می بینم بزرگ می شم جلد 1، آشپزخانه

کتاب غریبه یکی از مجموعه اثار ادوار اروین است.  نویسنده در این کتاب به صورت مفصل و دقیق به بررسی زندگی، نظریات، روش‌های درمانی و تأثیرات فرهنگی زیگموند فروید، پدر روانکاوی، می‌پردازد. اروین با نثری علمی که نشان از تسلط او بر مفاهیم فروید دارد، توضیح می‌دهد که چگونه او با معرفی مفاهیمی مانند ناخودآگاه، ساختار شخصیت و مکانیسم‌های دفاعی، انقلابی در درک ما از ذهن انسان ایجاد کرد. او همچنین شرح می‌دهد که چطور روش‌های درمانی فروید مانند تداعی آزاد و تحلیل رویا، زمینه را برای توسعه روان‌درمانی مدرن فراهم کرد. نویسنده با استفاده از منابع گسترده و معتبر، سعی در ارائه تصویری جامع و بی‌طرفانه از فروید دارد. او نه تنها به دستاوردها و نوآوری‌های فروید می‌پردازد، بلکه انتقادات و چالش‌های مطرح شده در برابر نظریات او را نیز مورد واکاوی قرار می‌دهد. این رویکرد متوازن، خواننده را قادر می‌سازد تا نگاهی تازه تر نسبت به میراث فروید پیدا کند. یکی از نکات مهم این کتاب، بررسی تأثیر گسترده فروید بر حوزه‌های مختلف فرهنگی و علمی است. اروین نشان می‌دهد که چگونه اندیشه‌های فروید نه تنها روانشناسی و روانپزشکی، بلکه ادبیات، هنر، فلسفه و حتی مطالعات فرهنگی را تحت تأثیر خود، قرار داده است. این کتاب با ساختار دایره‌یالمعارفی خود، اطلاعات ارزشمندی درباره مفاهیم کلیدی روانکاوی، شخصیت‌های مهم در تاریخ روانکاوی، و تحولات این رشته پس از فروید ارائه می‌دهد. از آنجایی که اساس معالجات روانی فروید بر روی نظریه پسیکانالیز می‌باشد، به این منظور، اروین ۵ درس گفتار پسیکانالیز فروید را با توضیحات و منضماتی که در این کتاب گنجانده شده است را در کنار مفاهیمی همچون هیپنوتیزم، تجدید خاطره، هیستری و ... آورده است. این کتاب نظریات فروید را در رابطه با واپس زنی، غرایز، لیبیدو ومذهب و سمبل ها و رویا ها به خوبی بیان می‌کند. بطور کلی، کتاب «مقدمه ای بر روانشناسی فروید» با بهره‌گیری از منابع گسترده و رویکردی علمی، به خوبی نشان می‌دهد که چگونه فروید توانست با معرفی نظریات جدید درباره ذهن انسان، انقلابی در علوم انسانی ایجاد کند و تأثیری ماندگار بر فرهنگ و جامعه بگذارد.

حکومت نظامی نوشته‌ی «آلبر کامو»، نمایشنامه‌ای است که در سال ۱۹۴۸ منتشر شد. این اثر یکی از نمایشنامه‌های مهم کاموست و مضامین فلسفی و اگزیستانسیالیستی وی را به خوبی منعکس می‌کند. داستان شهری اسپانیایی را به تصویر می‌کشد که با ورود یک مقام دولتی و اعلام حکومت نظامی به وضعیت وحشتناکی دچار می‌شود. شخصیت اصلی این مقام دولتی «طاعون» نام دارد که به همراه دستیارش «مرگ» وارد شهر می‌شود. این نمایشنامه به بررسی واکنش‌های مردم شهر به این وضعیت بحرانی می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه ترس و وحشت می‌تواند باعث تسلیم شدن و از دست دادن آزادی‌های فردی و اجتماعی شود. «حکومت نظامی» به موضوعاتی چون ترس، قدرت، استبداد و مقاومت می‌پردازد. کامو در این نمایشنامه، مفهوم طاعون را به عنوان نمادی از استبداد و حکومت‌های خودکامه به کار می‌برد که با ایجاد ترس و وحشت در میان مردم، قدرت خود را تحکیم می‌بخشند. این اثر به نوعی نقدی است بر دیکتاتوری و سلطه‌جویی و در عین حال دعوتی به مقاومت و مبارزه برای آزادی. نمایشنامه‌ی «حکومت نظامی» به مسائل عمیق فلسفی و اجتماعی می‌پردازد و توانایی «آلبر کامو» را در به تصویر کشیدن مفاهیم پیچیده انسانی و اجتماعی نشان می‌دهد.