نو ارغنون

کتاب درآمدي بر فلسفه و ادبيات بررسي روشن و فشرده‌اي است در باب روش بررسي فلسفي مسائلِ مهمِ ناظر بر سرشت و ارزش ادبيات، تعريف ادبيات، جايگاه مؤلف، نيت مؤلف، رابطه‌ي فرم آثار فلسفي و رابطه‌ي آن با محتوا، و مسائل مربوط به خوانش و تفسير آثار ادبي و منابع اقتدار آن. نويسنده نشان مي‌دهد که چگونه فلسفه و ادبيات در رابطه‌اي دوسويه، آن‌هم نه در مقام دو حوزه‌ي مجزا بلکه چونان حوزه‌هايي درهم‌تنيده، يکديگر را بارور مي‌کنند، چگونه فرم‌هاي ادبي محملي براي شرح و بسط مسائل فلسفي قرار مي‌گيرند، و چگونه فرم‌هاي فلسفي گوناگون از ابزارهاي نوعاً ادبي بهره مي‌گيرند تا خوانندگان را اقناع کنند. و از خلال اين مباحث اين پرسش را مطرح مي‌کند که اساساً تمايز ميان فلسفه و ادبيات چقدر موجه يا سودمند است. در مقاله‌ي افزوده به آغاز کتاب نيز علاوه بر مرورِ کلي مباحث اين حوزه از ديد دو تن از برجسته‌ترين نظريه‌پردازان، از چيزي سخن مي‌رود که کم‌تر مورد توجه قرار مي‌گيرد: لذت ادبيات.