موش کتابخانه ۲… داستان یک دوستی

معرفی کتاب تاریخ سیاسی جهان تاریخچه سه هزار ساله ی جهان که علل جنگ و جستجوی صلح را بررسی می کند.در سه هزار سال تاریخ ، چین حداقل یازده قرن را در جنگ گذرانده است. امپراتوری روم حداقل در طول 50 درصد از عمر خود درگیر جنگ بوده است. از سال 1776 ، ایالات متحده بیش از صد سال را در جنگ گذرانده است. رویای صلح در تاریخ بشریت رویایی جهانی بوده است. پس چرا ما به ندرت توانسته ایم به آن دست یابیم؟در کتاب تاریخ سیاسی جهان ، جاناتان هولسلگ تاریخ گسترده ای از جهان ، از عصر آهن تا به امروز ، تولید کرده است که به بررسی علل درگیری بین امپراتوری ها ، ملت ها و مردم و تلاش های دیپلماسی و جهان وطنی می پردازد. این کتاب با نمای دید پرنده از سه هزار سال تاریخ ، نیروهایی را که از مصر باستان تا سلسله هان ، پاکس رومانا تا ظهور اسلام ، صلح وستفالیا تا ایجاد سازمان ملل متحد را شکل می دهند ، روشن می کند. این رویکرد جهانی واقعی هولسلگ را قادر می سازد تا الگوها را در دوره ها و مناطق مختلف جستجو کند و سوالات بزرگتری راجع به جنگ ، دیپلماسی و قدرت بپرسد و کشف کند. آیا تجارت به صلح دامن زده است؟ حدود دیپلماسی چیست؟ چگونه تغییرات محیطی بر پایداری تأثیر می گذارد؟ آیا جنگ گناه جهانی بر سر قدرت است؟ در زمانی که تهدید به جنگ هسته ای دوباره به وجود می آید ، این یک تاریخ بسیار ضروری است که برای دانشجویان سیاست بین الملل طراحی شده است ، و نیز هر کسی که به دنبال پیش زمینه ای از وقایع فعلی است.

معرفی کتاب قصه های بهرنگ صمد بهرنگی (2 تیر 1318 9 شهریور 1347)، معروف به بهرنگ، داستان نویس، محقق، مترجم، و شاعر ایرانی بود. معروف ترین اثر او داستان «ماهی سیاه کوچولو» است. بهرنگی در 1339 نخستین داستان منتشر شده اش را با عنوان «عادت» نوشت. که با «تلخون» در سال 1340، «بی نام» در 1342، و داستان های دیگر ادامه یافت. او ترجمه هایی نیز از انگلیسی و ترکی استانبولی به فارسی و از فارسی به ترکی آذربایجانی (از جمله ترجمه شعرهایی از «مهدی اخوان ثالث»، «احمد شاملو»، «فروغ فرخزاد»، و «نیما یوشیج») انجام داد. تحقیقاتی نیز در جمع آوری فولکلور آذربایجان و نیز در مسائل تربیتی از ایشان منتشر شده ، برخی از آثار «صمد بهرنگی» با نام مستعار چاپ شده است. از جمله نامهای مستعار ایشان می توان به: «ص. قارانقوش»، «چنگیز مرآتی»، «صاد»، «داریوش نواب مراغی»، «بهرنگ»، «بابک بهرامی»، «ص. آدام»، و «آدی باتمیش» اشاره کرد. صمد در سال 1318 در محله چرنداب شهر تبریز به دنیا آمد. پدرش زهتاب بود. پس از تحصیلات ابتدایی و دبیرستان، در مهر 1334 به دانشسرای مقدماتی پسران تبریز رفت، که در خرداد 1336 از آنجا فارغ التحصیل شد. از مهر همان سال آموزگار بود، و تا پایان عمر در «آذرشهر»، «ممقان»، «قاضی جهان»، «گوگان»، و «آخی جهان» در استان آذربایجان شرقی، تدریس کرد. در مهر 1337 برای ادامه تحصیل در رشته زبان و ادبیات انگلیسی، به دوره ی شبانه «دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز» رفت، و هم زمان با آموزگاری، تحصیلش را تا خرداد 1341 و دریافت گواهی نامه پایان تحصیلات ادامه داد. وی در کتاب «کندوکاو در مسائل تربیتی ایران» کلمات عربی به عاریت گرفته شده از عربی را، بخش بزرگی از اشتراک زبان های رایج ایرانی از جمله ترکی آذری با فارسی دانسته است مثل قارچ زاده نشدم بی پدر و مادر، اما مثل قارچ نمو کردم، هر جا نمی بود به خود کشیدم و شدم معلم روستاهای آذربایجان،پدرم می گوید اگر ایران را بین ایرانیان قسمت کنند، از این بیشتر سهم تو نمی شود. ” این سخن صمد است، معلم کودکان، قصه نویس بچه ها، انسانی که غمخوار کودکان برهنه پا بود و دغدغه اش آموختن به آنها و بالنده تر کردنشان، صمد دیر نپائید، جوان بود که ارس همان رودخانه ای که به آن عشق می ورزید، جانش را ستاند و دغدغه هایش ماند برای بازماندگان. اما دریغا که کسی همانند صمد بهرنگی نه آمد و نه شد…