منظومه هاي کهن عاشقانه

داستان‌های محمدحسین محمدی داستان‌های یکه‌ای هستند. شباهتی به بیشتر داستان‌هایی که از نویسندگان اهل افغانستان خوانده‌ایم ندارند و علاوه بر شخصیت‌های داستان‌ها که به فارسی دری گفت‌وگو می‌کنند، فضای داستان‌ها و موقعیتی هم که همه‌چیز در آن اتفاق می‌افتد کاملا وابسته به سرزمین مادری نویسنده‌اند. داستان آدم‌هایی که یا چاره‌ای ندارند جز ماندن و تن دادن به همه‌ی سختی‌ها و کنار آمدن با چیزهایی که دوست نمی‌دارند، یا آدم‌هایی که راه را در نماندن جسته‌اند و مهاجرت به سرزمین همسایه و به جان خریدن سختی‌های دیگر به این امید که روزگاری بهتر بالاخره از راه برسد. حتا اگر مجبور شود مثل یکی از شخصیت‌های اصلی پایان روز در جواب این‌که چرا قیافه‌اش شبیه ما است، بگوید: «شما هم یک دهان و یک بینی و دو چشم و دو ابرو دارید و ما هم داریم.» اما نکته این است که آدم‌های این داستان‌ها حتا در سرزمین خودشان هم غریبه‌اند. نه فقط با دیگران، که با خود هم رفتار غریبی می‌کنند. رمان کوتاه «پایان روز» هم‌زمان دو جا اتفاق می‌افتد. در مزارشریف و تهران. آدم‌هایی در وطن و آدم‌هایی در مهاجرت. دو شخصیت اصلی دارد که عنوان فصل‌های مختلف رمان هم هستند: بوبو و اَیا. داستانی درباره‌ی آدمی که دارد می‌میرد و در عین‌حال درباره‌ی پسری که می‌خواهد برای پدر در حال مرگش خلعت بخرد و خیال او را این دم آخر آسوده کند. اگر این دم آخر حرمت مهمان را در این سرزمین رعایت کنند.

معرفی کتاب داستان‌های تمثیلی - رمزی فارسی: به همراه مقدمه، گلچین قصه‌ها و تحلیل نمونه‌ها

کتاب داستان‌های تمثیلی - رمزی فارسی را محمد پارسانسب، استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی نوشته است. کتاب مفصلی که ابتدا درباره‌ی قصه‌های تمثیلی و رمزی به طور کامل توضیح می‌دهد و سپس، بهترین آثار متعلق به این گونه‌ی ادبی قدیمی را در کار شاعران و نویسندگان ادبیات فارسی ارائه و بررسی می‌کند.

درباره‌ی کتاب داستان‌های تمثیلی - رمزی فارسی

کتاب داستان‌های تمثیلی - رمزی فارسی نوشته‌ی محمد پارسانسب، کتابی پربار است که اگر عاشق ادبیات فارسی، مخصوصاً ادبیات کلاسیک باشید، از آن بهره‌های بسیار خواهید برد. تمثیل و رمز و راز، با ادبیات فارسی درهم‌تنیده است و از اولین آثار مکتوب زبان فارسی تا درخشان‌ترین آثار شاعران این زبان، پر است از رمز و رازهای شاعرانه و عارفانه. اگر نگاهی ریزبینانه‌تر داشته باشیم، می‌بینیم که انواع مختلفی از قصه‌های تمثیلی در ادبیات غنی فارسی وجود دارد که نمونه‌هایی از آن‌ها را ممکن است حتی از بر باشیم. بی‌شک هرکدام از ما تعداد زیادی از داستان‌های کلیله و دمنه را در خاطر داریم که در آن حیوانات نقش اصلی را ایفا می‌کنند. همین‌طور حکایت‌های زیادی از گلستان سعدی در ذهن داریم و البته واقفیم که بسیاری از کنایات و ضرب‌المثل‌هایی که در زبان روزمره‌ی خود به کار می‌بریم از همین آثار ادبی سرچشمه گرفته‌ است؛ عباراتی مثل «از ماست که بر ماست»، «میازار موری که دانه‌کش است» و... با توجه به آنچه گفتیم، اینکه کتابی مثل داستان‌های تمثیلی - رمزی فارسی پیدا کنیم که علاوه بر توضیح این موضوع جالب -راز و تمثیل در ادب فارسی- بهترین داستان‌های تمثیلی زبان فارسی را نیز جمع‌آوری و تحلیل کرده باشد، بسیار خوشحال‌کننده خواهد بود.