مانولیتو به سفر می رود

معرفی کتاب بهترین داستان های کوتاه جیمز جویس جیمز آگوستین آلوسیوس جویس (2 فوریه 1882 – 13 ژانویه 1941) داستان نویس ایرلندی ، شاعر ، معلم و منتقد ادبی بود. وی در جنبش آوانگارد مدرنیستی سهیم بود و به عنوان یکی از تأثیرگذارترین و مهمترین نویسندگان قرن بیستم شناخته می شود. جویس را بیشتر با اولیس (1922) می شناسند ، اثری برجسته که در آن اپیزودهای ادیسه هومر در انواع سبک های ادبی ، پیش می روند. از دیگر آثار شناخته شده می توان به مجموعه داستان کوتاه دوبلینرها (1914) و رمان های “پرتره هنرمند به عنوان یک جوان” (1916) و فینگانس ویک (1939) اشاره کرد. دیگر نوشته های وی شامل سه کتاب شعر ، یک نمایشنامه ، نامه های منتشر شده و روزنامه نگاری گاه به گاه وی است. جویس در دوبلین در خانواده ای از طبقه متوسط به دنیا آمد. او که دانش آموزی درخشان بود ، مدت کوتاهی در مدرسه اوکانل تحت مدیریت برادران مسیحی حضور یافت. وی برای ادامه تحصیل به دانشگاه کالج دوبلین رفت. در سال 1904 ، در اوایل 20 سالگی ، جویس به همراه شریک زندگی خود (و همسر بعدی) نورا بارناکل به قاره اروپا مهاجرت کرد. آنها در تریست ، پاریس و زوریخ زندگی می کردند. اگرچه بیشتر زندگی بزرگسالی وی در خارج از کشور سپری شده است ، جهان داستانی جویس در دوبلین متمرکز شده و عمدتا توسط شخصیت هایی ساخته می شود که شباهت زیادی به اعضای خانواده ، دشمنان و دوستان از زمان حضور در آنجا دارند. به ویژه اولیس در خیابان ها و کوچه های شهر با دقت تنظیم شده است. اندکی پس از انتشار اولیس ، وی این دلمشغولی را تا حدودی روشن کرد و گفت: “برای خودم ، من همیشه در مورد دوبلین می نویسم ، زیرا اگر بتوانم به قلب دوبلین برسم ، می توانم به قلب همه شهرهای جهان برسم. در این کتاب تحت عنوان بهترین داستان های کوتاه جیمز جویس ، احمد گلشیری مجموعه ای از جذاب ترین داستان های کوتاه جیمز جویس را گرداوری کرده و به فارسی برگردانده است.

معرفی کتاب عزاداران بیل این اثر مجموعه ای است از هشت داستان به هم پیوسته درباره ی مردمان روستایی به نام بیل، که دچار فقر و فلاکت و بدبختی اند. مردم این روستاها آدم‎هایی عامی و بی‎سواد اند، خرافات در این روستا بیداد می کند و مردم برای درمان دردها و بیماری ها و قحطی شدیدی که با آن دسته وپنجه نرم می کنند به جادو و خرافه پناه می برند. بعضی از شخصیت ها ثابت اند و در هر هشت قصه تکرار می شوند که هر کدام نماد کارکتری متفاوت اند. عزاداران بیل نثری شیوا و سلیس دارد و کوتاهی جمله ها و دیالوگ ها به داستان ریتم و ضرباهنگ تندی داده است. جمال میرصادقی منبع الهام ساعدی برای این داستان ها را، کتاب «نقاب مرگ سرخ» نوشته ی «ادگار آلن پو» می داند. فضای داستان، تاریک و تلخ است و ساعدی ترجیح داده است که تنها راوی اثر باشد و بی طرفی خود را حفظ کند. این اثر تاکنون دوازده بار تجدید چاپ شده است و هنوز اثری خواندنی به حساب می آید.