نظريه اجرا

کتاب «دستور تاریخی مختصر زبان فارسی» خلاصه ای است از کتاب «دستور تاریخی زبان فارسی» اثر دکتر محسن ابوالقاسمی. کتاب در سه بخش «قواعد دستوری ایرانی باستان»، «قواعد دستوری ایرانی میانه غربی» و «قواعد دستوری فارسی دری» تدوین شده، در هر بخش به توصیف آواها، اسم، صفت، عدد، ضمیر، فعل، قید، حرف اضافه و ربط، اصوات و واژه سازی پرداخته شده است . منظور از «ایرانی باستان» در این کتاب، زبانی است که اوستایی و فارسی باستان از آن منشعب شده اند. قواعد مربوط به این بخش، آنهایی هستند که میان اوستایی و فارسی باستان مشترکند. منظور از «ایرانی میانه غربی»، پهلوی اشکانی و فارسی میانه است و قواعد این بخش به اشتراکات این دو گونه زبانی مربوط است. فهرست : پیشگفتار شرح نشانه‌های الفبایی بخش اول: قواعد دستوری ایرانی باستان آواشناسی ایرانی باستان اسم در ایران باستان صفت در ایرانی باستان عدد در ایرانی باستان ضمیر در ایرانی باستان فعل در ایرانی باستان قید در ایرانی باستان حرف اضافه در ایرانی باستان حرف ربط در ایرانی باستان اصوات در ایرانی باستان واژه‌سازی در ایرانی باستان بخش دوم: قواعد دستوری ایرانی میانه غربی آواشناسی ایرانی میانه غربی مصوتها در ایرانی میانه غربی اسم در ایرانی میانه غربی صفت در ایرانی میانه غربی عدد در ایرانی میانه غربی ضمیر در ایرانی میانه غربی فعل در ایرانی میانه غربی قید در ایرانی میانه غربی حرف اضافه درایرانی میانه غربی حرف ربط در ایرانی میانه غربی اصوات در ایرانی میانه غربی واژه‌سازی در ایرانی میانه غربی بخش سوم: قواعد دستوری فارسی دری آواشناسی فارسی دری اسم در فارسی دری صفت در فارسی دری عدد در فارسی دری ضمیر در فارسی دری فعل در فارسی دری قید در فارسی دری حرف اضافه در فارسی دری حرف ربط در فارسی دری اصوات فارسی دری واژه‌سازی در فارسی دری نشانه‌های اختصاری کتابنامه برابر انگلیسی پاره‌ای از اصطلاحات واژه‌نامه اوستایی و فارسی باستان چاپ چهارم با تجدیدنظر و اضافات و چاپ پنجم با اصلاحات

زندگی انسانها چون تارو پود پارچه با هنر و زیبایی درهم تنیده است؛ چرا که زیبایی دوستی و زیبایی جویی یکی از ابعاد و ساحتهای اصلی روح و فطرت انسان است. از طرف دیگر انسانها حقیقت جو؛ کنجکاو ودانش طلب اند؛ از پیوند این دو ساحت فطری؛ معرفتی به اسم زیبایی شناسی متولد می شود. در دو قرن اخیر، با گسترش این حوزه معرفتی، زیبایی شناسی تبدیل به شاخه مستقلی از فلسفه شده است. مباحث و مضامین ژرف و لطیفی درباره زیبایی شناسی در آثار فیلسوفان اسلامی، به ویژه ابن سینا؛ شیخ اشراق و صدرالمتألهین، یافت می شود .اما این مباحث به شکل نامنسجم و بدون تحلیل و تبیین در آثار این فیلسوفان بزرگ اسلامی پراکنده است. نوشته حاضر گام کوچکی برای تدوین زیبایی شناسی فیلسوفان اسلامی است.