هویت اندیشان و میراث فکری احمد فردید

معرفی کتاب جدال جهان بینی ها این کتاب بی‌آنکه نزاعی درکار باشد، به برخورد دو نوع جهان‌بینی می‌پردازد.در این کتاب دیپاک چوپرا و لئونارد ملودینو به‌شکل متقاعدکننده‌ای درباره جهان‌بینی خاص خود بحث می‌کنند. با خواندن این کتاب به این نتیجه رسیده‌ام که این دو نفر باید اعلام آتش‌بس کنند، چرا که علم و عالم ماورائی دو روی یک سکه کوانتومی هستند.چوپرا و ملودینو در جدال جهان‌بینی‌ها ثابت می‌کنند که می‌توانند به‌درستی از دیدگاه‌های‌شان دفاع کنند. با این‌که آن‌ها در بسیاری از موضوعات با هم اختلاف‌نظر دارند، موضوعات مورد اختلاف را به یکدیگر یادآور می‌شوند، یادآوری موضوعات مورد اختلاف، این نوید را می‌دهد که شکاف بین علم و عالم ماورائی می‌تواند کاهش یابد. در این کتاب لئونارد ملودینو به‌عنوان یک دانشمند و ریاضی‌دان برجسته، بر این باور است که فیزیک می‌تواند آفرینش جهان هستی را از طریق قوانین طبیعت و بدون دخالت دادن خداوند، توضیح دهد. برای دیپاک حقیقت در هوشیاری و خودآگاهی نهفته است. زمان آن فرا رسیده است که بشریت ذهن خود را به‌سوی همه سطوح واقعیت بگشاید.

کتاب « زمستان بی بهار» نوشته ابراهیم یونسی توسط انتشارات نگاه منتشر شده است. یونسی در این کتاب همان تماشاچی دانا و آگاهی است که صورتی دوگانه پیدا کرده است، او در حین این که داستان و وقایع زندگی خودش را بازگو می‌کند، کمی هم دورتر ایستاده و شاهد جریان زندگی در جهان اطرافش است. این کتاب با تولد این نویسنده آغاز می‌شود و با رهایی‌اش از زندان به پایان می‌رسد. او در زندگی خود بهاری نمی‌بیند. سودای آزادی و آزادگی زودتر از چیزی که فکرش را بکند، نابود می‌شود و بهای این آزادی‌خواهی هشت سال زندان است. هشت سال از گران‌بهاترین سال‌های مردی که فکرهای بزرگی داشت و کارهای بزرگ‌تری می‌کرد. تنها جوانه‌های بهار کم‌رمق زندگی او، خانواده‌اش هستند. کسانی که از ازل تا ابد با او بوده و خواهند بود. و اینجاست که در پایان کتاب اعتراف می‌کند که «تنها کسانی که انتظارمان را می‌کشند، افراد خانواده‌اند…». مسیر رشد فکری و شخصیتی نویسنده را به خوبی می‌توان در این کتاب دنبال کرد. واقعیت‌های رویانمایی که تا دیروز شالوده‌ی زندگی‌اش را می‌ساخت، یکی یکی روی سرش هوار می‌شود و تازه می‌بیند که دنیا آن‌قدرها هم جای قشنگی برای زندگی کردن و عشق ورزیدن نیست. «پس از پایان جنگ جهانی دوم از فرانسه برای معالجه به آلمان می‌رفتم، و چه خوشحال بودم که به آلمان می‌رفتم: ما آریایی، آن‌ها آریایی. برادری بودم که به خانه‌ی برادر می‌رفتم. غمی نداشتم» در کمتر از چند دقیقه تبدیل می‌شود به «فهمید که عربم» و تنها حسرتی باقی می‌ماند از این که چرا انگلیسی نمی‌داند تا خودش را کامل و روشن معرفی کند. زمستان بی‌بهار یکی از آثار تحسین شده در ادبیات معاصر ایران است. . . .