نفائس‌العرفان

حقوق بشر آرمانی بشری برای برقراری جامعه‌ای به دور از «ترس» و «فقر» است؛ جامعه‌ای که در آن نه فرد قربانی آرمان‌های اجتماعی شود و نه به نام آزادی، جامعه به اسارت «فردیت» یا «فقر» دچار گردد. با وجود همه‌ی اختلاف‌نظرهایی که در مورد حقوق بشر وجود دارد، اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر هنوز هم می‌تواند نقطه‌ی وحدتی برای حل تعارض‌ها، اختلاف‌های دینی، فکری، نژادی و… باشد. حقوق بشر پاسخی به این پرسش اساسی جامعه‌ی بشری است که آیا می‌توانیم به‌رغم همه‌ی اختلاف‌ها در مسائل اعتقادی، سیاسی، قومیتی، جنسیتی و… در کنار هم با صلح و امنیت و برابری زندگی کنیم؟ آیا می‌توانیم گفت‌وگو را برترین ارزش، مدارا را سودمندترین روش، و عشق و محبت را، حتی نسبت به مخالف و دشمن، زیباترین و عملی‌ترین راه همزیستی بدانیم؟ آرمان حقوق بشر این است که فقط با برقراری برابری و حفظ کرامت انسانی می‌توان امنیت و آرامش را در جامعه برقرار کرد. حقوق بشر آخرین دستاورد خرد جمعی بشر است. اگرچه هنوز تا تحقق همه‌ی آرمان‌های آن راه درازی در پیش داریم، اما می‌توان آن را آرمانی مشترک برای همه‌ی بشریت دانست.