می بینم بزرگ می شم جلد 5، حیوانات

معرفی کتاب قصه های بهرنگ صمد بهرنگی (2 تیر 1318 9 شهریور 1347)، معروف به بهرنگ، داستان نویس، محقق، مترجم، و شاعر ایرانی بود. معروف ترین اثر او داستان «ماهی سیاه کوچولو» است. بهرنگی در 1339 نخستین داستان منتشر شده اش را با عنوان «عادت» نوشت. که با «تلخون» در سال 1340، «بی نام» در 1342، و داستان های دیگر ادامه یافت. او ترجمه هایی نیز از انگلیسی و ترکی استانبولی به فارسی و از فارسی به ترکی آذربایجانی (از جمله ترجمه شعرهایی از «مهدی اخوان ثالث»، «احمد شاملو»، «فروغ فرخزاد»، و «نیما یوشیج») انجام داد. تحقیقاتی نیز در جمع آوری فولکلور آذربایجان و نیز در مسائل تربیتی از ایشان منتشر شده ، برخی از آثار «صمد بهرنگی» با نام مستعار چاپ شده است. از جمله نامهای مستعار ایشان می توان به: «ص. قارانقوش»، «چنگیز مرآتی»، «صاد»، «داریوش نواب مراغی»، «بهرنگ»، «بابک بهرامی»، «ص. آدام»، و «آدی باتمیش» اشاره کرد. صمد در سال 1318 در محله چرنداب شهر تبریز به دنیا آمد. پدرش زهتاب بود. پس از تحصیلات ابتدایی و دبیرستان، در مهر 1334 به دانشسرای مقدماتی پسران تبریز رفت، که در خرداد 1336 از آنجا فارغ التحصیل شد. از مهر همان سال آموزگار بود، و تا پایان عمر در «آذرشهر»، «ممقان»، «قاضی جهان»، «گوگان»، و «آخی جهان» در استان آذربایجان شرقی، تدریس کرد. در مهر 1337 برای ادامه تحصیل در رشته زبان و ادبیات انگلیسی، به دوره ی شبانه «دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز» رفت، و هم زمان با آموزگاری، تحصیلش را تا خرداد 1341 و دریافت گواهی نامه پایان تحصیلات ادامه داد. وی در کتاب «کندوکاو در مسائل تربیتی ایران» کلمات عربی به عاریت گرفته شده از عربی را، بخش بزرگی از اشتراک زبان های رایج ایرانی از جمله ترکی آذری با فارسی دانسته است مثل قارچ زاده نشدم بی پدر و مادر، اما مثل قارچ نمو کردم، هر جا نمی بود به خود کشیدم و شدم معلم روستاهای آذربایجان،پدرم می گوید اگر ایران را بین ایرانیان قسمت کنند، از این بیشتر سهم تو نمی شود. ” این سخن صمد است، معلم کودکان، قصه نویس بچه ها، انسانی که غمخوار کودکان برهنه پا بود و دغدغه اش آموختن به آنها و بالنده تر کردنشان، صمد دیر نپائید، جوان بود که ارس همان رودخانه ای که به آن عشق می ورزید، جانش را ستاند و دغدغه هایش ماند برای بازماندگان. اما دریغا که کسی همانند صمد بهرنگی نه آمد و نه شد…

این مجموعه زیبا شامل زندگی‌نامه‌های فیلسوفان معروف است که با هدف آشنایی شما عزیزان با اندیشه‌ها و دیدگاه‌های آن‌ها تدوین شده است. در هر کتاب، علاوه بر ارائه اطلاعات زندگی‌نامه‌ای، افکار هر فیلسوف به طور کلی و همچنین در رابطه با رویدادها و تغییرات فکری و اجتماعی و فرهنگی دوران خود به شما ارائه می‌شود. این مطالب به زبان ساده و روشن ارائه شده‌اند تا به همه علاقه‌مندانی که تا به حال با مفاهیم فلسفی زیادی آشنا نبوده‌اند، امکان مطالعه و درک راحت‌تری داشته باشند. این کتب می‌توانند به شما انگیزه‌ای برای علاقه‌مند شدن به مطالعه و تحقیقات فلسفی بیشتر بدهند. دربارهٔ جان دیویی، باید گفت که او در تاریخ ۲۰ اکتبر ۱۸۵۹ در نزدیکی مرز کانادا در ورمانت به دنیا آمد. خانوادهٔ دیویی به مدت سه نسل به کشاورزی در ورمانت اختصاص داده بودند و پدر جان، آرچیبالد، یک مغازهٔ خواربارفروشی در شهر برلینگتون راه‌انداخته بود که در آن زمان این شهر کوچک اما بازار چوب پررونقی در کنار دریاچهٔ چمپلین داشت. مادر جان، به نام لوسیندا، از خانواده‌ای سیاسی محلی معتبر به شمار می‌رفت. نیای جان نیز در واشنگتن به عنوان نمایندهٔ کنگره خدمت می‌کرد. بچگی جان دیویی در دوران جنگ داخلی آغاز شد و او در سن یک سالگی با مواجهه با این رخدادهای غم‌انگیز، به سمت مبارزه با نابرابری‌های اجتماعی کشانده شد. او در محیطی فقیر و کم‌آب و خشک بزرگ شد، اما همواره از پیش‌داوری به ایمان به ارزش‌های انسانی و عدالت پیروی کرد. این زندگی برای او آغاز به سختی‌های زیادی کرد، اما او به موفقیت‌های بزرگی دست یافت.

با برآمدن ساسانیان، امپراتوری بیزانس با رقیبی تازه‌نفس روبه‌رو شد که در سیاست هوشیار، در اقتصاد توانا و کارآمد و در عرصۀ نظامی نیرومند و خطرناک بود و قدرت‌خواهی و توسعه‌طلبی‌اش رومشرقی را به بسیج همۀ نیروهایش و به‌کارگیری هرچه در توان داشت وادار کرد. فقط چند دهه پس از تأسیس این امپراتوری نوپارسی به دست ساسانیان در سال ٢٢٤ م، هر دو طرف یکدیگر را در مقام قدرت‌هایی بزرگ و مستقل به رسمیت شناختند و میان فرمانروایانشان رابطه‌ای برقرار شد که اساس آن پذیرش برابری و همسنگیِ هر دو طرف بود. کتاب امپراتوری‌های بیزانس و ساسانی نه‌تنها دربارۀ روابط روم و ساسانیان شناخت لازم را به خواننده می‌دهد، بلکه نقش و اهمیت ساسانیان را در تاریخ شرق دنیای کهن نیز می‌کاود. تاریخ روم شرقی از سدۀ سوم میلادی به بعد به‌شدت تحت تأثیر روابطش با همسایۀ شرقی یعنی ایران ساسانی بوده است، دیدگاهی که بر چیرگی و برتری روم در عصر باستان تأکید دارد.