پیدایش امپراطوری ایران

رمان « اِلای افسون شده » در سال 1997 به چاپ رسید و در سال 1998 موفق به دریافت دیپلم افتخار نیوبری و چند جایزه معتبر دیگر شد و در سال 2004 از روی کتاب فیلمی به همین نام ساخته شد . موفقیت این کتاب باعث شد که نویسنده خود را بازنشسته کند و به طور تمام وقت به کار نوشتن بپردازد . آثار دیگر نویسنده عبارتند از : « دیو در شب » ، « قصه‌های شاهزاده خانم‌ها » ، « اشتباه پری » ، « آرزو » ، « دو شاهزاده خانم » و . . . چند کتاب دیگر . ( روایتی دیگر از افسانه سیندرلا ) « من هنگام تولد یک ساعت تمام بی‌وقفه گریه می‌کردم و ساکت نمی‌شدم . اشک‌هایم الهام‌بخش او شد . با دلسوزی به مادرم نگاه کرد و سرش را به چپ و راست تکان داد و بینی‌ام را نوازش کرد و گفت : هدیه من به تو اطاعت است . اِلا همیشه مطیع خواهد بود . حالا دیگر گریه نکن ، کوچولو . » یک پری افسانه‌ای در هنگام تولد برای نوزادی آرزو می‌کند که او همیشه فرمانبردار باشد . رمان « اِلای افسون شده» در سال 1997 به چاپ رسید و در سال 1998 موفق به دریافت دیپلم افتخار نیوبری و چند جایزه معتبر دیگر شد و در سال 2004 از روی کتاب فیلمی به همین نام ساخته شد . موفقیت این کتاب باعث شد که نویسنده خود را بازنشسته کند و به طور تمام وقت به کار نوشتن بپردازد . آثار دیگر نویسنده عبارتند از : «دیو در شب» ، «قصه‌های شاهزاده خانم‌ها» ، «اشتباه پری» ، «آرزو» ، «دو شاهزاده خانم»  و . . . چند کتاب دیگر .

بشر چیست؟ اثری ا‌ست خاص از نویسنده‌ی بزرگِ آمریکایی، مارک تواین، که برخی او را پدرِ ادبیاتِ آمریکا لقب داده‌اند. او هنگامی‌که ۶۳ سال داشت به نوشتنِ این کتاب مبادرت ورزید و نگارشِ آن را چندین سال (تا ۱۹۰۴) طول داد و سرآخر در ۱۹۰۶ آن را با تیراژ کم و بدون نام خود یا با نام مستعار منتشر نمود. مارک تواین در این کتاب، که آن را انجیل ِ خود، و شاخص‌ترین ِ آثارش می‌دانست از ماهیت و چیستیِ بشر یا انسان سخن می‌گوید و ایده‌ها و نظریاتِ خود را در بابِ زوایا و وجوهِ مختلف ِ ذات و سرشت آدمی بیان می‌کند. سبک ِ نوشتارِ این کتاب به صورت دیالوگی میانِ پیرمردی خردمند و یک جوان است. این گفتگو البته رگه‌ها و مایه‌های فلسفی دارد و تواین در قالبِ شخصیتِ پیرِ خردمند، نظریاتش را مطرح می‌کند. وی بر این باور است که انسان موجودی ا‌ست ماشین‌گونه که تحت تأثیر وراثت و محیط ساخته و پروارنده می‌شود و از این رو، کنش‌ها و اندیشه‌های آدمی شایستگی خاصی برای او به ارمغان نمی‌آورند. او در عین‌حال به نحو‌ی برساختِ شخصیت و منشِ انسان اشاره می‌کند، که به زعمِ او یا مادرزادی‌اند و یا برآمده از محیط ِ پیرامون، نحوه‌ی آموزش و پرورش و هرآنچه که با آنها هم‌نشینی و هم‌آموزی دارد. البته تواین انسان را موجودی تعلیم‌پذیر می‌داند که می‌توان با تعلیم و تربیت، او را به جهتِ مثبت یا منفی (خیر و شر) هدایت نمود اما در عین‌حال همچون روح غالبِ آن دوره از تحولاتِ سریعِ فنی و علمی، اراده‌ی آزاد و اختیار را در قاموس بشر نمی‌بیند، و تنها می‌تواند در مارپیچ‌های زندگیش به انتخاب‌هایی آزادانه مبادرت ورزد، همچون اسکی‌بازی که از چکاد ِ کوه به دره حرکت می‌کند و در عین‌حال که محیط و وضعیت و جوِ حاکمِ ناشی از میلیون‌ها قاعده، او را در طیِ مسیرِ اسکی، «ناگزیر» پیش می‌برند، اما هم‌اوست که به هرحال اسکی «می‌کند»، و انتخاب کرده که چنین کنشی را در چنین وضعیتی انجام دهد. مارک تواین از احساس غالبِ وجود آدمی سخن می‌گوید و آن را نیرومندترین احساسِ بشر می‌انگارد، چیزی که به هرحال در هر وضعیتی، بر او مسلط است و به ارضای خواسته‌ها و امیالش سوق می‌دهد. در گفتگویِ جاری و سیالِ پیرِ خردمند و مردِ جوان، که سبک و سیاقِ فلسفی و توجیهی دارد، پیرمرد بر ماشینی‌بودن و بی‌ارادگیِ بشر به معنای عام پا می‌فشرد و او را فقط واجدِ گزینش‌های آزادانه در بافتی از موجبیت‌ها می‌انگارد، اما جوان راضی نیست و از پیرِ خردمند مدام توجیه و دلیل می‌طلبد. مارک تواین، نویسنده‌ی نام‌دارِ آمریکایی، در سیِ نوامبرِ ۱۸۳۵ در فلوریدا و در خانواده‌ای پرجمعیت به دنیا آمد و در ۱۹۱۰ از دنیا رفت. او را با بزرگانی چون دانته و میلتون قیاس کرده‌اند.