لب بر تيغ

«مینوس» نام یک شاه اهل جزیره کرت بود. «آرتور اونز» دانشمند و حفار انگلیسی از روی نام همین پادشاه این قوم را مینوسی‌ها خواند. متأسفانه با وجود بیش از یک سده حفاری‌های مستمر در سراسر کرت و جزایر نزدیک آن، اطلاع از مینوسی‌ها بسیار محدود مانده است. غیر از تعدادی اسامی ذکر شده در اساطیر،که ممکن است ساختگی باشند، رهبران سیاسی یا اشخاص مینوسی مهم دیگری شناخته نشده‌اند. به همین ترتیب، دانشمندان عملاً هیچ چیز درباره تاریخ مینوسی‌ها نمی‌دانند. این امر فقط به این دلیل نیست که مینوسی‌ها در زمان بسیار قدیم زندگی می کردند. مشکل اصلی باستان‌شناسان و دانشمندانی که در مورد مینوسی‌هامطالعه می‌کنند این است که برخلاف مصری‌ها و اهالی بین‌النهرین، مینوسی‌ها هیچ ادبیات مکتوبی از خود باقی نگذاشته‌اند، آنها تنها قوم باسواد و بسیار با فرهنگی بودند که هیچ‌گونه درکی از تاریخ نداشته‌اند.

معرفی کتاب آسمان، کیپ ابر

مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه با حال و هوای عشق، اندوه، فقدان و زندگی که تا مدت‌ها پس از تمام شدن اثر همراه شما خواهند ماند. کتاب آسمان، کیپ ابر اثری خواندنی به قلم سید محمود حسینی‌ زاد است که 13 داستان کوتاه و جذاب را دربرمی‌گیرد.

درباره کتاب آسمان، کیپ ابر:

این مجموعه‌ی شگفت‌انگیز عنوان آخرین قسمت از سه‌گانه‌ای است که دو قسمت دیگر آن، به نام‌های سیاهی چسبناک شب و این برف کی آمده قبل‌تر به چاپ رسیده‌اند. قرار بر این بود که آسمان، کیپ ابر دومین کتاب از این سه‌گانه قرار بگیرد اما در نهایت، به دلیل تاخیر زیاد در گرفتن مجوز، دیرتر از دو مجموعه‌ی دیگر به چاپ رسید. سید محمود حسینی زاد (Mahmoud Hosseini Zad) برای نوشتن این کتاب از زندگی شخصی خود و اطرافیانش الهام فراوانی گرفته و البته کمی هم چاشنی تخیل به آن اضافه کرده است. او خود بیان می‌کند که در پس تمام قصه‌ها یک بغض نترکیده وجود دارد. هنگام مطالعه‌ی این اثر احساس می‌کنیم کنار دوستی صمیمی به گپ زدن نشسته‌ایم و او برایمان از ماجراهایی که از سر گذرانده می‌گوید. البته این موضوع نباید باعث شود گمان ببریم حسینی زاد در کتاب آسمان، کیپ ابر دست به خاطره‌گویی یا بیوگرافی‌نویسی زده است؛ بلکه او عناصری را از تجارب خود وام گرفته و از طریق آن اثری دلپذیر را خلق کرده است. نثر روان، تند و کوتاه او در این کتاب، همانند دیگر آثارش، باعث شده قصه‌های کتاب آسمان، کیپ ابر به یکی از پرکشش‌ترین داستان‌ها تبدیل شوند. قدرت خالق کتاب در تصویرسازی داستان‌ها، به خصوص ترسیم مناظر طبیعی و همچنین توجه فراوان به جزئیات از ویژگی‌هایی است که دو چندان به جذابیت کتاب افزوده است. محمود گفت دلم تنگ مي‌شود، هنوز هم بعد از اين‌همه سال گاهي صدايم مي‌کند بيشتر بين خواب‌وبيداري، يا وقتي جايي هستم غريب و ناآشنا. وقتي باران‌هاي طولاني مي‌بارد صدايم مي‌کند. صدايش مدام دوروبرم است. هنوز هم گاهي دلم مي‌خواهد تلفن را بردارم و شماره‌اش را بگيرم و او گوشي را بردارد و بگويد «الو»، من سلام کنم و او بگويد «محمودجان!»   ـ از متن کتاب ـ