنگ می‌دانند و صاحب‌نظران نگارش آن را پاسبان و نگهدار زبان فارسی می‌دانند و بر این عقیده‌اند که شاهنامه مهم‌ترین عاملی بود که زبان فارسی را از زوال و انحطاط بازداشت. آتوسا صالحی در مجموعه‌کتاب‌های قصه‌های شاهنامه تلاش کرده تا این اثر گران‌سنگ را به شیوه‌ای برای نوجوانان بازنویسی و خلاصه کند که هم ارزش ادبی و فخامت زبان آن حفظ شود و هم نوجوانان را به مطالعه‌ی کتاب شاهنامه در آینده ترغیب کند. آتوسا صالحی در دهمین مجلد از این مجموعه که جمشید نام دارد، داستان جمشید، فرزندِ تهمورث و از پادشاهان مهم شاهنامه را شرح می‌دهد. داستان از این قرار است؛ جمشید به مدت هفت‌صد سال بر تخت پادشاهی نشست، اهریمن را به دام انداخت و با دیوان جنگید. آسمان زیرپایش بود و فلک به فرمانش، اما سرانجام، غرور و خودبزرگ‌بینی چنان او را در بر گرفت که فره ایزدی‌اش را از دست داد و ضحاک او را از پا درآورد.