موش کتابخانه 4… دیدار از موزه

معرفی کتاب کیفیت زندگی بحث "کیفیت زندگی" در ارزیابی اقتصادی و اجتماعی و همچنین در سیاست های عمومی ، قانون گذاری اجتماعی و برنامه های جامعه، مقوله ای بسیار حائز اهمیت است. با این حال ، شاخص های معمول موفقیت اقتصادی مانند درآمد سرانه در بهترین حالت، معیارهایی خام برای ارزیابی "کیفیت زندگی" هستند. نیاز شدیدی به کاوش سیستماتیک محتوا ، میزان دسترسی و ارتباط مفهوم "کیفیت زندگی"، روش های ملموس و قابل استفاده ساختن آن روش ها، احساس می شود.کتاب "کیفیت زندگی" نوشته ی "مارتا نوسباوم" و "آمارتیا سن" مجموعه ی مقالاتی را ارائه می دهد که در آن چالش های پیش روی برخی از اقتصاددانان و فلاسفه ی برجسته را به همراه تحقیقات گسترده ای ارائه می دهد. مقاله های کتاب "کیفیت زندگی" از "مارتا نوسباوم" و "آمارتیا سن" شامل مواردی است که در همایش "وایدر" توسط این دو محقق انجام شد. این کتاب یک بررسی چندجانبه از تلاش های اخیر برای جایگزینی درآمد و خدمات با مفهوم توانایی، و همچنین کاوش در روایات کلاسیک ارسطویی از شکوفایی انسان می باشد که چشم اندازی از ارزیابی "کیفیت زندگی" مبتنی بر قابلیت و توانایی را ارائه می دهد. برخی از مشکلات اساسی متودولوژیک از جمله نسبی گرایی فرهنگی و سودمندی به عنوان معیار مزیت نیز مورد بررسی قرار می گیرد. احتمالات کاربردی در زمینه مشکلات مهم عملی ، مانند اصلاح نابرابری های مبتنی بر جنسیت ، تعیین اولویت های پزشکی و ارتقا سطح زندگی از دیگر موارد مورد بحث در این کتاب است و به صورت کلی می توان گفت اثر ارائه شده از "مارتا نوسباوم" و "آمارتیا سن" نقش عمده ای در درک و استفاده از ایده ی "کیفیت زندگی" ایفا می کند.

معرفی کتاب قصه نویسی (براهنی) “قصه نویسی” از مدرن ترین آثار آموزش داستان نویسی به زبان فارسی محسوب می شود که دکتر “رضا براهنی” نویسنده و شاعر بزرگ معاصر، آن را به رشته ی تحریر درآورده است. با وجود این که از عمر کتاب “قصه نویسی” چیزی بیش از نیم قرن می گذرد، اما همچنان اثری خلاقانه و نوگرا به حساب می آید و بارها جهت تجدید چاپ، مورد ویرایش و بازبینی قرار گرفته است. ”رضا براهنی” در بخش اول کتاب “قصه نویسی”، به ضرورت نقد درباره ی قصه می پردازد و ویژگی های قصه نویس حرفه ای را با قصه نویس غیرحرفه ای مقایسه می کند. در ادامه با اشاره به علت های تاریخی پدیدار شدن قصه، اجزای آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد و سپس به مقایسه ی قصه نویس و روزنامه نگار و قصه ی فرمایشی و اخلاق حزبی می پردازد و تعهد و مسئولیت های قصه نویس را در عصر شب بیان می کند. در بخشی از کتاب که ساختمان قصه نام دارد، عوامل مختلفی نظیر تجربه، جدال، حادثه، نقش راوی، شخصیت، طرح و توطئه، زمینه، محیط یا فضا، لحن، سبک و الگو مورد بررسی قرار می گیرد و در ادامه ی کتاب با پدیده ی قصه ی روانی، و تفاوت های دید کلاسیک، رمانتیک و مدرن مواجه هستیم. بدیهی است که نویسنده در این کتاب به “قصه نویسی” در ایران نیز پرداخته و آثار “صادق چوبک”، “صادق هدایت”، “جلال آل احمد”، “ابراهیم گلستان”، “علی اکبر دهخدا” و “محمدعلی جمال زاده” را از نظرگاه های مختلف مورد نقد قرار می دهد که در این بین به صورت گسترده تر و ریزبینانه تری، آثار “صادق چوبک” را زیر ذره بین برده است.