نظریه های جامعه شناسی

معرفی کتاب رنگ‌های رفته‌ی دنیا و گزیده‌ای از پرنده‌ی پنهان

فلاش‌بکی به قبل از خلقت، شاید این بار خدا تصمیم دیگری گرفت... کتاب رنگ‌های رفته‌ی دنیا و گزیده‌ای از پرنده‌ی پنهان، مجموعه اشعار گروس عبدالملکیان شاعر جوان ایرانی است که در قالب شعر نو سروده شده‌اند. این اثر ذیل مجموعه‌ی جهان تازه‌ی شعر به انتشار رسیده است.

درباره‌ی کتاب رنگ‌های رفته‌ی دنیا و گزیده‌ای از پرنده‌ی پنهان

از میان تردیدها و درنگ‌ها به سطرهای مانده در سکوت می‌رسیم، به آن سوی شیشه‌ها به کنار درخت قدیمی، آنجا که پرنده‌ی صلح مدت‌هاست در دروغ‌های شاعرانه گم شده... کتاب رنگ‌های رفته‌ی دنیا و گزیده‌ای از پرنده‌ی پنهان، عنوان هشتاد و چهارمین کتاب از مجموعه‌ی جهان شعر تازه است که اشعار گروس عبدالملکیان در آن به چاپ رسیده. اثر پیش رو دربرگیرنده‌ی منتخبی از سروده‌های این شاعر جوان در قالب شعر نو است که به سال‌های 1381 تا 1384 باز می‌گردد. این کتاب همچنین حاوی برخی از اشعاری‌ست که به چند زبان ترجمه شده و در قالب گزیده اشعار گروس عبدالملکیان، در کتاب‌ها و نشریات معتبر خارجی به چاپ رسیده‌اند. کتاب رنگ‌های رفته‌ی دنیا و گزیده‌ای از پرنده‌ی پنهان توسط نشر چشمه به چاپ رسیده و نسخه‌ی الکترونیک آن از طریق سایت و اپلیکیشن کتابراه در دسترس علاقه‌مندان به شعر معاصر ایران و آثار گروس عبدالملکیان قرار گرفته است.

درباره‌ی مجموعه‌ی جهان تازه شعر

جهان تازه شعر عنوان مجموعه‌ایست که نشر چشمه تا کنون بیش از صد جلد آن را منتشر کرده و دربرگیرنده‌ی سروده‌های شاعران معاصر است. این مجموعه سبک‌های شعری گوناگونی را شامل می‌شود و آثار شاعران مختلف در قالب غزل، شعر نو، شعر سپید و دیگر قالب‌های شعری در کتاب‌های این مجموعه به چاپ رسیده‌اند. «نم‌نم بارانم»، «به میچکا که روز و شب‌ها پشت پنجره‌ام بود» و «مخالف‌خوانی» ازجمله کتاب‌های منتشر شده در مجموعه‌ی جهان تازه شعر هستند.

کتاب رنگ‌های رفته‌ی دنیا و گزیده‌ای از پرنده‌ی پنهان مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به شعر و ادبیات معاصر ایران و دوستداران اشعار گروس عبدالملکیان، از مطالعه‌ی کتاب رنگ‌های رفته‌ی دنیا و گزیده‌ای از پرنده‌ی پنهان لذت خواهند برد.

انتشارات چشمه منتشر کرد: دوستت می‌دارم اما نمی‌تونی مرا دربند کنی همچنان که آبشار نتوانست همچنان که دریاچه و ابر نتوانستند و بند آب نتوانست پس مرا دوست بدار آن‌چنان که هستم و در به بند کشیدن روح و نگاه من مکوش! و مرا بپذیر بر آنچنان که هستم بدان سان که دریا می‌پذیرد همه نهرها را که همواره به سوی او خیزانند و در دل او ریزانند مرا بپذیر به سان آبشارها، بندآبها، دریاچه‌ها و بدان که چگونه راهم را به سوی پذیرش بی‌نهایت می‌یابم.