فاکتور فروش

کتاب چه چیز به چه کس می رسد؟ چرا؟ نوشته آلوین راس ترجمه محسن رنجبر، محمدصادق حسینی توسط انتشارات مرکز با موضوع اقتصاد، اقتصاد سیاسی، علوم سیاسی ربه چاپ رسیده است. جورسازی تعبیر اقتصاددانان است درباره‌ی چگونگی رسیدن به چیز‌های بی‌شماری که ما در زندگی انتخاب می‌کنیم و آن‌ها نیز باید ما را انتخاب کنند. آدم نمی‌تواند صرفاً به دانشگاه ییل بگوید که قصد دارد برای تحصیل در آن دانشگاه نام‌نویسی کند، یا به گوگل خبر دهد که می‌خواهد آن‌جا کار کند. می‌بایست ییل نیز او را بپذیرد یا گوگل استخدامش کند. ییل یا گوگل نیز نمی‌توانند دستور دهند که چه کسی برای تحصیل یا کار نزد آن‌ها برود. همچنین، نه مرد و نه زن نمی‌توانند خیلی ساده فردی را برای همسری خود تعیین کنند. هر یک از آن‌ها باید در عین حال انتخاب شود. جورسازی، حتی اگر پیمانش را در آسمان‌ها بسته باشند، در بازار رخ می‌دهد؛ و سرآغاز بازار، همانند داستان‌های عاشقانه، اشتیاق است. بازار با گرد هم آوردن خریداران و فروشندگان، دانشجویان و استادان، کارجویان و کارفرمایان، و حتی گاه عشق‌جویان، به شکل گرفتن و برآورده شدن اشتیاق‌ها کمک می‌کند. معرفی مباحث کتاب چه چیز به چه کس می رسد؟ چرا؟ بازار همه جا هست هر بازار قصه ای دارد بازار صبحانه و سرتا سر روز مبادله های زندگی بخش امیال فروکوفته بازار چگونه شکست می خورد خیلی زود خیلی سریع ولع سرعت ازدحام چرا بازار ضخیم تر باید سریع تر هم باشد خیلی پرخطر اعتماد امنیت سادگی نوآوری در طراحی برای افزایش هوشمندی و ضخامت و سرعت بازار طرح جورسازی داروی قوی برای پزشکانجدید دوبار مدرسه پیام دهی بازار ممنوع بازار آزاد مشمئزکننده، ممنوع، طراحی شده بازار آزاد و طراحی بازار

کتاب چشمهایش و ملکوت نوشته جعفر مدرس صادقی توسط انتشارات مرکز با موضوع ادبیات، ادبیات داستانی، رمان، داستان های فارسی به چاپ رسیده است. بخشی از متن کتاب «بهرام صادقی نه اهل سیاست بود و نه هیچ سر و کاری با هیچ محفل و دار و دسته‌ای داشت. حتا کافه هم نمی‌رفت. قهوه‌خانه می‌رفت و به جاهای پرت و پلا. اما دوستان دلسوز و روشنفکری که در کمین او بودند او را پیدا کردند و به کافه‌ها بردند و به جلسه‌های ادبی و شعرخوانی و داستان‌خوانی کشاندند. هرچند این تلاش‌ها به جایی نرسید و اگر هم به جایی رسید، دوام چندانی پیدا نکرد. حتا وقتی که دوستان تصمیم گرفتند داستان‌های پراکنده‌ای را که در مجلّه‌های سخن و فردوسی و صدف و کتاب هفته چاپ کرده بود جمع و جور کنند و یک مجموعهٔ آبرومندی برای او ترتیب بدهند، خودِ او در دسترس نبود و در گرداوری و ویرایش متن داستان‌هایی که داشت چاپ می‌شد هیچ نظارت و مُراقبتی نکرد و هیچ نقشی نداشت. سالها پیش از انتشار این مجموعهٔ آبرومند و یکی دو ماه پیش از آن که دستنوشتهٔ «ملکوت» را به دست چاپ بدهد، در نامه‌ای به ابوالحسن نجفی می‌نویسد «به دنیای ذهنی خودم پناه برده‌ام» و از احساسی حرف می‌زند که از کودکی با او بوده است و این اواخر در وجودش به شدّت قوّت گرفته است. می‌گوید «از همان اوایل بچگی گاهی حس می‌کردم مثل این که روی زمین نیستم، یعنی به فاصلهٔ چند سانتی‌متر از خاک قدم برمی‌دارم...» و تعریف می‌کند که یک روز آفتابی که با خانواده رفته است باغ و دسته جمعی نشسته‌اند روی ایوانی که جوی آبی از کنارش می‌گذرد، ناگهان احساس می‌کند که سرش داغ شده و خودش را می‌بیند که سبک شده و از روی قالی بلند می‌شود و به هوا می‌رود. «همه چیز وضوح خودش را از دست داد و مه عجیب و غریبی سراسر باغ و گُلها و ایوان را گرفت و همه چیز حاشیه‌دار شد و من احساس کردم که وجودم از خودم مثل این که جدا شد و دیگر در دنیای پدر و مادرم و بچه‌ها و باغ نیستم، مثل این که به جای دیگری رفته‌ام... بعداً به من گفتند که تکانم داده بودند و من فوراً خوب شدم.» اما او هرگز خوب نشد. این واقعه هر چند سالی یک بار تکرار می‌شد و تا بزرگسالی و تا زمانی که این نامه را می‌نوشت و تا سالها بعد ادامه پیدا کرد. به قول خودش، احساس «بیگانگی» به «همه چیز» و تنهایی: «تنهای تنهایم. دیگر همه‌شان را شناخته‌ام... ولشان کن!» عین همین واقعه را در «ملکوت» از زبان «م.‌ ل.» روایت کرده است: «دوازده سال داشتم و با خانواده‌ام به باغ رفته بودیم. آن روز که در ایوان باغ نشستیم و من با گلهای سرخ باغچهٔ جلو ایوان بازی می‌کردم. جوی آب از کنار باغچه می‌گذشت و پونه‌های خودرو عطر خود را با نسیم تا دوردست می‌فرستادند، بچه‌ها پشت سرم به جست و خیز و بازی مشغول بودند و من باز هم از آنها کناره گرفته بودم. چیزی بود که مثل همیشه مرا بسوی انزوا و تنهایی می‌کشاند. ناگهان مادرم از قفا صدایم زد و در همین وقت بود که غنچه‌ای در انگشتانم له شد. دستم از تیغ خار آتش گرفت و من فریاد زدم می‌سوزد.... همه چیز زرد شد و پرده‌ای نگاهم را کدر کرد و مثل اینکه کمی از زمین بلند شدم. سرم گیج رفت و گرمای کشنده‌ای در سراسر بدنم لول خورد...» دکتر حاتم «ملکوت» هم که به دوست و دشمن و آشنا و بیگانه آمپول مرگ تزریق می‌کند، سرش پیر است و تنش جوان و میان مرگ و زندگی در نوسان است. می‌گوید «یک گوشهٔ بدنم مرا به زندگی می‌خواند و گوشهٔ دیگری به مرگ...» و می‌گوید «درد من این است. نمی‌دانم آسمان را قبول کنم یا زمین را... هر کدام برایم جاذبهٔ بخصوصی دارند...» احساس «انزوا» و «تنهایی» دوران کودکی به اندیشهٔ «مرگ» و «نیستی» در جوانی مُنجر شد. از همان سالهای آخر دبیرستان فکر خودکُشی در میان دوستان و همشاگردی‌ها قوّت گرفته بود. یک جور بازی و مسابقهٔ خودکُشی پیش آمده بود. منوچهر فاتحی یکی از دوستانی بود که چند بار تهدید به خودکُشی کرد، اما خودش را نکُشت. تا لب‌لب مُردن رفت، اما زنده و صحیح و سالم برگشت. یکی از همشاگردی‌ها همهٔ تقصیرها را به گردن معلّمی می‌اندازد که از رشت آمده بود و «اگزیستانسیالیست» بود و طرفداران فراوانی پیدا کرده بود. به این دار و دستهٔ ناامیدی که مُدام دم از خودکُشی می‌زدند «اگزی» می‌گفتند.» فهرست کتاب چشمهایش زمین هوا بزرگ علوی: ورق پاره ها و داستان های دیگر بهرام صادقی: قنقنه ها و داستان های دیگر یادداشت

کتاب متعلقات و ملحقات (مجموعه مقالات شوپنهاور) نوشته آرتور شوپنهاور ترجمه رضا ولی یاری توسط انتشارات مرکز با موضوع ادبیات ملل، مجموعه مقالات، فلسفه به چاپ رسیده است. کتاب حاضر شامل گزیده هایی از مجموعه مقالات دوجلدی شوپنهاور، با عنوان متعلقات و ملحقات، است که البته بخش اعظم این مقالات را در برمیگیرد. متعلقات و ملحقات، علاوه بر اینکه نخستین کتابی بود که طعم شهرت را به شوپنهاور چشاند و نام او را سر زبانها انداخت و پس از آن بود که مردم متوجه اصل فلسفه ی او و آثار اصلی اش شدند، پر است از عبارات درخشان و جملات نغز و سخنان تازه و بدیعی که خواندن شان برای خواننده بسیار لذت بخش، هیجان انگیز، و آموزنده خواهد بود. معرفی مباحث کتاب متعلقات و ملحقات پاره گفتارهایی در باب تاریخ فلسفه درباره تاریخ فلسفه فلسفه ی پیشاسقراطی سقراط افلاطون ارسطو رواقیان نوافلاطونیان غنوسیان اسکوتوس اریگنا مکتب مدرسی فرانسیس بیکن فلسفه متاخرین شفاف سازی های بیشتر درباره فلسفه ی کانتی برخی ملاحظات درباره فلسفه خودم درباب فلسفه در دانشگاه ها در باب فلسفه و روش آن