

مردگان جزيره موريس
12,000 تومان
در بخشی از کتاب مردگان جزیرهی موریس میخوانید:
رضا پشت به مرد چماق به دست میرفت و هراسان به درها و نیمدریهای بسته و دیوارهای گلی نگاه میکرد و منتظر بود تا مرگ از درها و نیمدریها بیرون بزند و راه بر او ببندد. بوی مردار نفسش را بند میآورد.
در بوی مردار، میان کوچهی دایی ابوالقاسم بیگ ایستاد. نگاه دختر و چهرهی وحشتزدهی مختار آمد جلو چشمانش. نگاه دختر انگار شماتتش میکرد که هنوز زنده است و چهرهی وحشتزدهی مختار میگفت: «میترسم.»
از تنهاییاش میان کوچه هراسی به دلش افتاد. دوروبرش را نگاه کرد و تندتر قدم برداشت و گفت: «اگر دایی ابوالقاسم بیگ زنده نباشد؟»
تصور مرگ دایی ابوالقاسم بیگ، نگاه عجیب دختر، جسد احمدخان، یاور اصغربیگ، ارابهی مردگان و چهرهی هراسان مختار را جلو چشمانش آورد. بغض گلویش را گرفت. گفت: «دایی!»
پشت در چوبی ترک خوردهی خانهی دایی ابوالقاسمبیگ ایستاد. کوبهی زنگ زدهی در را میان پنجهها گرفت و چند بار به در کوبید.
چند لحظهی بعد صدای دایی ابوالقاسم بیگ را شنید: «آمدم!»
با خوشحالی گفت: «دایی!»
در باز شد و ابوالقاسم بیگ رضا را در آغوش گرفت. رضا گفت: «دایی… همه جا مرده و بوی مردار است.»
ابوالقاسم بیگ در را بست و گفت: «الحمدالله که سالمی. نگران بودم مبادا مریض باشی… خواهرم تو را سپرده به من… من فقط همین یک خواهر را دارم. لباس بپوشم، برویم پیش میرپنج کاظم خان.»
در انبار موجود نمی باشد
مردگان جزيره موريس
نویسنده |
فرهاد کشوری
|
مترجم |
—-
|
نوبت چاپ | 3 |
تعداد صفحات | 292 |
نوع جلد | شومیز |
قطع | رقعی |
سال نشر | 1398 |
سال چاپ اول | —— |
موضوع |
ادبیات
|
نوع کاغذ | —— |
وزن | 330 گرم |
شابک |
9786009093953
|
وزن | 0.330 کیلوگرم |
---|
اطلاعات فروشنده
- فروشنده: aisa
- هیچ ارزیابی یافت نشد!
عقايد يک دلقک
جملاتی از متن کتاب عقاید یک دلقک
دلقکی که الکل را درمان دردش قرار دهد، سقوطش از بالای شیروانی به مراتب خیلی سریعتر از یک شیروانیساز مست اتفاق میافتد. وقتی با حالت مستی وارد صحنه میشوم، در هنگام اجرای نمایش خطاهای زیادی مرتکب میشوم، چون دیگر آن دقتی را که لازم است داشته باشم را ندارم و همین سبب میشود که دچار دامی پردردسر شوم. یعنی به رفتاری که روی صحنه به نمایش در میآورم میخندم، که این خود بسیار نگران کننده و ترسناک است. ولی تا موقعی که هوشیار هستم، هول و استرس قبل از روی صحنه رفتن تا زمان اجرای نمایش زیاد میشود (اکثراً باید با زور و هل روی صحنه بروم) و آن چیزی که برخی منتقدان نامش را «شادی حیاتی پنهانی در تپش قلب» نهادهاند برای من چیزی جزء یک سرمای مأیوس کننده نبود که به سبب آن تبدیل به یک عروسک خیمه شببازی میشدم و ترسناکتر از آن زمانی بود که نخ این عروسک پاره میشد و من باید فقط به خودم متکی میشدم. احساس میکنم کسانی همچون راهبان که در هنگام مراقبه به عنوان یک تارک دنیا عمیق میشوند هم به چنین حالتی رسیدهاند و به عنوان یک تجربه آن را پشت سر گذاشتهاند.شاخ
در بخشی از کتاب شاخ: مجموعه داستان پیوسته میخوانیم
دورتادورمان پر شده بود از پوستتخمه. با پوتین کمی پخششان کردم. پارچ آب را برداشتم و چند قلپی خوردم و نشستم روی کیسهشنها. پکی به سیگار زدم و با چشم دنبال مرغه گشتم. پشت تانکر، با پا خاک را جابهجا میکرد و دنبال چیزی میگشت. خروسه از چالهی جلو تانکر آب میخورد. سیراب که شد باز سینه جلو داد و قبراق راه افتاد. نگاهی به اطرافش کرد و دوید طرف مرغه. مرغه هفتهشت متری دور شد و رفت زیر تویوتای ستوان. خروسه باز خیز برداشت و رفت سمت ماشین. مرغه آمد پای تپه. خروسه قدمزنان رفت طرفش. مرغه فاصله گرفت و دور شد. رفت نزدیک تانکر. خروسه دوید و نوکی به گردنش زد. مرغه پرید و بالبالی کرد و رفت زیر تانکر. خروسه ایستاده بود و نگاه میکرد. مرغه انگار که توی باغ نباشد شروع کرده بود با پا زیرش را تمیز میکرد. خروسه همانطور ایستاده بود. چند قدمی نزدیک شد و باز ایستاد. مرغه گرفتار تمیزکاری بود. چند قدم دیگر هم جلو رفت مرغه چرخیده بود و به چیزی نوک میزد. خروسه دوید و گردنش را گرفت. مرغه کمی جلو رفت. خروسه چرخید و سوارش شد. باهم جابهجا شدند. خروسه پسِ گردنش را گرفته بود و ول نمیکرد. باز جابهجا شدند. خروسه سوار بود. تکانتکانی داد و پسِ گردن را ول کرد. مرغه دوید و چند قدمی دور شد. خروسه همانجا ایستاده بود و نگاه میکرد؛ درست مثل بچهپرروها. پوستتخمهای که مزهاش را گرفته بودم پف کردم بیرون و تخمهی دیگری انداختم دهنم. کمی آب خوردم. ساعت نداشتم و نمیدانستم چهقدر از پستم مانده. خسته شده بودم و گرما داشت نمنم اذیت میکرد. سیا برای تحویل پست معمولاً کمی دیرتر میآمد. پتو تکانی خورد و ستوان از سنگر زد بیرون. سرش را عینهو گاو انداخت پایین و یکراست رفت و سوار ماشین شد. اَنآقا باز پررو شده بود. اشتباه کردم، نباید تحویلش میگرفتم. منتظر شد تا سیا بیاید. سیا لیوان چایی بهدست آمد بیرون.حرفه: داستاننویس 4
معرفی کتاب حرفه: داستان نویس 4
کتاب حرفه: داستان نویس 4، گردآوری فرانک ای. دیکسون و ساندرا اسمیت، آخرین جلد از این مجموعه است و به مباحث تکمیلی نویسندگی داستان کوتاه و نحوهی ارائهی آن میپردازد. در این کتاب راهنما شما با ساختوپرداخت اول، وسط و آخر داستان، شگردهای مغفولمانده، تکنیکهای بازنویسی داستان و در نهایت شیوههای فروش آن آشنا خواهید شد.دربارهی کتاب حرفه: داستان نویس 4
با وجود اینکه نزدیک به صد سال از شروع داستاننویسی مدرن در ایران میگذرد، اما ادبیات داستانی فارسی هنوز به سطح جهانی نرسیده و همچنان مهجور مانده است. درمورد این مشکل نظریات بسیاری مطرح است و دلایل مختلفی ارائه شده اما از میان همهی آنها، دلیلی که بیشتر منتقدین بر آن اتفاقنظر دارند، مسألهی ضعف آموزش است. این دسته از صاحبنظران اعتقاد دارند در ایران هیچگاه داستاننویسی بهصورت حرفهای و اصولی و در سطح جهانی آموزش داده نشده. نویسندگان ایران بهندرت به منابع دستاول آموزشی دسترسی داشتهاند و به خاطر همین بیشتر با واسطه و از طریق مطالعهی داستان، نویسندگی را فراگرفتهاند. همین باعث شده، ادبیات داستانی فارسی از نظر تکنیکی و اصولی تا حدودی ضعف داشته باشد و از ادبیات جهانی فاصله بگیرد. برای آموزش داستاننویسی منابع فراوانی هست اما یکی از معروفترین و مهمترین آنها، مجموعهی حرفه: داستاننویس است که فرانک ای. دیکسون (Frank A. Dickson) و ساندرا اسمیت (Sandra Smythe) گردآوری کردهاند. در این مجموعه، تمام وجوه فنی و غیرفنی نویسندگی داستان معرفی شده و با مثال و نمونه به مخاطب آموزش داده میشود. کتاب حرفه: داستان نویس 4 (Handbook of Short Story Writing) بخش آخر این سری کتابها محسوب میشود و میکوشد بحثهای تکمیلی و جامانده و همینطور مسائل مربوط به خارج از نویسندگی را مرور کند. فرانک ای. دیکسون و ساندرا اسمیت جلد اول مجموعه را به معرفی اصول نویسندگی اختصاص دادهاند و به اهمیت داستان، نویسندگی بهعنوان حرفه و ایدهپردازی پرداختهاند. کتاب حرفه: داستان نویس 4 بهعنوان جلد پایانی مجموعه، به مباحثی که پیشتر به آنها پرداخته نشده میپردازد و به نویسندگان کمتجربه یاد میدهد که چطور داستانشان را ارائه دهند. در این کتاب شیوهی نگارش بخشهای ابتدایی، میانی و انتهایی داستان، روشهای کمترشناختهشده و تکنیکهای کاربردی برای بازنویسی داستان آموزش داده خواهد شد. همینطور در فصلی جداگانه نحوهی به فروش گذاشتن داستان هم بررسی میشود. آغاز هوشمندانهی داستان، پایانبندی غیرقابلپیشبینی، استفاده از نمادها، شیوهی پرداختن و کوتاه کردن داستان در بازنویسی ازجمله موضوعاتی است که در این جلد به آنها پرداخته میشود. کتاب پیشرو، مانند دیگر جلدهای این مجموعه از جستارها و مقالاتی تشکیل شده که نویسندگان، منتقدین و اساتید سرشناس داستاننویسی آنها را نوشتهاند. از جمله نویسندگانی که در این کتاب مشارکت داشتهاند میتوان به جک وب، کاترین گریر، کیت رید، ناتالی هاگن و چارلز ترنر اشاره کرد. این کتاب را نشر چشمه با ترجمهی کاوه فولادینسب و مریم کهنسال نودهی منتشر نموده است.چرا فیلسوفان نمیتوانند بخندند؟
معرفی کتاب چرا فیلسوفان نمی توانند بخندند؟ اثر کاترین فروزه
روان شناسی فیزیولوژیک
قلب نارنجي فرشته
در بخشی از کتاب قلب نارنجی فرشته میخوانیم
بگم غلط کردم خوبه؟ بیفتم به دست و پات راضی میشی؟ جان جاوید برو اون سوزن و دواتت رو بیار نوکرتم. حالا شنبه ای داغ بودم یه حرفی زدم.
تو هم بد زدی توپرم. به زبون خوش میگفتی کمی شه، نه این که های وهوی راه بندازی تو این اوضاع قاراشمیش. نگاه کن، هنوز جای پنج تا انگشتت رو صورتمه.
خدا هیچ بنده ای رو ناامید نکنه. تو این یه هفته، هر غلطی که فکرش رو بکنی کردم. یکی گفت بسوزونش و خلاص. دوشنبه بود انگار. رفتم سنگکی سر چهارراه سوسکی، پشت همون جا که بساط میکردم. تازه تنور ظهرش رو روشن کرده بود و داشت خمیر میزد.
سر حرف رو با شاطر وا کردم که آره، من چنین خبطی کردم و حالا این دختره بونه کرده قبل بعله باید پاکش کنی وگرنه عیسی به دین خود، موسی به دین خود. نونواهه هم بعض خودت نباشه، آدم اهل دليه، فقط تخم نداره. فکر می کنه همه دزدن. اون روز نشست به حرف زدن.
هی چایی ریخت و از عشق و عاشقی هاش گفت. می گفت این رو ول کرده یکی بهتر پیدا شده، اون یکی رو ول کرده یکی از اون بهتر.
میگفت همهی زندگیش عاشق بوده، ولی عاشق آدمهای جورواجور. به من هم گفت ولش کن بابا، چیزی که زیاده زن.
زرشک! انگار حرف دیروز و امروزه. آدم به یه مرغ عشق مفنگی دل میبنده، اکرم که دیگه اکرمه. مرغ عشقه هم مُرد ها. این آخریها خیلی خماری کشید.
چه قدر باید تریاک میمالیدم سرانگشت هام تا به فال از توی جعبه بکشه بیرون، بدم دست مشتری. یه طورهایی هم خل وضع شده بود. دیده بود خاطر اکرم رو میخوام، حسودی میکرد. غصهی اون هم داشتم شنبهای که اون حرف رو بهت زدم.
شبش رفته بودم خونه، دیدم کف قفس افتاده، پاهاش هوا. هرچی نچ نچ و سوت سوت کردم براش، انگارنه انگار. تا اون شب من واسه هیچ احدالناسی گریه نکرده بودم، حتا ننه و آقام.
ولی مرغ عشقه مونسم بود. به حرفهایی به ش زده بودم که به سنگ میگفتی، آب میشد. نشستم و یه دل سیر زار زدم.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.